Οπου Μιχάλης και μάλαμα! (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Ποτέ δεν πρόκειται να ξεκινήσει η ομάδα από αυτόν. Iσως οι φανέλες με το όνομά του να μην είχαν την ίδια ζήτηση με αυτές του Ζαγοράκη, του Δέλλα και του Χαριστέα. Δεν σκοράρει ποτέ. Για να ακριβολογούμε, σχεδόν ποτέ. Κι όμως, αυτό το γκολ που έβαλε στην Τιφλίδα θα το ζήλευε ο Μάρκο φαν Μπάστεν! Ο Μιχάλης Καψής είναι ο ορισμός του αντιστάρ. Σεμνός, μέχρι σημείου που να κοκκινίζει αν ακούσει να λες καλή κουβέντα. Επρεπε να τριανταρίσει για να καταλάβει ο κόσμος την αξία του. Και όχι μόνο ο απλός φίλαθλος. Αν ο Φερνάντο Σάντος πίστευε παραπάνω σε αυτόν και όχι στον Φερούζεμ, πιθανώς η ΑΕΚ να είχε κάνει νταμπλ το 2001.
Αλλά και ο Ρεχάγκελ είχε φάει... κόλλημα. Δεν καλούσε τον Καψή, αν και στο Τσάμπιονς Λιγκ μάζευε τις... ταυτότητες από τους αντιπάλους τους λες και ήταν γραμματόσημα! Οταν τελικά ο χερ Οτο τον φώναξε, ο Καψής άρπαξε την ευκαιρία. Ο Ραούλ και ο Σεφτσένκο εμφανίστηκαν μόνο στο... φύλλο αγώνα εκείνο τον Ιούνιο του 2003, στις διαδοχικές νίκες μας με Ισπανούς και Ουκρανούς, οι οποίες άνοιγαν διάπλατα το δρόμο για την Πορτογαλία.
Στα τελικά το τι έγινε είναι πιο γνωστό από ποίημα του δημοτικού. Οποιος είχε την ατυχία να τον μαρκάρει ο Μιχάλης, έψαχνε στο τέλος να καταλάβει τι είχε συμβεί. Χωρίς φάουλ, χωρίς τράβηγμα φανέλας, χωρίς κίτρινη κάρτα! Θαύμα; Αν θέλετε, πείτε το έτσι. Ικανότητα λέγεται, πάντως. Μεγάλη ικανότητα!
Γιος του «διαμαντιού» που άκουγε στο όνομα Ανθιμος Καψής, σέντερ μπακ που ήξερε μπάλα, που πήρε τίτλους, που έπαιξε στο Γουέμπλεϊ με τον Παναθηναϊκό, που αγωνίστηκε στη Μικτή Ευρώπης, που πήγε στα τελικά του EURO 1980 με την Εθνική. Η σκιά βαριά, η οποία λογικά θα πλάκωνε οποιονδήποτε γιο θα ήθελε να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα. Οχι όμως τον Μιχάλη. Αυτός αποδεικνύεται πως αντέχει στα δύσκολα. Οταν κάποτε στον Εθνικό αποβλήθηκε γιατί... θόλωσε το μάτι του, κάποιοι είπαν πως ο γιος του Καψή βγήκε τόσο παλιόπαιδο! Τον πείραξε όσο τίποτε άλλο. Εκανε όμως αυτό που οι ικανοί μόνο μπορούν: να σφίξει τα δόντια, να σκύψει το κεφάλι και να βαλθεί με πράξεις να αποδείξει πως δεν ήταν έτσι. Εννέα χρόνια -αν δεν κάνω λάθος- μετά, αυτές οι πράξεις μιλούν από μόνες τους. Πρωταθλητής Ευρώπης, με μία μεταγραφή στη Γαλλία έπειτα από μια εξαιρετική καριέρα στην ΑΕΚ. Του λείπουν τα πρωταθλήματα του μπαμπά, αλλά πήγε κι αυτός στη Μικτή Ευρώπης! Στην ίδια πόλη, στη Βαρκελώνη, όπως και ο Ανθιμος το 1973. Και από χαρακτήρα; Ρωτήστε όποιον του έχει μιλήσει έστω και μία φορά. Θυμάμαι στο EURO κάθε φορά που συναντιόμασταν στη μικτή ζώνη μετά τα ματς. Η έμφυτη ευγένειά του δεν παραπέμπει σ' αυτό που ο κόσμος είχε στο μυαλό ως αρχέτυπο ποδοσφαιριστή. Ενα παιδί βγαλμένο από άλλες εποχές.
Στην Τιφλίδα κέρασε ξινό κρασί τον Ζιρές, ο οποίος τις καλύτερες μέρες του, όταν ζωγράφιζε με την μπάλα στα πόδια, τις πέρασε στο Μπορντό. Εκεί με τη φανέλα των Γιρονδίνων ο Μιχάλης κερδίζει πια το... παντεσπάνι του. Αργησε να κάνει καλό συμβόλαιο στην καριέρα του, αλλά ο Θεός τού το έδωσε διπλό! Οσο για την Εθνική ομάδα, μπορεί να μην ξαναβάλει άλλο γκολ σαν αυτό στη Γεωργία, αλλά θα είναι πάντα στις διηγήσεις όποιων το είδαν. Στα άλλα ματς μπορεί να κάνει ξανά απλώς αυτό που ξέρει καλύτερα. Να παίρνει... ταυτότητες!