Ξαναπέρασε σε θέση οδηγού, αλλά....

Εάν δεν ήξερε κάποιος ποια από τις δύο ομάδες ήταν χθες ο Ολυμπιακός, θα πίστευε πως φορούσε τις βυσσινί φανέλες. Αυτό που έλειπε από την ενδεκάδα του Γιώργου Δώνη ήταν ένας Κοβάσεβιτς. Κάποιος δηλαδή που να μπορεί να μετουσιώσει σε γκολ όχι ολόκληρη, αλλά μισή ευκαιρία. Η Λάρισα στο χθεσινό ματς έμεινε για 12ο παιχνίδι αήττητη στο Αλκαζάρ και συνολικά 21 χρόνια με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Αυτό από μόνο του είναι σημαντικό. Αυτό που οφείλει κάποιος να πει είναι πως ο τρόπος παιχνιδιού των κυπελλούχων είναι αληθινά ωραίος και ο Γιώργος Δώνης έχει βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του σε αυτόν. Οι δύο βαθμοί που άφησαν οι πρωταθλητές στη Θεσσαλία ήρθαν να προστεθούν σε εκείνους που από την αρχή της χρονιάς έπεσαν από το σακούλι στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο και στην Τρίπολη. Προσθέστε και την ισοπαλία στη Λεωφόρο, άσχετα αν δεν είναι κακό αποτέλεσμα, και έχετε την εικόνα ενός πρώτου γύρου που επιβεβαιώνει τις αδυναμίες της ομάδας του Λεμονή μακριά από το Φάληρο. Αλλά γιατί; Μάλιστα, σε μια χρονιά που με νίκες σε Βρέμη και Ρώμη ο Ολυμπιακός αποτίναξε τον ζυγό του «εκτός έδρας χωρίς διπλό» στο Τσάμπιονς Λιγκ, μοιάζει εντελώς αδιανόητο να μην έχει καταφέρει, πλην του Ατρομήτου, να κερδίσει κάποιο ματς μακριά από την έδρα του στη Σούπερ Λίγκα.

Η ΑΕΚ με το εμφατικό 4-1 στο Παγκρήτιο ξαναμπήκε σε θέση οδηγού και έχει πάντα υπέρ της το ότι έχει βγάλει το πιο δύσκολο πρόγραμμα. Ομως οφείλει να είναι εκεί και να φωνάζει όταν οι περιστάσεις απαιτούν την παρουσία της. Για την «Ενωση» η μόνη παραφωνία στη σεζόν είναι η ήττα από τον Ηρακλή, όμως μετά τη νέα γκέλα του Ολυμπιακού γίνεται ακόμα πιο πικρή η ήττα στο ντέρμπι της περασμένης Κυριακής. Αν κρατούσε την ισοπαλία, θα είχε ήδη ένα αβαντάζ πέντε πόντων, που για το ελληνικό πρωτάθλημα είναι πάντα ένα εξαιρετικό «μαξιλάρι».

Οσο για τον Παναθηναϊκό, η νίκη επί του ΟΦΗ θα είναι αστείο αν χρησιμοποιηθεί για να μασκαρέψει τις πολλές και χτυπητές αδυναμίες του. Η ενίσχυσή του με ακραίους μπακ και ένα χαφ που θα περνά την τελική πάσα είναι έκδηλη ανάγκη. Το καλοκαίρι, φυσικά, που το έλεγα και το υπογράμμιζα, οι στρατευμένες γραφίδες που φυτοζωούν ανάμεσά μας χλεύαζαν. Σήμερα, που το έχει παραδεχτεί και ο ίδιος ο Πεσέιρο, σφυρίζουν αδιάφορα!

Μεγάλη νίκη, πάντως, ήταν αυτή του Αρη, που λίγες μέρες μετά το σοκ στο Μόναχο μπόρεσε να φύγει νικητής από το Καυταντζόγλειο και να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Οσο για τον Αστέρα Τρίπολης, επιβεβαίωσε πόσο σοβαρή και συμπαγής ομάδα είναι, αφήνοντας πίσω την ήττα στη Βέροια και βάζοντας ακόμα τρεις πόντους στη συγκομιδή του.

Οσο για τις συζητήσεις πως γίναμε Αγγλία, επειδή έχουμε αγώνες μέσα στις γιορτές, είναι για γέλια. Χθες έπαιζαν μπάλα σχεδόν παντού. Αλλωστε, μόλις πριν από μία δεκαπενταετία είχαμε ματς στο ελληνικό πρωτάθλημα ακόμα και δεύτερη μέρα Χριστουγέννων ή παραμονή Πρωτοχρονιάς. Με αποκορύφωμα την πρώτη χρονιά του επαγγελματικού πρωταθλήματος, το 1979-80, που από τις 19 Δεκεμβρίου έως τις 5 Ιανουαρίου είχαμε πέντε αγωνιστικές πρωταθλήματος συν αγώνες Κυπέλλου! Δηλαδή έξι ματς σε 17 μέρες, αφού είχε θεωρηθεί πως οι παίκτες, που πια ήταν επαγγελματίες, όφειλαν, όπως τόσα άλλα επαγγέλματα, να δουλέψουν στις γιορτές. Αυτά πριν από 27 χρόνια. Δεν νομίζω πως οι παίκτες τότε κέρδιζαν περισσότερα χρήματα από σήμερα. Ετσι δεν είναι, φίλε Αντώνη Αντωνιάδη (που έπαιζες ακόμα τότε), και η ερώτηση είναι στον πρόεδρο του ΠΣΑΠ. Συνεπώς, μην ξανακούσω κάτι από τους παίκτες, που οφείλουν να καταλάβουν πως πολλοί επαγγελματίες, οι οποίοι δεν θα πάρουν ούτε σε δέκα χρόνια όσα αυτοί παίρνουν σε μία σεζόν, όλο αυτό το διάστημα θα δουλέψουν κανονικά!