Ρωγμές στο οικοδόμημα που έχτισε ο Μουρίνιο

Για να βρει κάποιος πότε δέχτηκε τελευταία φορά η Τσέλσι τέσσερα γκολ πρέπει να πάει ακριβώς τέσσερα χρόνια πίσω. Ηταν δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων του 2003, όταν η Τσάρλτον τη σκόρπισε 4-2. Ομως, προπονητής ήταν ακόμα ο Κλαούντιο Ρανιέρι και η αυτοπεποίθηση που είχε η ομάδα ήταν πολύ χαμηλή.

Η εικόνα της άμυνας των «μπλε» στο 4-4 με την Αστον Βίλα δεν ήταν αυτό που συνήθισε ο κόσμος από τη μέρα που ο Ζοσέ Μουρίνιο πέρασε την κεντρική πύλη του «Στάμφορντ Μπριτζ». Ακόμα και μετά την απόλυσή του τον Σεπτέμβριο, επί Αβραάμ Γκραντ η εικόνα της παρέμενε «στυλ Μουρίνιο». Νίκες με 1-0 ή 2-0 ή ήττες με το ίδιο σκορ. Τίποτα το μη φυσιολογικό, τίποτα το αξιοπερίεργο. Από την Πρωτοχρονιά του 2002, όταν η Σαουθάμπτον έφυγε νικήτρια σκοράροντας τέσσερις φορές στο Δυτικό Λονδίνο, η άμυνά της ποτέ δεν είχε παρουσιάσει συμπτώματα αποσύνθεσης. Και αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο πόσο εξαρτημένη είναι η Τσέλσι από την παρουσία τριών παικτών: του Τζον Τέρι στην άμυνα, του Φρανκ Λαμπάρντ στα χαφ και του Ντιντιέ Ντρογκμπά στην επίθεση. Προσθέστε και την κάκιστη χρονιά που κάνει μέχρι τώρα ο Πίτερ Τσεχ, ο κατά τεκμήριο κορυφαίος γκολκίπερ επί μία τριετία στο νησί, και έχετε την εικόνα.

Πάντως, αυτός που πιο πολύ από οποιονδήποτε φαίνεται τελικά πως αποτελεί το βαρόμετρο των «μπλε» είναι ο Τέρι. Πέρυσι τέτοιες μέρες χτύπησε τη μέση του στα... συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, παίζοντας με άλλους παίκτες της ομάδας σε χριστουγεννιάτικη εκδήλωση! Ελειψε για είκοσι μέρες, σε ένα διάστημα που η Τσέλσι πέταξε βαθμούς με τη Ρέντινγκ και τη Φούλαμ (2-2 και τα δύο ματς) με τεράστια κενά στην άμυνά της. Είχε γλιτώσει ακόμα ένα 2-2 με τη Γουίγκαν, όταν ο Ρόμπεν σκόραρε στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων στο «JJB» λίγο πριν από τα Χριστούγεννα! Ο Μουρίνιο είχε παραδεχτεί πως η άμυνα της ομάδας του δεν είναι η ίδια όταν λείπει ο Τέρι.

Στο ματς με την Αστον Βίλα, φυσικά, αρκούσε να είναι ελαφρά σοβαρή η υπόλοιπη ομάδα για να κρατήσει το 3-2, όταν ανέτρεψε σχεδόν μόνος του ο Σεβτσένκο το σκορ. Ομως τα κενά που υπήρχαν τα εκμεταλλεύτηκε η Βίλα, που έπαιζε με θράσος παρ' ότι είχε μείνει με 10, οπότε η αποβολή του Καρβάλιο για εγκληματικό τάκλιν έφερε τα πάνω κάτω. Τώρα, με τον Πορτογάλο αλλά και τον Ασλεϊ Κόουλ να λείπουν λόγω των αποβολών, τον Ντρογκμπά και τον Τέρι να βρίσκονται μαζί με τον Λαμπάρντ (που θα λείψει άλλες έξι εβδομάδες), τον Μακελελέ και τον Μαλουντά στη λίστα των τραυματιών, οι πονοκέφαλοι για τον Γκραντ είναι μαζεμένοι. Ασχετο αν η Νιούκαστλ είναι σε τραγική κατάσταση και ο κόσμος της απαιτεί την απόλυση του Αλαρντάις για να αναλάβει την ομάδα ο λατρεμένος τους Αλαν Σίρερ, το ματς έχει υψηλό δείκτη επικινδυνότητας για την ομάδα του Αμπράμοβιτς. Η Νιούκαστλ δεν έχει νικήσει από το 1986 στο Λονδίνο την Τσέλσι και της κάνει ακόμα πιο δύσκολη την αποστολή το γεγονός ότι καμία ομάδα από την Αρσεναλ τον Φλεβάρη του 2004 δεν το κατάφερε για το πρωτάθλημα μέσα στο «Στάμφορντ Μπριτζ», δηλαδή ένα απίστευτο σερί 72 ματς.

Ομως οι ρωγμές στο οικοδόμημα που έχτισε με πολύ κόπο, προσπάθεια και αρκετή δόση αλαζονείας ο Μουρίνιο έκαναν την εμφάνισή τους. Στα τρία χρόνια του Πορτογάλου η Τσέλσι «έχτισε» πάνω από όλα χαρακτήρα. Φέτος ακόμα τον κρατά με νύχια και με δόντια, όπως αποτυπώθηκε στη νίκη με 1-0 μέσα στο Μπλάκμπερν την Κυριακή. Ομως ίσως ήρθε η ώρα να αρχίσει να πληρώνει τα πολλά λάθη που έγιναν. Διαβάζω τις αναλύσεις που άρχισαν για το κατά πόσο μπορεί ο Ολυμπιακός να την αποκλείσει και όλα αυτά τα γλαφυρά που συνόδευαν πάντα τον ελληνικό αθλητικό Τύπο σε παρόμοιες καταστάσεις. Αν οι αγώνες ήταν τώρα, ναι, θα είχε σημασία. Σε δύο μήνες, αν είναι πλήρης, δεν είναι εύκολο να τη νικήσει κανείς μέσα στο Λονδίνο και παραμένει από τις πιο δύσκολες ομάδες να αντιμετωπίσεις στη δική σου έδρα. Συνεπώς μόνο κακό μπορεί να κάνουν αυτές οι προσεγγίσεις.