Ένα διαφορετικό ματς από την πρεμιέρα

Το πόσο εύκολα μπορείς να εκτεθείς στο ποδόσφαιρο αποδεικνύεται από την εξέλιξη των ημιτελικών του Κόπα Αφρικα. Μέχρι να γίνουν τα δύο ματς της Πέμπτης είχα καταφέρει από την αρχή της διοργάνωσης να αποκρυπτογραφήσω σχεδόν το 90% των αγώνων. Στα 17 ματς που επιχείρησα να αναλύσω έπεσα απόλυτα μέσα στα 15, με αποκορύφωμα τις νίκες της Αιγύπτου επί του Καμερούν και της Ακτής επί της Νιγηρίας στην πρεμιέρα, όπως και στις ισοπαλίες σε ματς σαν το Νότιος Αφρική – Ανγκόλα και Τυνησία - Καμερούν. Ομως μέσα σε λίγες ώρες την Πέμπτη η λογική καταργήθηκε και στα δύο ματς, για να αποδειχτεί πως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη διοργάνωση σε αυτό το τουρνουά μετράει η ψυχολογία. Οποια ομάδα στο Κόπα Αφρικα έχει καλούς παίκτες και αγωνίζεται χωρίς άγχος έχει το πάνω χέρι. Η Ακτή Ελεφαντοστού από την πρεμιέρα μέχρι τον ημιτελικό ήταν η ομάδα του τουρνουά. Με σπουδαία στελέχη, με καλή κυκλοφορία της μπάλας, με καλή άμυνα. Χρειάστηκαν πέντε λεπτά τρέλας στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με την πολυνίκη του θεσμού Αίγυπτο για να έρθουν τα πάνω-κάτω. Οι Αιγύπτιοι, που συνέτριψαν 4-2 το Καμερούν στην πρεμιέρα και τώρα θα το ξαναβρούν μπροστά τους, έκλεισαν τα άκρα και ανάγκασαν τους σταρ της Ακτής να παίξουν από τον άξονα. Αυτό περιόρισε τους χώρους και από τη στιγμή που οι δυο-τρεις καλές στιγμές δεν πήγαν με το φαβορί αλλά με το αουτσάιντερ, το οποίο παρεμπιπτόντως είναι ο κάτοχος του τίτλου, τα πάντα άλλαξαν.

Τι διαφοροποίησε την Αίγυπτο από τις άλλες ομάδες που διασύρθηκαν από την Ακτή στα προηγούμενα ματς; Πως δεν προσάρμοσε την άμυνά της στο πώς να περιοριστεί ο Ντρογκμπά, αλλά πώς δεν θα έφτανε η μπάλα στα άκρα για να γεμίζει ή να διεμβολίζει ο Καλού για παράδειγμα στο «ένας με έναν» τον αντίπαλό του. Ταυτόχρονα αναγκάστηκαν ο Κεϊτά και ο Ζοκορά να επιχειρούν κατά μέτωπον επιθέσεις και μόλις η μπάλα χανόταν ήταν δύσκολο να γίνουν καλές επιστροφές. Η Αίγυπτος με έναν εξαιρετικό Ζιντάν έκοψε σε φέτες την άμυνα των Ιβοριανών και το γκολ του 3-1, με τον Ζακί να τρέχει με την μπάλα και τον Κόλο Τουρέ να γυρίζει την πλάτη οπισθοχωρώντας, χωρίς να ξέρει πού βρίσκεται πριν σουτάρει ο αντίπαλός του, σκιαγράφησε την έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης που υπήρχε στους «πορτοκαλί». Μέχρι την Πέμπτη δεν είχαν διαχειριστεί κρίση σε ματς. Την πρώτη φορά που χρειάστηκε να το κάνουν, οι Αιγύπτιοι φάνηκαν πιο προετοιμασμένοι αγωνιστικά και ψυχολογικά.

Στο άλλο ματς, αντίθετα, δεν έπαιξε ρόλο τόσο πολύ η τακτική όσο η πίεση της έδρας. Η Γκάνα λύγισε από αυτή. Δεν άντεξε. Ετσι το ξεγραμμένο Καμερούν, που δεν έχει την ποιότητα του πρόσφατου αλλά και του απώτερου παρελθόντος, κατάφερε να «παγώσει» το γήπεδο και να πετύχει μία ιστορική πρόκριση. Χρειάστηκε φυσικά να προσέξει την άμυνά του και να μάθει από τα λάθη του στο ματς με την Τυνησία, εκεί όπου το εύκολο 2-0 έγινε 2-2 και χρειάστηκαν παράταση και αγωνία για να περάσουν τα «λιοντάρια» στον τελικό. Τι θα γίνει τώρα; Η Αίγυπτος αρχίζει ξανά φαβορί τον τελικό, όπως και πριν από δύο χρόνια στην έδρα της. Με τη διαφορά πως το ματς θα είναι πολύ αλλιώτικο από τη… λεηλασία της πρεμιέρας. Τότε, μόλις πριν από τρεις εβδομάδες, το 4-2 ήταν πολύ άνετο και το Καμερούν αποδείχτηκε αφελές πηγαίνοντας για τη νίκη από την πρώτη επίθεση. Είναι, στα αλήθεια, απρόβλεπτη ομάδα. Και αυτό κάνει τον τελικό ελκυστικό. Αλλά η Αίγυπτος, που ήταν για μένα μαζί με την Ακτή από την πρώτη μέρα τα φαβορί της διοργάνωσης, παραμένει η πιθανότερη επιλογή για να σηκώσει ξανά απόψε το τρόπαιο.