Mόνο η Μίλαν κοιμάται ήσυχη (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Οχι μόνο ήταν το όγδοο «μηδέν» σε δέκα παιχνίδια που κράτησε η άμυνα των «ροσονέρι», ήταν ταυτόχρονα η έβδομη σερέ εντός έδρας νίκη στη διοργάνωση

Η Μίλαν όχι μόνο νίκησε για δεύτερη φορά φέτος την Ιντερ, αλλά θύμισε σε όλους πως επιθυμία της είναι να ξαναπάρει το «στέμμα» που παρέδωσε σε μια εξωφρενική βραδιά πέρυσι στη Γαλικία. Η Τσέλσι χρειάστηκε λιγότερο από ένα ημίχρονο για να επαναλάβει -με αντίπαλο αυτή τη φορά την Μπάγερν- ένα σκορ 4-2, που δεν βλέπεις συχνά στα νοκ άουτ. Η Λίβερπουλ σε μισή ώρα νίκησε τον Μπουφόν όσες φορές όλοι οι υπόλοιποι στα οκτώ προηγούμενα φετινά παιχνίδια της διοργάνωσης. Και η Λιόν, που έμεινε στο 1-1 με την Αϊντχόφεν, έχοντας σκοράρει πιο πολλές φορές από οποιονδήποτε άλλον στη φετινή διοργάνωση, έχει πάντα το πάνω χέρι σε αυτή την αναμέτρηση.

Από τους τέσσερις γηπεδούχους της πρώτης κόντρας στο δρόμο για τα ημιτελικά μονάχα η Λίβερπουλ δείχνει σε πολύ δύσκολη θέση για τη ρεβάνς. Περισσότερο και από την πρωταθλήτρια Γαλλίας Λιόν, παρ' ότι η ομάδα του Λε Γκεν πρέπει τώρα να ανατρέψει τα δεδομένα στην Ολλανδία. Για τη Λίβερπουλ δεν έχει τόσο σημασία το ισχνό 2-1, το οποίο πρέπει να υπερασπιστεί στο Τορίνο, όσο για πρώτη φορά η απροθυμία των φίλων της να την ακολουθήσουν σε εκτός έδρας ματς. Μόλις τα μισά από τα περίπου 3.500 εισιτήρια που δικαιούται η αγγλική ομάδα έχουν προπωληθεί κι αυτό γιατί υπάρχει διάχυτη στην ατμόσφαιρα η αίσθηση πως κάποιοι στο Πιεμόντε θα περιμένουν με ρεβανσιστικές διαθέσεις. Η εικόνα των –λίγων είναι αλήθεια- οπαδών της Γιούβε που γύρισαν την πλάτη στις κινήσεις φιλίας και συγγνώμης των γηπεδούχων την Τρίτη θορύβησε πολλούς.

Το παιχνίδι αυτό αγωνιστικά μοιάζει σαν μονόπρακτο, αφού η Γιουβέντους του δεύτερου ημιχρόνου στο «Ανφιλντ» έδειξε την ανωτερότητά της τεχνικά και τακτικά απέναντι στους «κόκκινους». Ομως τα πρώτα 28 λεπτά χρησιμεύουν για να θυμίσουν πως η βαριά φανέλα που έχει η Λίβερπουλ δεν μπορεί να υποτιμηθεί, κυρίως από τη στιγμή που –θεωρητικά- παίζει για δύο αποτελέσματα.

Αντίθετα, η Ιντερ δείχνει να μην μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τα… ξαδελφάκια της και το καθαρό σκορ με το οποίο έληξε το πρώτο ντέρμπι την αφήνει να κυνηγά σκιές. Οχι μόνο ήταν το όγδοο «μηδέν» σε δέκα παιχνίδια που κράτησε η άμυνα των «ροσονέρι», ήταν ταυτόχρονα η έβδομη σερί εντός έδρας νίκη στη διοργάνωση – με 19 γκολ υπέρ και μόλις τρία κατά σε αυτό το σερί. Ειλικρινά, ποιος προτίθεται να κοντράρει την ομάδα του Αντσελότι για πρόκριση, δίνοντας έστω την παραμικρή ελπίδα στην Ιντερ; Στην οποία παρεμπιπτόντως ο Μαντσίνι δεν μπορεί να καταλήξει με τι χαφ θέλει να παίζει. Με τον Βερόν αριστερά, με τον Μιχαΐλοβιτς κεντρικό αμυντικό, χωρίς τον Αντριάνο, από τον οποίο όλοι εξαρτώνται, με το Ντάβιντς εξαφανισμένο; Αλήθεια, σε αυτό το συνονθύλευμα δεν έχει θέση ο Καραγκούνης;

Οσο για την Τσέλσι, έχουν ειπωθεί όλα. Ακόμα και εν τη απουσία του ο Ζοσέ Μουρίνιο καταφέρνει να κλέψει την παράσταση. Οποιος θέλει να πει οτιδήποτε, πρέπει να παραδεχθεί πως ξέρει να δουλεύει και να προετοιμάζει την ομάδα του. Αυτοματοποιημένοι συνδυασμοί, ραχοκοκαλιά που θα ζήλευαν όλοι, ένα δίδυμο αμυντικών χαφ που δεν έχει ταίρι στην Ευρώπη (Λαμπάρντ, Μακελελέ) και στο πρόσωπο του Τζον Τέρι ίσως ο παίκτης της χρονιάς στο αγγλικό πρωτάθλημα. Κι όμως η επτάψυχη Μπάγερν κατάφερε όχι μόνο να περιορίσει τη ζημιά, αλλά με το πέναλτι στις καθυστερήσεις να είναι ακόμα ζωντανή. Αν δεν ήταν η συγκεκριμένη ομάδα, η φανέλα της οποίας παραμένει πολύ σπουδαία, οι Λονδρέζοι ήδη θα ήταν στα ημιτελικά με το 4-2. Επειδή στο Μόναχο –τουλάχιστον– η αρχή θα είναι δύσκολη, καλό είναι να περιμένουμε.