Αλόνσο: «Ferrari και McLaren τα φαβορί»

Τις Ferrari και McLaren έχρισε φαβορί για το πρώτο Γκραν Πρι Φόρμουλα 1 της χρονιάς στην Μελβούρνη ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής των σεζόν 2005 και 2006, Φερνάντο Αλόνσο σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ελληνική έκδοση της «L’ Equipe» που κυκλοφορεί με την «SportDay». «Οι Ferrari και McLaren, ναι, σίγουρα είναι τα φαβορί. Ομως δεν μπορώ να είμαι σίγουρος ότι θα έχουν σταθερή απόδοση σε όλη τη διάρκεια της σεζόν», είπε και συνέχισε λέγοντας πως δεν αλλάζουν όλα σε τρεις μήνες: «Μέχρι στιγμής είμαστε αρκετά μακριά από τις κορυφαίες ομάδες. Δεν νομίζω ότι πρέπει να περιμένει κανείς μεγάλες εμφανίσεις από τη μεριά μας στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος».

Αναλυτικά η συνέντευξη:

Το Γκραν Πρι της Αυστραλίας ανοίγει την αυλαία του πρωταθλήματος της F1 (16 Μαρτίου) και στις χειμερινές δοκιμές παρακολουθήσαμε την ομάδα της Renault να μην προβληματίζει με τις εμφανίσεις της Ferrari και McLaren… Το στοίχημα όμως έχει μεγάλο ρίσκο κι ο ίδιος το γνωρίζει καλά. Λίγες ώρες πριν από την επίσημη αυλαία του πρωταθλήματος, ο Ισπανός οδηγός παραδέχεται ευθαρσώς ότι τουλάχιστον στο ξεκίνημα θα είναι αναγκασμένος να βλέπει την πλάτη άλλων, ταχύτερων οδηγών. Για κάποιον με δύο τίτλους παγκόσμιου πρωταθλητή σπίτι του, αυτό είναι βαριά, πολύ βαριά κουβέντα...

«Είναι γεγονός. Μέχρι στιγμής είμαστε αρκετά μακριά από τις κορυφαίες ομάδες. Δεν νομίζω ότι πρέπει να περιμένει κανείς μεγάλες εμφανίσεις από τη μεριά μας στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος. Η Renault ολοκλήρωσε τη σεζόν 2007 ούσα 1,5, για να μην πω 2 δευτερόλεπτα πιο αργή από τους μεγάλους. Μια τέτοια διαφορά δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί σε τρεις ή τέσσερις μήνες. Επειτα απ' όλα όσα κάναμε την περασμένη χρονιά, έπρεπε αναγκαστικά να ξεκινήσουμε σχεδόν από το μηδέν. Λοιπόν, για να είμαστε ειλικρινείς, προς το παρόν έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε, να ανακαλύψουμε, να βελτιώσουμε. Και να περιμένουμε. Πριν σκεφτούμε τις νίκες, πριν ριχτούμε στη μάχη μαζί με Ferrari και McLaren, πρέπει να βελτιωθούμε. Μέχρι στιγμής δεν είμαστε μόνοι μας, πίσω από τους άλλους. Υπάρχουν τα μονοθέσια των BMW-Redbull-Williams, που δεν θα μας απλουστεύσουν τη ζωή!».

- Εχετε μια μικρή ιδέα του τι σας περιμένει στη Μελβούρνη;

«(Kάνει ένα διστακτικό μορφασμό) Πραγματικά, είναι δύσκολο να πω... Δεν μπορώ να εξάγω τα αληθινά συμπεράσματα των χειμερινών δοκιμών. Οι Ferrari και McLaren, ναι, σίγουρα είναι τα φαβορί. Ομως δεν μπορώ να είμαι σίγουρος ότι θα έχουν σταθερή απόδοση σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, ότι θα εξασφαλίζουν τις τέσσερις πρώτες θέσεις σε κάθε γκραν πρι, σε κάθε περίοδο δοκιμαστικών. Εχω την εντύπωση ότι οι διαφορές θα μικραίνουν όσο περνά ο χρόνος. Αυτό μπορεί να εξελιχθεί σε ενδιαφέρον. Μην το περιμένετε όμως στο ξεκίνημα της σεζόν. Ολα αυτά εξαρτώνται από την ικανότητα και τον βαθμό ανάπτυξης, τόσο της δικής μας ομάδας όσο και των άλλων».

- Ανάμεσα στην ομάδα της Renault από την οποία φύγατε το 2006 και σε αυτήν που επιστρέψατε το 2008 έχετε παρατηρήσει κάποια διαφορά;

«Η αλήθεια είναι πως όχι. Οι άνθρωποι που ήξερα είναι ακόμα εδώ, στην πλειονότητά τους. Οι μέθοδοι δουλειάς τους, η φιλοσοφία του ανταγωνισμού δεν έχουν αλλάξει καθόλου (χαμογελά). Ξαναβρήκα τις καλές και τις λιγότερο καλές πλευρές της επιχείρησης επίσης!».

- Θέλεις να πεις ότι δεν σε ρώτησαν τίποτα αφότου σε είδαν να φεύγεις από τη McLaren ύστερα από μέτρια αποτελέσματα το 2007;

«(Γέλασε ειλικρινά) Οχι, δεν θεωρώ ότι έχει γίνει καμία επανάσταση! Λέμε ότι όλα είναι κανονικά, όπως πριν. Θα δούμε τι μπορούμε να καταφέρουμε. Η κύρια διαφορά από το τέλος του 2006 είναι ίσως ότι άφησα μια ομάδα γεμάτη κίνητρα και σιγουριά, με την οποία είχα κατακτήσει δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Τώρα, επακόλουθο των επιλογών μου τη χρονιά που πέρασε, είναι να νιώθω ένα μικρό κενό αξιοπιστίας. Ολα αυτά εξαρτώνται αποκλειστικά από το μονοθέσιο και μπορούν να διαφοροποιηθούν ή και να αυξηθούν, κάτι που θα φανεί μέσα απο τις δοκιμές. Τώρα λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, αυτό που χρειάζεται πρώτιστα είναι να ξαναβρούμε αυτή την αξιοπιστία».

- Η συμπεριφορά της ομάδας προς εσάς έχει αλλάξει καθόλου ή παραμένει ίδια; Εχετε παρατηρήσει μεγαλύτερο σεβασμό, μια αναγνώριση, που δεν υπήρχε και πρωτύτερα;

«Μμμ... (σκέφτεται) Ναι, ίσως λίγο περισσότερο απ' ό,τι υπήρχε πριν από δύο χρόνια (Γέλια). Πρέπει να πω, επίσης, ότι τη χειμερινή περίοδο που μας πέρασε, στην προσπάθειά μας για βελτίωση του μονοθεσίου, είχαμε δύο νεαρούς πιλότους, τον Νελσίνιο (Πικέ) και τον Λούκας (Ντι Γκράσι), οι οποίοι δεν έχουν μεγάλη εμπειρία στην F1. Κατά συνέπεια, δεν γνωρίζω εάν η ομάδα με σέβεται περισσότερο από πριν, αν μου έχει περισσότερη εμπιστοσύνη ή αν...».

- ...αν έχει απελπισμένα ανάγκη εσάς;

«Αυτό είναι σίγουρο, επειδή όλες τις βελτιώσεις που κάναμε ώστε να είμαστε έτοιμοι τους προηγούμενους μήνες η ομάδα είχε ήδη αποφασίσει να τις εμπιστευθεί σ' εμένα. Στο παρελθόν, με τον Φισικέλα για παράδειγμα, οι υποχρεώσεις ήταν μοιρασμένες».

- Ποια στρατηγική θέση μέσα στην ομάδα θα σας άρεσε; Ο ρόλος του αρχηγού δεν είναι αυτός που θα σας έκανε να νιώσετε δικαιωμένος;

«Σαφώς (γελάει εμφατικά)... Στην πράξη, αυτό που θέλω πάντα είναι να κερδίζω! Θα ήθελα να έχω ένα μονοθέσιο ένα δευτερόλεπτο πιο γρήγορο απ' όλα τα υπόλοιπα! Η ζωή θα ήταν πιο απλή. Οχι, σοβαρά, σκέφτομαι ότι θα έρθει μια στιγμή που όλα θα είναι καλά, που θα απολαμβάνουμε τη δουλειά μας, που η ζωή θα είναι ωραία όλες τις μέρες και που θα έχουμε όρεξη για δουλειά. Αυτή είναι η θέση μου αυτή τη στιγμή και υπό από αυτές τις συνθήκες μπορώ να δώσω πολλά. Ξυπνάω κάθε πρωί στις 7 με την επιθυμία να βελτιώσω αυτό το μονοθέσιο. Δεν με ικανοποιεί να είμαι τελευταίος, αλλά η κατάσταση δεν με δυσαρεστεί. Πιστεύω ότι το γεγονός πως με σέβονται είναι αυτό που με κάνει να αποδίδω και να έχω τη θέληση να βελτιώσω την ομάδα. Αυτό είναι που μετράει, προς το παρόν. Αυτό δεν με εμποδίζω να θέλω να κερδίζω! Ολος ο κόσμος προβλέπει άσχημα πράγματα για την ομάδα μας. Αν στο ξεκίνημα τερματίσουμε για παράδειγμα δέκατοι, αυτό δεν θα εκπλήξει κανέναν. Θα υπάρχει περίοδος χάριτος. Ομως, αν αυτό συνεχίζεται έπειτα από τέσσερις ή πέντε αγώνες, τότε νομίζω ότι αυτό δεν θα διασκεδάζει και πολύ κόσμο».

- Πώς δέχτηκαν οι Αγγλοι της ομάδας, συμπατριώτες του Λιούις Χάμιλτον, την επιστροφή σου; Ηταν σαν ένα μικρό «δικαστήριο»;

«Οχι, σίγουρα όχι. Δεν μου είπαν τίποτα (γελάει). Τουλάχιστον μπροστά μου! Οχι, αστειεύομαι, όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Είναι σαν να έχουμε καταλάβει και οι μεν και οι δε ότι επρόκειτο για μια εκπαιδευτική άδεια διάρκειας ενός έτους (2007). Είχαμε μεταπτώσεις εκείνη τη χρονιά. Είναι σαν να μην υπήρξε. Συνεχίζουμε κανονικά».

- Οταν πήγατε στην Αγγλία το περασμένο φθινόπωρο, για να ανακτήσετε επαφή με το εργοστάσιο στο Enstone, αντιμετωπίσατε άσχημη συμπεριφορά από το κοινό εκεί;

«Οχι, όχι, όχι. Ξέρετε, σε κάθε περίπτωση δεν υπήρχαν άνθρωποι που να με αναγνωρίζουν στον δρόμο! Δεν πιστεύω ότι ήταν επιθετικοί απέναντί μου. Δεν νομίζω ότι υπήρχαν προβλήματα».

- Πώς θα ερμηνεύατε την εχθρότητα κάποιων οπαδών απέναντι στον Χάμιλτον, που παρουσιάστηκε μέσα από φωτογραφίες πριν από κάποιες εβδομάδες στη Βαρκελώνη;

«Πραγματικά, μου είναι δύσκολο να το σχολιάσω, αφού ούτε ήμουν μπροστά ούτε το άκουσα με τα αυτιά μου. Οι ταραχοποιοί για τους οποίους μου είπαν αργότερα δεν κάθονταν μπροστά στα stand της ομάδας μου. Κι αν ρωτήσεις τους ανθρώπους της ομάδας ή ακόμα κι άλλους που βρίσκονταν εκείνη τη μέρα εκεί, θα δείτε ότι δεν έχει υποπέσει κάτι στην αντίληψή τους. Πιστεύω, πάντως, ότι αυτοί που τα είπαν αυτά εξαφανίστηκαν γρήγορα. Για ακόμα μια φορά, όλα όσα είδα ήταν φωτογραφίες τις επόμενες μέρες και την προβολή τους από τις εφημερίδες. Δεν είδα εικόνες στην τηλεόραση, ούτε άκουσα τα όσα μετάφεραν τα υπόλοιπα Μέσα Ενημέρωσης. Προτιμώ να πιστεύω ότι είναι άνθρωποι που προσπαθούσαν να κάνουν πλάκα, όμως ενήργησαν με κακή αίσθηση του χιούμορ. Σίγουρα δεν ήταν καθόλου αστείο. Δεν θέλω να πιστεύω ότι ήταν κάτι περισσότερο. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται η μειοψηφία και αυτό που με ενοχλεί είναι ότι την αποδίδουν σε όλο το φίλαθλο κοινό της Ισπανίας και κατά συνέπεια και στους υποστηρικτές μου. Τις δοκιμές στη Βαλένθια είχαν έρθει να τις παρακολουθήσουν 40.000 άτομα και άλλοι 25.000 ήταν στη Βαρκελώνη. Πόσοι να ήταν οι θεατές που τράβηξαν φωτογραφίες; Τέσσερις, έξι, δέκα;».

- Πιστεύεις ότι τα Μέσα Ενημέρωσης έδωσαν μεγάλη διάσταση στο περιστατικό;

«Ακούστε, εσείς δεν πιστεύετε το ίδιο, επειδή κατά τη διάρκεια των Γκραν Πρι οι πιλότοι δεν έχουν συνήθως την ευκαιρία για εχθρικές αντιδράσεις! Γνωρίζουμε ότι αυτό είναι μέρος του αθλήματος. Δεν πρόκειται να προσποιηθούμε ότι το ανακαλύψαμε. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι την περασμένη χρονιά στη Μόντσα, που κερδίσαμε, δεν έμεινα ικανοποιημένος από τους υποστηρικτές της Ferrari! Κατά τη διάρκεια του δοκιμαστικού γύρου, που με αποθέωναν, είδα ανθρώπους να γλιστρούν το δάχτυλο κάθετα στον λαιμό τους (γελάει). Καλύτερα να μην ακούμε τα ουρλιαχτά τους! Κι αυτά δεν φτάνουν καν στην F1. Φυσικά, υπάρχουν και όρια. Ο ρατσισμός είναι ένα από αυτά. Πρέπει να προσπαθήσουμε να ξεχωρίσουμε αυτούς που προκαλούν ρατσιστικά φαινόμενα και αυτούς που παρασύρονται από τις συμπεριφορές του πλήθους».

- Είσαι ευχαριστημένος με τα καινούργια χρώματα που έχουν βάλει στο κράνος σου (μπλε και κίτρινο), που θυμίζουν την Αστούρια; Το μαύρο και το γκρι της προηγούμενης χρονιάς έπρεπε να υπακούν στις απαιτήσεις της McLaren-Mercedes;

«Οχι, όχι. Η ΜcLaren ποτέ δεν μου επέβαλε τίποτα. Στην πραγματικότητα, ήμουν εγώ αυτός που ήθελε να επιστρέψουμε σε αυτά τα χρώματα, επειδή το πρώτο μου κράνος, όταν ήμουν μικρός, αυτό που φορούσα στα καρτ τότε που ήμουν τριών ή τεσσάρων ετών, ήταν μαύρο και λευκό. Οπότε, την περασμένη χρονιά είχα αποφασίσει να αναπαράξω το παιδικό μου κράνος. Θα ήθελα να το διατηρήσω κι αυτή τη χρονιά στη Renault. Ομως, αυτά δεν ταιριάζουν με το πορτοκαλί και το μαύρο του χορηγού. Εκανα προσομοιώσεις στον υπολογιστή, αλλά τίποτα δεν μου έκανε. Το αποτέλεσμα δεν ήταν καλαίσθητο, οπότε επέστρεψα στο μπλε-κίτρινο».

- Την περασμένη χρονιά, την ίδια εποχή, ήσουν ικανοποιημένος στη McLaren... Απείχες πολύ από το να φανταστείς τι σε περίμενε αργότερα, σωστά;

«Ναι. Το 2007 ήταν μια δύσκολη χρονιά. Ομως πέρυσι τον Φεβρουάριο θεωρούσα ότι θα ήταν ακόμα πιο δύσκολη. Σχετικά με το αθλητικό κομμάτι. Κι αυτό επειδή στα τέλη του 2006 τα μονοθέσια της McLaren αντιμετώπιζαν προβλήματα στο να αποδώσουν στο τρίτο κομμάτι των δοκιμαστικών. Λοιπόν, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα το να βρίσκομαι στο βάθρο στα πρώτα Γκραν Πρι. Και μάλιστα στη δεύτερη θέση. Ο.Κ., πέρασα μια δύσκολη χρονιά, αλλά στο κάτω κάτω της γραφής είχα ένα μονοθέσιο με βελτιωμένες επιδόσεις που μου επέτρεπε να ξεχάσω τα υπόλοιπα προβλήματα. Αυτό μου επέτρεπε να απολαμβάνω την εμπειρία».

- Πράγματι, οι δυσκολίες δεν σου επέτρεψαν να ολοκληρώσεις τη σεζόν όπως θα ήθελες...

«Σχεδόν! (Γελάει). Λοιπόν... κάθε χρονιά είναι ένα στοίχημα. Ρίχνουμε το νόμισμα στον αέρα χωρίς να ξέρουμε από ποια μεριά θα καθίσει. Τότε που πήρα την απόφαση, στα τέλη του Νοέμβρη του 2007, να επιστρέψω στη Renault το έπαιξα κορόνα-γράμματα! Εάν είχα λόγο; Δεν ξέρω. Ισως να μπορούσα να διαλέξω κάτι άλλο, την Toyota για παράδειγμα, και να ξαναβρώ ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό μονοθέσιο. Ποιος ξέρει; Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος από τον Νοέμβρη. Τον Φεβρουάριο της προηγούμενης χρονιάς δεν μπορούσα να μαντέψω τι με περίμενε, ούτε να είμαι σίγουρος για τον τεχνικό σχεδιασμό. Δεν ήξερα τίποτε από αυτά, αλλά το γεγονός δεν με ανησυχούσε. Είχα μόνο ένα πράγμα στο μυαλό μου: αδιάκοπη δουλειά, συνεχής βελτίωση του μονοθεσίου και στο τέλος της σεζόν να κάνουμε τον απολογισμό. Αυτή τη στιγμή τα πράγματα στη Renault είναι λίγο-πολύ τα ίδια».

- Τελικά, τι ήταν αυτό που σας έκανε να επιστρέψετε;

«Γνωρίζω τη Renault, γνωρίζω αυτή την ομάδα, την ικανότητά της να επανέρχεται. Στο τέλος του 2004 το μονοθέσιο δεν ήταν αξιόπιστο και στις αρχές του 2005 ο κινητήρας που είχαν δημιουργήσει ήταν φτιαγμένος για να κερδίζει. Είχαν καταφέρει αυτό που ήθελαν. Με δεδομένες τις δυνατότητες που μου είχαν δοθεί στο τέλος της περασμένης σεζόν, μια διαφορετική επιλογή θα ήταν περισσότερο επικίνδυνη».

- Ναι, αλλά τα μονοθέσια της Renault του 2005 και του 2006 κέρδισαν με άλλα ελαστικά και με έναν κινητήρα που δεν σταματούσε να βελτιώνεται. Σήμερα δεν υπάρχει επιλογή ελαστικών και οι κινητήρες είναι σχεδόν όλοι τυποποιημένοι.

«Είναι αλήθεια... Η F1 πλησιάζει όλο και περισσότερο στην GP 2. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το επόμενο στάδιο. Φοβάμαι ότι η F1 έχει ημερομηνία λήξης, με το τέλος της να ταυτίζεται με το απόγειο της τεχνολογίας. Αυτό θα είναι κρίμα. Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Μπορεί μια μέρα τέσσερις ή πέντε ομάδες που θα έχουν την κυριαρχία να μπορούν να επιταχύνουν σε μισό δευτερόλεπτο. Σε αυτή την περίπτωση, αυτό μπορεί να κάνει το θέαμα πολύ ενδιαφέρον και η σύγχρονη πολιτική των ομάδων να γίνει σοφότερη. Αλλά έχουμε μπροστά μας κάποια χρόνια. Προς το παρόν, όλοι πρέπει να κάνουν υπομονή...».

- Για εσάς που αγαπάτε τις μηχανικές ρυθμίσεις, αυτός ο περιορισμός των παραμέτρων που έχουν να κάνουν να κάνουν με τη βελτίωση των αυτοκινήτων πρέπει να είναι εκνευριστικός.

«Ναι, σίγουρα. Παλαιότερα, όταν βάζαμε για πρώτη φορά το μονοθέσιο στην πίστα, αν αντιλαμβανόμασταν ότι κάτι δεν δουλεύει καλά, είχαμε τη δυνατότητα να παίξουμε με τα ελαστικά, μπορούσαμε να κάνουμε αλλαγές στις ρυθμίσεις στον κινητήρα σε σχέση με εκείνους των ανταγωνιστών. Σήμερα γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να υπολογίζουμε σε αυτές τις λύσεις. Για να το πω αλλιώς, εάν το μονοθέσιο είναι καλό τον Γενάρη στις πρώτες του δοκιμές στην πίστα, μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι θα κάνει καλή σεζόν. Αλλά πάντα μιλώντας υποθετικά».

- Πριν υπογράψεις το καινούργιο συμβόλαιο με τη Renault, ο Φλάβιο Μπριατόρε σου έδωσε κάποιες συγκεκριμένες εγγυήσεις;

«Απλώς το μόνο που του ζήτησα είναι να είμαστε δυνατοί και να κάνουμε τα πάντα για να καταφέρουμε να παρουσιάσουμε ένα καλό μονοθέσιο. Δεν θέλω να βλέπω κανένα άτομο να "χαλαρώνει" σε αυτή την ομάδα! Δεν θέλω κανείς να πει: "Ο Αλόνσο επέστρεψε στη Renault και άρα η Renault επέστρεψε στις νίκες". Επέστρεψα και θα δώσω όλη μου την ενέργεια, όλες μου τις δυνάμεις σε αυτή τη μάχη. Ομως από τη μεριά του ο Φλάβιο πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που διαθέτει για να μας διαβεβαιώσει ότι θα πετύχουμε, να δώσει κίνητρα στους μηχανικούς, να μας παρέχει τον καλύτερο δυνατό εξοπλισμό και για να μας δώσει το μεγαλύτερο μπάτζετ, εάν αυτό είναι δυνατόν. Πρέπει να είναι δεδομένο ότι όλοι μαζί θα δουλέψουμε προς την ίδια κατεύθυνση».