Nα ασχοληθεί σοβαρά με τις αδυναμίες της

Πριν από τέσσερα χρόνια, στο φιλικό στην Ολλανδία, κρατώντας το μηδέν στο πρώτο μέρος, καταρρεύσαμε στο β', χάνοντας με 4-0 σε ένα ματς που αποδείχθηκε –και το συζητάνε ακόμα οι διεθνείς– γούρι για την τρελή πορεία της Πορτογαλίας.

Απαλύνει πολύ την εικόνα του μπλακάουτ στο χθεσινό β' ημίχρονο του «Φέρεντς Πούσκας» η σκέψη ότι η Εθνική βρήκε το γούρι της σε ένα ματς πριν από τα τελικά. Αν οι παίκτες σταθούν σε αυτό, υπάρχει ο κίνδυνος να δουν το δέντρο αντί για το δάσος που υπάρχει από πίσω. Αυτό δεν είναι άλλο από τις χτυπητές αδυναμίες που έβγαλε η ομάδα σε αυτό το φιλικό. Αργούσαμε να πάμε πάνω στην πρώτη πάσα, τα αμυντικά χαφ δεν μάρκαραν σωστά και υπήρξαν μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των γραμμών. Η κατά μικρά διαστήματα καλή εικόνα του πρώτου μέρους, που ολοκληρώθηκε με το γκολ του Αμανατίδη, γύρισε τούμπα μέσα σε ένα εικοσάλεπτο, όταν αυτή η νέα Ουγγαρία του Ερβιν Κούμαν, με αδιαφιλονίκητο σταρ τον Τζούτζακ, μας τιμώρησε για την αλαζονεία που βγάλαμε πάνω στο χορτάρι.

Πέρυσι τον Ιούνιο στο Παγκρήτιο αυτό το νέο παιδί έμπαινε αλλαγή στο νικηφόρο για μας 2-0 επί των Μαγυάρων. Σχεδόν ένα χρόνο μετά, είναι ήδη σταρ στο ολλανδικό πρωτάθλημα και την Αϊντχόφεν. Από μόνο του, όμως, αυτό δεν αρκεί για να εξηγήσει πώς ουσιαστικά ένας πολύ καλός παίκτης και τρεις-τέσσερις απλώς καλοί μπορούν να κάνουν άνω-κάτω τη συνοχή της πρωταθλήτριας Ευρωπης. Επειδή το ποδόσφαιρο δεν έχει μεγάλα μυστικά, πέρυσι τον Αύγουστο η Ουγγαρία έκανε ένα ανάλογο πάρτι, νικώντας πανεύκολα 3-1 την παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία. Για μια ομάδα που κάποτε, μισό αιώνα πριν, ήταν η μεγάλη «βασίλισσα», άσχετα αν δεν είχε στέμμα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, μοιάζουν ψίχουλα τέτοιες μικρές χαρές, δηλαδή νίκες σε φιλικά επί των νυν πρωταθλητών Ευρώπης και κόσμου. Δεν έχουν, όμως, μικρό κίνητρο αυτά τα ματς, όταν φθάνει ένα ακόμη ακόμη καλοκαίρι που οι Ούγγροι θα δουν μία ακόμη διοργάνωση από την τηλεόραση.

Το 100% της προσπάθειάς τους, που έδωσαν οι Ούγγροι, δεν θα αρκούσε αν οι δικοί μας συνέχιζαν να βρίσκονται ψυχή τε και σώματι στο γήπεδο τουλάχιστον στο 60%, όπως στο πρώτο μέρος. Συνεπώς, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ο Οτο είναι να δείξει στους παίκτες το βίντεο του αγώνα και ειδικά αυτό του πρώτου ημίωρου στο β' μέρος και να τους επισημάνει πως η νωθρότητα και οι δισταγμοί στο μαρκάρισμα και στην επιλογή κίνησης τιμωρούνται. Εννοείται ότι ούτε ένα από αυτά τα λάθη δεν έχει θέση στα ματς του Σάλτσμπουργκ.

Δεν είναι καταστροφή –γιατί είμαστε χώρα των άκρων– η χθεσινή ήττα, αλλά δεν πρέπει να μείνουμε στα τετριμμένα περί φιλικού παιχνιδιού και... γούρικης ήττας. Αυτό που πρέπει να μας ανησυχήσει, επίσης, είναι η κατάσταση του Νικοπολίδη και του Μπασινά. Αμφότεροι κρίνονται υπεραπαραίτητοι γι' αυτή την καινούργια περιπέτεια στο Εuro 2008 και ελπίζω η όποια ζημιά έπαθαν χθες να είναι η ελάχιστη δυνατή.

Βλέποντας το ματς, σκεφτόσουν αν τυχόν στο μυαλό των περισσότερων παικτών βρισκόταν υπόγεια ο φόβος που παγώνει τις αισθήσεις για τυχόν τραυματισμό, που σε αυτήν πλέον τη φάση επιφυλλάσει κινδύνους να χάσεις το τουρνούα. Βλέποντας τον Νικοπολίδη να φεύγει νωρίς, θα δώσω μια μικρή δικαιολογία στους υπόλοιπους αν το σκεφθηκαν και ήταν ο λόγος που κάποια στιγμή παραδόθηκαν αμαχητί. Μόνο που έπρεπε να δουν το τάκλιν που έκανε στο τέλος ο Σαμαράς σχεδόν στο σημαιάκι του κόρνερ, για να καταλάβουν πως μόνο όταν αντιμετωπίζεις έτσι τις φάσεις, ακόμα και στα φιλικά, δεν κινδυνεύεις από τη χαλαρή αντιμετώπιση φάσεων που ουσιαστικά κρύβουν τον μεγάλο κίνδυνο.