Δίνεις τον γρίφο να σ’ τον λύσουν οι αντίπαλοι!

Η πόλη του Μότσαρτ θα χειροκροτήσει απόψε μόνο μία μελωδία. Θα είναι ελληνική ή ρωσική; Μοιάζει για παιχνίδι που ισοδυναμεί με τελικό. Αλλά προσέξτε κάτι. Αν οι Σουηδοί έχουν νωρίτερα χάσει από την Ισπανία (όπως πιστεύω ακράδαντα ότι θα συμβεί), τότε ακόμα και η ισοπαλία κρατά ζωντανές τις δύο ομάδες για το τελευταίο παιχνίδι. Ομως κακά τα ψέματα. Πέρα από τη νίκη που θα απαλύνει τον πόνο γα την κάκιστη εικόνα της πρεμιέρας, η ελληνική ομάδα οφείλει κυρίως να δείξει ένα μεταμορφωμένο πρόσωπο. Αυτό είναι το πρώτο ζητούμενο. Το δεύτερο είναι να δείξουν οι ίδιοι οι παίκτες στο προπονητή τους πόσο λάθος τούς έχει εκτιμήσει.

Η πιο άστοχη δήλωση που έγινε σε αυτό το Εuro ήταν του Οτο Ρεχάγκελ μετά την ήττα μας την Τρίτη. Αυτό το «αν παίζαμε πιο ανοιχτά θα χάναμε με πέντε γκολ από το πρώτο ημίχρονο», αν ο Οτο το έλεγε ως προπονητής σε άλλη χώρα (όπως η Αγγλία και η Ιταλία που δεν χαρίζονται ποτέ στους ομοσπονδιακούς τεχνικούς τους) δεν θα υπήρχε λαγούμι για να κρυφτεί. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι σε αυτές τις χώρες θα είχε περισσότερο ταλέντο στη διάθεσή του, αλλά η ουσία του προβλήματος παραμένει. Με αυτές τις κουβέντες «άδειασε» τους παίκτες και ελπίζω να μη δημιουργήσει παρενέργειες στην εικόνα της ομάδας σήμερα. Ομολογώ ότι στην πρεμιέρα ήμουν πιο κουμπωμένος από ό,τι σήμερα. Θεωρώ ότι θα μας κάνει καλό το χαστούκι της Τρίτης και σίγουρα η Εθνική ομάδα δεν έγινε κακή μέσα σε ενενήντα λεπτά. Το ευχάριστο μέσα από τη διαδικασία είναι ότι ο κόσμος σταμάτησε να ζητάει τρελά πράγματα και οι απαιτήσεις χαμήλωσαν. Μόνο καλό μπορεί να βγει από αυτό.

Σήμερα θα δούμε μία καλύτερη Εθνική. Μία πιο απελευθερωμένη ομάδα μέσα στο γήπεδο. Και επειδή το παιχνίδι όπως ισχυρίζεται ο Χίντινκ μοιάζει με τελικό, έχουμε πιο πολλούς παίκτες που ξέρουν να διαχειριστούν τέτοια ματς. Αντίθετα με τους Ρώσους, οι οποίοι με τα πολλά προβλήματά τους έχασαν κάποια μεγάλα αστέρια, η Ελλάδα διαθέτει τους πρωταθλητές Ευρώπης του 2004 που συνεχίζουν και 'χουν αγωνιστεί υπό συνθήκες πίεσης αρκετές φορές. Αν κάποια πράγματα που έχουν μεγάλη σημασία μάς πάνε καλά, τότε απόψε θα κερδίσουμε και θα πάμε στο τελευταίο ματς με διαφορετική ψυχολογία.

Ο Ιταλός Ροζέτι είναι ένα ακόμα συν για σήμερα. Γενικά οι Ιταλοί διαιτητές μάς αντιμετωπίζουν εξαιρετικά και όχι απλά δεν έχουμε παράπονο από αυτούς, αλλά μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Δεν παίζει μπάλα όμως ο διαιτητής. Η Ρωσία από τη φύση της είναι επιθετική ομάδα και δεν θα κλειστεί. Σαφώς και οφείλουμε να μην πάμε αλόγιστα μπροστά, αλλά δεν είναι δυνατόν και να μείνουμε ταμπουρωμένοι ξανά. Από την προσπάθειά μας θα εξαρτηθεί και τι θα αποσπάσουμε. Μία ομάδα που δεν θα φοβηθεί και θα καταφέρει να κάνει τους Ρώσους να προβληματιστούν. Το πρώτο γκολ σε τέτοια ματς υψηλής πίεσης και για τους προπονητές και για τους παίκτες κρίνει και τα ματς.

Οταν δίνεις τον γρίφο στους άλλους να τον λύσουν και προσπαθείς να αποφορτίσεις τις δικές σου συνθήκες πίεσης, τα καταφέρνεις καλύτερα. Η Εθνική της Πόλης, θα το ξαναπώ, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Η Εθνική που άλλαζε πασίτσες στο Σάλτσμπουργκ θα ξαναχάσει. Τόσο απλά.