Για να χορέψεις τανγκό χρειάζονται δύο (Sportday / Χρ.Σωτηρακόπουλος)

Για να χορέψεις τανγκό χρειάζονται δύο. Αν ο ένας χορεύει και ο άλλος παραπατάει, άσ' τα να πάνε. Ο Ολυμπιακός χθες στην Πάτρα για σαράντα πέντε λεπτά παρασύρθηκε από έναν Αρη που απορούσες αν είχε καταλάβει πως ήταν τελικός! Στο δεύτερο ημίχρονο ήταν... αυτοεπιλογή!

Η ευκαιρία του Μπενίσκου δεν μπήκε, ο Κολτσίδας έκανε ένα ανόητο πέναλτι, πάπαλα! Από την ώρα που ο Ολυμπιακός προηγήθηκε, πιο πιθανό ήταν να δούμε κάποια μέρα την... Αλέκα Παπαρήγα να μας εκπροσωπεί στη EUROVISION, παρά να ισοφαρίσει η ομάδα του Χατζάρα. Το δεύτερο γκολ του Ριβάλντο μπαίνει στα all time classic των 63 τελικών και ουσιαστικά εκεί θα μπορούσε να σφυρίξει ο Κασναφέρης.

Για τον Αρη ούτε καν ένα γκολ της παρηγοριάς δεν μπορούσε να μπει και εκείνο το ιστορικό του Κεραμιδά το 1970 παραμένει το τελευταίο. Είχε χαρίσει έναν τίτλο, ο οποίος παραμένει ο τελευταίος μέχρι σήμερα για μία ομάδα που ζει στις αναμνήσεις!

Ακόμη και οι τελικοί με το κλισαρισμένο «όλα γίνονται» χρειάζονται κάτι παραπάνω από αυτό που πρόσφερε ή που μπορούσε να προσφέρει ο Αρης, για να ακριβολογούμε. Ο Ολυμπιακός, αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής στο θεσμό του Κυπέλλου, κατέκτησε το πρώτο του Κύπελλο στον 21ο αιώνα!

Και χρειάστηκε, για να συμβεί αυτό μετά τους χαμένους τελικούς του 2001, του 2002 και του 2004, να επιστρέψει στον πάγκο του εκείνος που το '99 του είχε χαρίσει την τελευταία χαρά: ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Αρέσει ή όχι, είναι ο μοναδικός στην ιστορία του ελληνικού Κυπέλλου που έχει πάρει τον τίτλο αυτό με τρεις διαφορετικές ομάδες και την Τετάρτη μπορεί να οδηγήσει τον Ολυμπιακό και σε ένα ακόμη νταμπλ, όπως και το 1999.

Το ματς δεν θα μείνει ποτέ στην ιστορία, γιατί ήταν από αυτά που ο νικητής αδικείται από την κακή εικόνα του ηττημένου. Τουλάχιστον μένουν οι εικόνες από κάποιες κινήσεις του Ριβάλντο, τον οποίο το πάμπτωχο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοεί.

Για τον Αρη αντίθετα το θετικότερο που μένει στη μνήμη είναι το σύνθημα των οπαδών του, αν και το ματς έδειχνε χαμένο «Μια ζωή μαζί σου». Εμοιαζε από εικόνα άλλης χώρας και ακόμη και αν δεν ήθελες, σε γέμιζε αισιοδοξία!