Ασπιρίνη αντί για αντιβίωση αυτή η επική ανατροπή

Στην «απόδραση των 11» ο Πελέ έχει παραδεχτεί πως το περίφημο ψαλίδι, που είναι το σήμα κατατεθέν του ματς, το πέτυχε τυχαία κάποια μέρα των γυρισμάτων, αλλά το σκηνοθετικό μυαλό του Τζον Χιούστον βρήκε το κατάλληλο σημείο για να χρησιμοποιηθεί: στη λήξη του αγώνα! Χθες στο ΟΑΚΑ ο κόσμος που μουρμούριζε (απόλυτα δικαιολογημένα) στην εξέδρα έζησε το ριμέικ της ταινίας, αλλά με τη μεγάλη διαφορά ότι τα πάντα έγιναν σε ζωντανό χρόνο! Ο Τζεμπούρ πέτυχε ένα γκολ με ψαλίδι που λύτρωσε βαθμολογικά την ΑΕΚ, γλίτωσε τον Δώνη από έμφραγμα, αλλά αγωνιστικά είναι ασπιρίνη αντί για αντιβίωση, την οποία χρειάζεται η ομάδα.

Η χθεσινή ΑΕΚ ήταν άνευρη, άτολμη και μετά το πρώτο εκρηκτικό δεκάλεπτο έπεσε σε λήθαργο. Ο Αστέρας Τρίπολης, που ξέρει όσο λίγες ομάδες να στήνεται αμυντικά, μπόρεσε να απορροφήσει τους κραδασμούς και στο δεύτερο μέρος με το γκολ από φάουλ του Μαρσελάο, που βρήκε πρώτα το οριζόντιο δοκάρι και μετά χτύπησε μέσα από τη γραμμή, έβαλε σε μπελάδες τους γηπεδούχους. Ο τραυματισμός του Ρίκκα άφησε την ΑΕΚ με 10 παίκτες, οπότε όλα έμοιαζαν μαύρα. Ο Μαϊστόροβιτς σε ρόλο σέντερ φορ ήταν η κίνηση απελπισίας του Δώνη, που τον δικαίωσε έστω και αν χρειάστηκε να... καβαλήσει τον Μπλάνκο για να πάρει την κεφαλιά για το 1-1 στο 90'. Και όπως συμβαίνει μόνο στις ταινίες, η ΑΕΚ έκανε την ολική ανατροπή (που θύμισε την επική νίκη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Μπάγερν το 1999 στη Βαρκελώνη) με το ψαλίδι του Τζεμπούρ.

Ο κόσμος φυσικά έβγαλε την αγανάκτησή του με φωνές και αναθέματα, αλλά δεν μπορεί κανείς να τον αδικήσει, μια και πάλι η «Ενωση» έδειξε όλες τις αδυναμίες οι οποίες της έχουν στοιχίσει φέτος. Το φοβερό είναι ότι, με εξαίρεση ελάχιστους παίκτες, οι περισσότεροι δεν έδειχναν να έχουν πάθος ούτε πίστη ότι γινόταν να ανατρέψουν την κατάσταση. Περισσότερο έτυχε η ανατροπή παρά πέτυχε και αυτό σίγουρα δεν είναι ευχάριστο. Αυτή τη στιγμή πιθανότατα κάποιες θριαμβολογίες θα σκεπάσουν την αλήθεια, όμως αυτή η ΑΕΚ δεν έχει αρχή, μέση και τέλος. Και δεν είναι εύκολο μια μεγάλη ανατροπή όπως αυτή που έγινε χθες να δώσει άφεση αμαρτιών σε κανέναν για ό,τι στραβό έχει γίνει από το ξεκίνημα της περιόδου μέχρι την αυτοκτονία στη Φυλή.

Δυο λόγια και για τον Αστέρα Τρίπολης. Δεν άξιζε τέτοια τύχη, αλλά καλό είναι να προβληματιστούν στην Τρίπολη για τη χαλαρότητα με την οποία κάποιοι παίκτες αντιμετωπίζουν τις φάσεις όταν η ομάδα τους προηγείται. Πάντως είναι μία ομάδα που θέλει να παίξει ποδόσφαιρο, πολύ περισσότερο από πέρυσι, αν και τα αποτελέσματα συνήθως απογοητεύουν εύκολα.

ΥΓ.: Ο Ντέμης Νικολαΐδης παραιτήθηκε σε λάθος στιγμή. Οχι, δεν εννοώ πως βιάστηκε, αλλά πως άργησε κιόλας. Επρεπε να πει το «αντίο» εκείνη τη μέρα που βγήκε στον αέρα η πρόθεσή του να φύγει στο τέλος της χρονιάς. Οτιδήποτε υπό προθεσμία είναι λάθος και η παραμονή του περισσότερο αποδιοργάνωσε την ομάδα παρά τη βοήθησε. Σήμερα λοιπόν έκανε τη σωστή κίνηση, αλλά σε λάθος χρόνο. Η ιστορία θα αποτιμήσει αυτά που πέτυχε και είναι αλήθεια πως είναι πιο πολλά απ' αυτά στα οποία δεν τα κατάφερε. Για να μπορεί η ΑΕΚ να βρίσκεται σε θέση να αγωνίζεται στη Σούπερ Λίγκα και όχι σε κάποιο Περιφερειακό Πρωτάθλημα το 2004 το κλειδί ήταν αυτός. Αφήνει την αίσθηση πως ήταν μια καλή αφορμή για να φύγει νωρίτερα, μια και ο ίδιος, ο οποίος είναι πανέξυπνος, έχει συνειδητοποιήσει πως έκανε λάθος το καλοκαίρι, μένοντας μέχρι... να φύγει.