Επιβραβεύεται η συμβολή και όχι μόνο η αξία

Ο Ρονάλντο διαδέχθηκε τον Κακά στον θρόνο του κορυφαίου παίκτη στην Ευρώπη. Και για τουλάχιστον μία φορά δεν πρόκειται να υπάρξουν γκρίνιες. Γιατί ο Πορτογάλος ήταν τη σεζόν που τελείωσε ο κορυφαίος και με διαφορά. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έφτασε στο «νταμπλ» του πρωταθλήματος και του Τσάμπιονς Λιγκ κυρίως λόγω της εμφάνισης του Πορτογάλου στα κρίσιμα ματς. Τα γκολ του, αλλά κυρίως ο τρόπος παιχνιδιού του ήταν το καταλυτικό στοιχείο που έκανε τη διαφορά και δημιουργούσε την αίσθηση υπεροχής για τους «κόκκινους διαβόλους». Η «Χρυσή Μπάλα» μπορεί να μην έχει την αίγλη του παρελθόντος, αλλά παραμένει ένας σημαντικός θεσμός που επιβραβεύει την προσφορά και την αξία των παικτών.

Τη χρονιά που τελειώνει, ο Ρονάλντο θα μπορούσε να έχει ανταγωνισμό μόνο από δύο άλλους. Τους Ισπανούς Κασίγιας και Σένα, άντε και από τον Φερνάντο Τόρες. Ο φορ της Λίβερπουλ, όμως, πέραν του γκολ στον τελικό του Euro, δεν είχε την εκτυφλωτική απόδοση στα άλλα ματς που θα δικαιολογούσε την παρουσία του στη λίστα. Και φυσικά τα γκολ που πέτυχε με την ομάδα του στο πρωτάθλημα ή στην Ευρώπη, παρ' ότι ήταν πολλά, δεν είχαν αποτέλεσμα, αφού η Λίβερπουλ δεν πήρε κάποιον τίτλο. Ο Κασίγιας ήταν σούπερ στη ροή των αγώνων στην Αυστρία, αλλά πληρώνει αυτόν τον… ιδιότυπο ρατσισμό απέναντι στους τερματοφύλακες. Μόνο ο Γιασίν έχει καταφέρει να πάρει στα χέρια του αυτό το βραβείο, οπότε περισσότερη ανάλυση περιττεύει. Ο Σένα ήταν καταλυτικός στην προσπάθεια κατάκτησης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, αλλά δεν θάμπωσε με την απόδοσή του και το σημαντικό κομμάτι της παρουσίας του προκύπτει μέσα από την αθόρυβη δουλειά. Το σταρ σίστεμ θέλει όμως λάμψη, και έτσι ο πρώην Βραζιλιάνος χαφ δεν μπορεί να μπει σοβαρά στη συζήτηση ως ισότιμο μέλος της παρέας.

Εκείνο που ποτέ δεν κατάλαβε ο κόσμος σε ανάλογα δημοψηφίσματα ή ψηφοφορίες είναι ότι δεν μετρά ποιος ξέρει την καλύτερη μπάλα, αλλά ποιος ήταν σημαντικός στο να κατακτήσει τίτλους η ομάδα του. Αν μετρούσε μόνο το ποιος είναι πιο καλός ντριμπλέρ ή γκολτζής, οι νικητές θα ήταν πάντα οι ίδιοι. Ομως η λογική κυρίως της «Χρυσής Μπάλας» ήταν πάντα να επιβραβεύεται αυτός που έδωσε τα πάντα για να οδηγήσει την ομάδα του στην απόλυτη καταξίωση. Γι' αυτό και φώναζα το 2004 όταν νίκησε ο Σεβτσένκο και ο Ζαγοράκης ήταν τέταρτος. Γιατί ο Ουκρανός, που κανείς δεν αμφισβητεί πόσο σπουδαίος παίκτης είναι, εκείνη τη χρονιά δεν είχε κάνει κάτι ξεχωριστό. Η εθνική του είχε αποκλειστεί από το Euro, η Μίλαν είχε πάθει κλακάζ στην Κορούνια και είχε μείνει εκτός στο Τσάμπιονς Λιγκ από τα προημιτελικά και γενικά δεν είχε κάνει κάτι καλό. Και όμως νίκησε, απέναντι στον αρχηγό της εθνικής μας, που ήταν MVP στην Πορτογαλία και είχε ξεπεράσει τον εαυτό του οδηγώντας την Ελλάδα στη μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Τέλος πάντων, ο Ρονάλντο, που ανακοινώθηκε σήμερα, αξίζει πέρα για πέρα τον τίτλο. Και η δική του προσπάθεια έκανε τη Γιουνάιτεντ πέρυσι να ξεπεράσει τα προβλήματα εννέα χρόνων και να ξαναγίνει πρωταθλήτρια Ευρώπης. Αν τα κατάφερνε και στην Αυστρία και οδηγούσε και την Πορτογαλία σε κάτι καλό, τότε όχι μόνο τη «Χρυσή Μπάλα» θα έπρεπε να πάρει αλλά να τον έκαναν και… Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη χώρα του! Ποιος μπορεί πάντως να αμφισβητήσει πως, όταν βρίσκεται στο χορτάρι ο Πορτογάλος, όποιος βλέπει έναν αγώνα κρατά την αναπνοή του και περιμένει κάτι καλό κάθε φορά που παίρνει την μπάλα στα πόδια του; Αυτό εξαργυρώνει σήμερα και θα γίνει ο πρώτος Πορτογάλος μετά τον Λουίς Φίγκο που θα ανακηρυχθεί ο κορυφαίος στην ήπειρό μας και με τη βούλα!