Mε τιμές ήρωα και όχι σαν κλέφτης (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Στο δεύτερο διαζύγιό του ο Ροντ Στιούαρτ παρέθεσε δείπνο προς τιμήν της πρώην γυναίκας του και των κοινών τους φίλων. Η δικαιολογία του Σκωτσέζου ροκ σταρ ήταν απλή. «Περάσαμε καλά και παρότι ο ένας δεν θέλει να βλέπει πια ούτε τη φωτογραφία του άλλου, έτσι κρατάμε τα προσχήματα για τους επόμενους δεσμούς. Διαφημίζουμε το προϊόν μας!».
Τη συνταγή του φαίνεται πως την ξέρουν καλά στο λιμάνι, όπου και έγινε αυτή η γιορτή προς τιμήν του Ζιοβάνι. Μπορεί κατά βάθος να μην ήθελαν στον Ολυμπιακό να ανανεώσουν τη συνεργασία, αλλά σε αυτή την ώρα του «αντίο» κάνουν ματ. Ετσι αγαπάμε εμείς τα αστέρια μας, οπότε εσύ, αυριανέ μας αγαπημένε, βλέπεις πόσο καλά φερόμαστε! Φεύγει σαν ήρωας και όχι σαν κλέφτης. Αψογο μάρκετινγκ και ταυτόχρονα πολιτισμός. Θα ήθελα βέβαια να γινόταν το ίδιο και όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος, που επίσης πρόσφερε σημαντικά, αλλά μάλλον ζητάω πολλά. Είναι αλήθεια πως στον Πειραιά και στον Γκόγκιτς και στον Νταμπίζα και στον Αλεξανδρή και στον Ζέτερμπεργκ έγιναν βραβεύσεις όταν έκλεισε ο κύκλος τους, ενώ ο Γιαννακόπουλος αποθεώθηκε στην τελευταία φιέστα πριν φύγει για το Μπόλτον.

Αντίθετα, στον Παναθηναϊκό κάνουν λάθος. Απαξιώνουν αυτόν που δεν θέλουν πια. Τον χαιρετούν βιαστικά, σαν να ντρέπονται για τη συνεργασία! Και αν υποθέσω πως για τον Νικοπολίδη υπήρχε η γκρίνια της πιθανής προσυμφωνίας με τον Ολυμπιακό, τώρα με τον Μπασινά τι συμβαίνει; Μιλάμε για έναν πρωταθλητή Ευρώπης! Για τον αρχηγό της ομάδας που έκανε νταμπλ ύστερα από εννέα χρόνια. Που από παιδάκι φορά τη φανέλα με το τριφύλλι. Δεν του λες λοιπόν «αντίο» με τέτοιο τρόπο. Δεν είναι στα πλάνα του προπονητή. Σεβαστό! Δεν μπαίνω σε τεχνικές λεπτομέρειες να ρωτήσω γιατί δεν κάνει στον Μαλεζάνι. Σαφώς και δεν είναι εύκολο να αντικατασταθεί κάποιος με την αξία του Μπασινά, αλλά από τη στιγμή που δεν τον θέλει ο προπονητής του, τελεία και παύλα! Πώς όμως τον αποχαιρετάς; Φωνάζεις τους δημοσιογράφους και τις κάμερες, κάθεσαι δίπλα του και λες δημοσίως ένα «ευχαριστώ». Εσύ ως ομάδα. Είναι θέμα πολιτισμού, που γράφαμε πιο πάνω. Το τι θα κάνει εκείνος δεν σε αφορά. Ο σύλλογος λειτουργεί όπως πρέπει; Ως αληθινά μεγάλος που τιμά τους αθλητές του; Στην Παιανία τα τελευταία χρόνια έφυγε σαν κλέφτης ο Καραγκούνης αλλά και ο Λυμπερόπουλος. Το ίδιο μπορεί να γίνει με τον Γκούμα. Ο Φύσσας, που παραχωρήθηκε σε μια ομάδα με όνομα και το κύρος της Μπενφίκα, επίσης έφυγε από την... πίσω πόρτα. Ακόμη και ο Χένρικσεν δεν έπρεπε να πει «αντίο» με αυτό τον τρόπο, στα κρυφά. Δημοσίως και με τις κάμερες. Ετσι τιμάς αυτόν που σου πρόσφερε. Αυτοί οι ποδοσφαιριστές ήταν η ραχοκοκαλιά της ομάδας (μαζί με τον Σεϊταρίδη, τον Νικοπολίδη, τον Κωνσταντίνου και τον Ολισαντέμπε) που πήγε στους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ το 2002 με αριθμό-ρεκόρ από νίκες (εννέα συνολικά) για ελληνικό σύλλογο σε μία σεζόν και το 2003 έπαιξε στα προημιτελικά του ΟΥΕΦΑ νικώντας τη μετέπειτα νικήτρια Πόρτο εκτός έδρας. Είναι άσχημο να συμπεριφέρεσαι σε αυτούς σαν λούζερ! Από αυτούς οι μισοί ήταν στην Εθνική ομάδα, η οποία ξεπέρασε κάθε λογική το περασμένο καλοκαίρι στην Πορτογαλία.
Στον Παναθηναϊκό φέτος πέταξαν τον τίτλο από το παράθυρο. Αν όμως ξεκινάς τη χρονιά με διαφορετική ομάδα και την τελειώνεις αλλάζοντας το 50% του ρόστερ συν τρεις προπονητές, δεν μπορείς να περιμένεις θαύματα. Το ζητούμενο όμως είναι τι συμπεριφορά έχεις απέναντι στους σημερινούς σταρ σου, ώστε να τραβήξεις αύριο τα βλέμματα των επόμενων. Σε κάθε επίπεδο. Ωστε να δώσεις κίνητρο σε έναν πιτσιρικά να ονειρεύεται πως θα είναι ο επόμενος Μπασινάς ή σε έναν παίκτη άλλης ομάδας να επιθυμεί να είναι ο επόμενος Σεϊταρίδης. Οταν ο Γιούρκας είναι πρωταθλητής Ευρώπης και έχεις συμφωνήσει να τον δώσεις στην πρωταθλήτρια Ευρώπης (και καλά κάνεις), δεν το κάνεις στα μουλωχτά! Αλλά με συνέντευξη Τύπου και με ένα πελώριο «ευχαριστώ»! Για να δείξεις σε όλους πως είναι κίνητρο να έρθει κάποιος σε εσένα. Ως σκαλοπάτι για μεγαλύτερα πράγματα.