Μια ήττα δεν είναι ορφανή

Λένε ότι η νίκη έχει πολλούς πατεράδες και η ήττα είναι ορφανή. Στην περίπτωση του χθεσινού αγώνα δεν χρειάζεται να κάνουμε τεστ DΝΑ για να βρούμε σε ποιον ανήκει η νέα αποτυχία του Παναθηναϊκού, αφού το ανακάτεμα της τράπουλας για μία ακόμη φορά από τον Τεν Κάτε θύμισε την αρχή του πρωταθλήματος. Ο Ολλανδός τεχνικός δικαιούται να λέει πως είναι ο πατέρας του θαύματος των τριών σερί νικών στη β' φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, που παρουσίασε έναν Παναθηναϊκό πολύ διαβασμένο, όχι μόνο για τους αντιπάλους, αλλά κυρίως «ψαγμένο» για τις δικές του δυνατότητες. Χθες στο Παγκρήτιο έκανε τα ακριβώς αντίθετα. Επειτα από μήνες ψαξίματος και ενώ φαινόταν όλο το τελευταίο διάστημα πως είχε καταλήξει και στην καλύτερη ενδεκάδα του και κυρίως είχε αντιληφθεί πια τις όποιες ιδιαιτερότητες του ελληνικού πρωταθλήματος, ο Τεν Κάτε συνελήφθη οφσάιντ. Οπως οι ποδοσφαιριστές δικαιούνται να είναι ντεφορμέ σε κάποια ματς, θεωρώ φυσιολογικό πως και οι προπονητές μέσα στη σεζόν έχουν τις καλές και τις κακές τους μέρες. Θα μπορούσε να μην είναι τόσο κακή η εξέλιξη για τον Ολλανδό, αν σε κακή βραδιά δεν ήταν και τα περισσότερα ατού της ομάδας του και αν ο Ρουκάβινα δεν άφηνε την ομάδα του με δέκα παίκτες. Ο τρόπος που δέχεται αδιαμαρτύρητα την κάρτα ομολογεί την ενοχή του Κροάτη. Ακόμη, όμως, και αν με τον οιονδήποτε τρόπο έμενε με ένδεκα παίκτες ο ΠΑΟ, ήταν τόσο χλομός που δεν προδίκαζε η εικόνα του ματς ότι θα μπορούσε να νικήσει. Αλλωστε η άμυνά του εκτέθηκε σε αρκετές περιπτώσεις πλην του γκολ από την ταχύτητα των κυνηγών του Εργοτελή. Επειδή όμως δεν έχασε μόνο ο ΠΑΟ, αλλά κυρίως νίκησε ο Εργοτέλης, είναι άδικο να μην πιστώσουμε στον Νίκο Καραγεωργίου ότι, όπως και στον πρώτο γύρο, είχε μελετήσει πολύ καλά τον αντίπαλό του και πόνταρε πάνω στις όποιες αδυναμίες του. Ο Εργοτέλης έκανε έτσι ένα ιστορικό νταμπλ νικών απέναντι σε μία ομάδα τού τέως ΠΟΚ, επιβεβαιώνοντας ξανά πόσο ήρεμα και οργανωμένα λειτουργεί, ίσως ως μοναδικό μοντέλο σε αυτό το τρελοκομείο που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο. Πέρυσι τέτοιες μέρες ο Εργοτέλης ήταν καταδικασμένος και η στήριξη στον Καραγεωργίου από τη διοίκηση και προσωπικά από τον Απόστολο Παπουτσάκη οδήγησε τον Εργοτέλη σε μια σωτηρία που ισοδυναμούσε με θαύμα.
Φετος ξεκίνησε καλά και τις τελευταίες εβδομάδες έδειχνε σαφή σημάδια κούρασης και αγωνιστικής αποδιοργάνωσης. Κανένας πανικός δεν υπήρξε ούτε στη μια περίπτωση ούτε στην άλλη. Τελικά ορισμένα πράγματα έχουν εύκολη εξήγηση.