Περπέρογλου: «Ένα νέο κεφάλαιο έχει ανοίξει…»

Δεν απέμεινε πολύ για το Final-4 της Ευρωλίγκας στο Βερολίνο, όπου εκεί ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να ξεπεράσει το "εμπόδιο" του Ολυμπιακού για να βρεθεί στον μεγάλο τελικό. Για αυτό, αλλά και για τα παιχνίδια με τη Σιένα στα προημιτελικά της διοργάνωσης, όπου οι "πράσινοι" κατάφεραν να "ανατρέψουν" την εις βάρος τους κατάσταση, μίλησε ο Στράτος Περπέρογλου, μέσω του προσωπικού του blog στην ιστοσελίδα της Ευρωλίγκας.

Αναλυτικά, όσα είπε:

«Γεια σε όλους σας και πάλι! Όπως είχα πει την προηγούμενη φορά, είμαστε ακόμα εδώ, εξακολουθούμε να παίζουμε!Το "επόμενο μεγάλο βήμα" για το οποίο σας μιλούσα στο προηγούμενο blog μου είναι γεγονός. Περάσαμε στο Final Four, θα είμαστε στο Βερολίνο. Έχουμε ήδη επιτύχει έναν από τους στόχους μας!

Ο δρόμος προς το Final Four, ωστόσο, είχε μια περίεργη πορεία. Αρχίσαμε τα playoffs με πλεονέκτημα έδρας απέναντι στη Σιένα και πήραμε την πρώτη νίκη που χρειαζόμασταν. Αλλά στο δεύτερο παιχνίδι, τα πράγματα ήρθαν τούμπα. Απωλέσαμε ένα προβάδισμα 16 πόντων. Δεν ξέρω, ίσως χαλαρώσαμε, χάσαμε τη συγκέντρωσή μας. Το γεγονός είναι ότι επιτρέψαμε στη Σιένα να κερδίσει στο ΟΑΚΑ. Η τελική αντίστροφη μέτρηση άρχισε για εμάς αμέσως μετά το τέλος του παιχνιδιού, μετά την ήττα.

Ο κόουτς Ομπραντοβιτς ήρθε στα αποδυτήρια και μας έδειξε πόσο πολύ πιστεύει σε εμάς, σε αυτή την ομάδα. Ο επόμενος στόχος τέθηκε μόλις λίγα λεπτά μετά από αυτή την ήττα. Νιώθαμε σαν κάποιος να μας έχει κόψει τα φτερά μας, αλλά ήρθε και μας είπε ότι μπορούμε να κάνουμε δύο νίκες στην Ιταλία. Κατάφερε να μας μεταφέρει την πίστη του, τα λόγια του, στο μυαλό και στις ψυχές μας. Πήραμε τη νίκη στο πρώτο παιχνίδι στη Σιένα μάλλον εύκολα. Σε κάποιο σημείο, προηγηθήκαμε και με 30 πόντους. Έμοιαζε τρελό, κι όμως ήμασταν εκεί, παίρνοντας αυτό που θέλαμε. Μόλις επιστρέψαμε στα αποδυτήρια, όλοι συμφωνήσαμε αμέσως σε ένα πράγμα: "Να τελειώσουμε τη σειρά στην Ιταλία". Δεν θέλαμε να πάει η σειρά σε πέμπτο παιχνίδι.

Γνωρίζαμε, όμως, ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά στο τέταρτο παιχνίδι. Η κατάσταση είχε αλλάξει. Βρεθήκαμε στη Σιένα με την πλάτη στον τοίχο μετά την ήττα στο ΟΑΚΑ, αλλά τώρα η Σιένα είχε την πλάτη στον τοίχο. Αναμέναμε την αντίδρασή της. Το τέταρτο παιχνίδι ήταν, πράγματι, διαφορετικό. Η Σιένα πάλεψε μέχρι το τέλος, οι φίλαθλοί της ήταν πολύ ενθουσιώδιες, υποστηρίζοντας την ομάδα τους, αλλά ελέγξαμε το παιχνίδι και, όταν οι αντίπαλοί μας πέρασαν μπροστά με τρεις πόντους, ήμασταν έτοιμοι. Μπορέσαμε να καταστήσουμε σαφές ότι η ομάδα μας είναι φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα. Αντιδράσαμε με τον σωστό τρόπο και πήραμε το εισιτήριο για το Βερολίνο.

Αυτό που κάναμε δεν είναι εύκολο. Η Σιένα είναι μια πολύ καλή ομάδα, ένας αξιόλογος αντίπαλος. Δεν πιστεύω ότι πολλές ομάδες θα μπορούσαν να πάρουν δύο νίκες στη σειρά εναντίον της, ιδίως στη Σιένα. Πιστεύω ότι αποδείξαμε στο παρκέ ότι είμαστε καλύτερη ομάδα, ότι το θέλαμε περισσότερο. Ο Παναθηναϊκός έδειξε χαρακτήρα, όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν. Η ομάδα αντέδρασε όπως κάνει μια μεγάλη ομάδα.

Τώρα, ένα νέο "κεφάλαιο" έχει ανοίξει για εμάς. Προετοιμαζόμαστε και αυτό που θέλουμε περισσότερο σε αυτό το σημείο πρέπει να είμαστε υγιείς, όταν έρθει η ώρα στο Βερολίνο. Έχουμε πολλούς έμπειρους παίκτες στην ομάδα. Είναι εκεί για να μας βοηθήσουν να προετοιμαστούμε και πνευματικά. Όταν έχεις για συμπαίκτη τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, που ετοιμάζεται για το ένατο Final Four, είναι εύκολο να βρεις απαντήσεις στις ερωτήσεις σου. Πολλοί συμπαίκτες μου έχουν ξαναβρεθεί σε Final Four, αλλά για πολλούς άλλους αυτή θα είναι η πρώτη φορά: για τον Σπανούλη, για τον Νίκολας, για τον Πέκοβιτς, για τον Κέτσμαν και, φυσικά, για εμένα. Και θα το πληρώσουμε... στην κυριολεξία: θα κάνουμε το τραπέζι σε όλη την ομάδα! Είμαστε οι rookies σε αυτό!

Το σίγουρο είναι ότι ποτέ μου δεν είχα φανταστεί ότι θα ήμουν σε μια τέτοια θέση, όταν έβλεπα ένα Final Four για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ήμουν στην έκτη δημοτικού και, είτε το πιστεύετε είτε όχι, το πρώτο παιχνίδι σε Final Four που παρακολούθησα- και απήλαυσα - ήταν ο τελικός του 1996, όταν ο Παναθηναϊκός έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης! Δεν ασχολούμουν και τόσο με το μπάσκετ εκείνες τις ημέρες. Έπαιζα ποδόσφαιρο και οι φίλοι μου ήταν αυτοί που με έβαλαν να καθίσω μπροστά από την τηλεόραση. Τώρα, ανυπομονώ για το πρώτο μου Final Four ως παίκτης και μετράω τις μέρες».