Η τελευταία ευκαιρία για να βελτιωθεί το προϊόν τους

Είδαμε καμία βελτίωση, όμως, στις ομάδες; Μήπως έγιναν καλύτερες και δεν το καταλάβαμε; Οχι, αντίθετα με τα χρόνια η ποιότητα του ελληνικού πρωταθλήματος έφθινε όλο και πιο πολύ, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή ακόμα και ο πρωταθλητής Ολυμπιακός να μην μπορεί να συγκριθεί με οποιαδήποτε δική του ενδεκάδα του 2001 ή του 2002, αλλά ούτε και με εκείνες του ΠΑΟ ή της ΑΕΚ της ίδιας περιόδου.

Από την άλλη, η τωρινή συγκυρία σε κάνει να πιστεύεις πως κάτι μπορεί και να γίνει. Οι άνθρωποι που είναι μέσα στην ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, τον Πανιώνιο, τον Αρη, τη Λάρισα, τον Εργοτέλη, τον Αστέρα Τρίπολης, τον ΠΑΣ Γιάννινα, τον Ατρόμητο δεν έχουν καμία σχέση με τον μέσο Ελληνα παράγοντα του 2000. Μπορεί να είναι μόλις μία οκταετία πίσω, αλλά μοιάζει πολύ μακρινή, ως η εποχή με τους πολλούς αετονύχηδες. Αν το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει μια μικρή πιθανότητα να βελτιωθεί μελλοντικά, η κεντρική διαχείριση για την οποία έγραφα και φώναζα εδώ και χρόνια, ωρυόμενος για το έκτρωμα του νόμου που φτιάχτηκε -κομμένο και ραμμένο για να ικανοποιηθούν οι δύο «αιώνιοι»-, είναι η μοναδική λύση.

Αν οι ομάδες καταφέρουν να βρουν κι άλλους κώδικες επικοινωνίας με στόχο τη βελτίωση του όλου προϊόντος, τότε κερδισμένοι θα βγουν όλοι, με πρώτους και καλύτερους τους ίδιους. Τόσο απλά. Και κάτι τελευταίο: η πριμοδότηση κάθε νίκης ή ισοπαλίας είναι μια εξαιρετική ιδέα. Λένε οι μόνιμοι γκρινιάρηδες πως είναι «κλεμμένη» από το Τσάμπιονς Λιγκ. Ε, και; Ο Τζάρμους επέμενε πως δεν έχει σημασία από πού παίρνεις μια ιδέα, αλλά το πόσο μακριά την πηγαίνεις.

Ο σπάνιος Φραντζέσκος...

h αγγλική εφημερίδα «Daily Mirror» δημοσίευσε μία λίστα με τους 50 καλύτερους εκτελεστές φάουλ στον κόσμο διαχρονικά. Δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ με τα περισσότερα ονόματα. Από τον Ριβάλντο, τον Μπέκαμ και τον Ρομπέρτο Κάρλος έως τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Ζουνίνιο Περναμπουκάνο, τον Πλατινί και τον Ριβελίνο, δεν υπάρχει αντίρρηση πως μιλάμε για αληθινούς σπεσιαλίστες και ανθρώπους που οι τερματοφύλακες έτρεμαν όταν τους έβλεπαν απέναντί τους. Στη λίστα, όμως, υπάρχει μία μεγάλη απουσία: το όνομα του Κώστα Φραντζέσκου. Δεν είναι τα δεκάδες γκολ που έβαλε, αλλά ακόμα και τα φάουλ που δεν μπήκαν αυτά που έχουν χαράξει το όνομά του ως μοναδικού στην ιστορία.

Ο Ντέιβιντ Σίμαν, γκολκίπερ επί σειρά ετών της Αρσεναλ, μιλώντας πριν από δύο χρόνια για την καριέρα του χαρακτήρισε την απόκρουσή του σε ένα φάουλ του Φραντζέσκου στην Τούμπα από 40 μέτρα ως την πιο δύσκολη της ζωής του. Οπως έγραφε χθες ο Δημήτρης Τσομπαρτζόγλου, ο Φραντζέσκος έχει κάνει κάτι που συμβαίνει σπάνια, δηλαδή χατ τρικ με εκτελέσεις φάουλ στο ίδιο ματς, σε μία αναμέτρηση του ΠΑΟΚ με την Καστοριά το 1997. Αλλά δυστυχώς σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν φτιάχνουν οι ξένοι λίστες με τους καλύτερους, οι Ελληνες παίκτες πληρώνουν την... καταγωγή τους!

Με ικανότητες όσο λίγοι

Ποτέ δεν μπόρεσα να αντιληφθώ την ξενομανία στις μεταγραφές. Διαβάζω πως ο Παπάζογλου του Πανσερραϊκού είναι στο στόχαστρο του ΠΑΟΚ και ειλικρινά χαίρομαι. Ενα παλικάρι με εξαιρετικά στοιχεία, το οποίο ο Χιούγκο Μπρος το είδε και το χρησιμοποίησε αμέσως (και ο Βέλγος κάτι ξέρει από καλούς κεντρικούς αμυντικούς), με ικανότητα να παίξει όσο λίγοι συνομήλικοί του στην ευθεία. Την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός ψάχνει σε όλο τον κόσμο για παίκτες που ακόμα και καλοί να είναι, δεν ξέρεις αν θα θέλουν να έρθουν ή αν είναι αμφίβολης ποιότητας, τότε γιατί να θεωρήσουμε πως θα προσφέρουν περισσότερο από ένα Ελληνόπουλο;

Φυσικά και η αντίρρηση που εκφέρει κάποιος είναι πως και ο Μελίσσης Ελληνόπουλο είναι και υποσχόμενος όταν ήρθε στην Παιανία, αλλά δεν τα κατάφερε. Σύμφωνοι, αλλά ο Παπάζογλου είναι καλύτερος και τα πρωτογενή στοιχεία που χαρακτηρίζουν το παιχνίδι του δυσεύρετα. Μπράβο στον ΠΑΟΚ που προχωράει προσγειωμένα στις μεταγραφές, αλλά, κακά τα ψέματα, δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από τη στιγμή που τα ελέγχει αυτά ο Βρύζας, ένας πραγματικά σωστός ποδοσφαιράνθρωπος που έμαθε τα μυστικά της τέχνης στην Ιταλία και εκτιμά σωστά τις καταστάσεις.