Η επιστροφή της Τορίνο του Τζακαρέλι αποζημίωσε τον κόσμο της για τις πολλές πίκρες που έχει ζήσει

H θέση της ήταν πάντα στη μεγάλη κατηγορία. Συνήθισε όμως να είναι πια ασανσέρ ανάμεσα στις κατηγορίες. Η επιστροφή της Τορίνο στην SERIE A δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο κανέναν. Η μεγαλύτερη ομάδα που ανέδειξε ποτέ το ιταλικό ποδόσφαιρο. Μύθος, πριν ακόμη η μοίρα αποφασίσει να την αποδεκατίσει. Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, με την Ιταλία σε αποσύνθεση να μαζεύει τα κομμάτια της, η Τορίνο πρόσφερε την πρώτη παρηγοριά στους Ιταλούς. Τα συνεχόμενα πρωταθλήματα σε συνδυασμό με την εκπληκτική μπάλα που έπαιζε την έκαναν αγαπητή σε όλους. Η «γκρανάτα», που χάθηκε τον Μάη του '49 στο λόφο της Σουπέργκα, παραμένει στις καρδιές των Ιταλών. Οχι μόνο όσων την έζησαν, αλλά και εκείνων, που εκστασιασμένοι από τις διηγήσεις, έμαθαν να τη συμπαθούν.

Ο ΒαλεντΙνο ΜατσΟλα και οι υπόλοιποι που έσβησαν άδοξα πάνω στο απόγειο της δόξας τους, βλέποντας από εκεί ψηλά την ομάδα να έχει γίνει... ασανσέρ, τι θα έλεγαν άραγε; Γιατί η Τορίνο της μετά Σουπέργκα εποχής έζησε μόνο λίγες στιγμές δόξας. Ποια ομάδα στα αλήθεια όμως θα μπορούσε να ζήσει με τέτοια βαριά σκιά να πλανάται πάνω της;

Η κορυφαια στιγμή στη μετά Σουπέργκα εποχή ήρθε 27 χρόνια μετά. Ανοιξη του 1976 και η Τορίνο καλύπτει διαφορά πέντε πόντων από τη Γιουβέντους, τερματίζοντας πρώτη. Το σκουντέτο μπαίνει ξανά στις γκρενά φανέλες για πρώτη φορά από την εποχή του Ματσόλα, του Λόικ, του Μπαλαρίν και του Μέντι. Η επιστροφή δεν έγινε ξαφνικά. Εγινε από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '60 με την ανάληψη της προεδρίας από τον Ορφέα Πιανέλι. Είχε μεσολαβήσει ο πρώτος υποβιβασμός το 1959 και με την άφιξη της οικογένειας Πιανέλι μπήκαν οι βάσεις για την αναβίωση των μεγάλων στιγμών. Εφερε ακριβούς ξένους (Ντένις Λόου, Τζέρι Χίτσενς, Τζο Μπέικερ) και σε συνδυασμό με τον Εντζο Μπέαρζοτ, τον Τζιόρτζιο Φερίνι και τον Λουίτζι Μερόνι (που χάθηκε πρόωρα το '68, όταν τον χτύπησε αυτοκίνητο έξω από το γήπεδο) μπόρεσε να γίνει και πάλι ανταγωνιστική.

Το '75 η άφιξη του προπονητή Τζίτζι Ραντίτσε αλλάζει τα πράγματα. Αλλωστε, ηγετικές φυσιογνωμίες εκείνη η Τορίνο είχε πολλές. Το επιθετικό δίδυμο Πούλιτσι και Γκρατσιάνι ήταν για αρκετά χρόνια ασταμάτητο. Ο Εράλντο Πέτσι από την Μπολόνια ήταν το δεκάρι που μοίραζε με απίστευτη ψυχραιμία την μπάλα. Τα αδέλφια Σάλα, ο Πατρίτσιο και ο Κλαούντιο έτρεχαν ακατάπαυστα. Ο Μοτσίνι ήταν αξεπέραστος στο κέντρο της άμυνας και ο τερματοφύλακας Λουτσιάνο Καστελίνι, με το παρατσούκλι «Ιαγουάρος», έκοβε και τον... αέρα προς τα δίχτυα.

Ο πιο σημαντικός παίκτης όμως εκείνης της ενδεκάδας ήταν ο Ρενάτο Τζακαρέλι. Ο τωρινός προπονητής της ομάδας ήταν αμυντικό χαφ με οργανωτικές ικανότητες, που λες και ήταν γεννημένοι για τέτοιο ρόλο! Σημείωσε τέσσερα γκολ εκείνη τη χρονιά, αλλά ένα ήταν «χρυσάφι»: Τον Δεκέμβρη του '75, όταν άνοιξε το σκορ στη νίκη 2-1 επί της Μίλαν στο «Σαν Σίρο».
Εκεινο το σκουντέτο του 1976 η Τορίνο το γιόρτασε με την ψυχή της. Μαζί και όλο το Πιεμόντε, αφού αποτελεί κοινό μυστικό ότι οι περισσότεροι στην περιοχή είναι με την Γκρανάτα. Την επόμενη χρονιά, σε ένα συγκλονιστικό μπρα ντε φερ με τη Γιουβέντους, η Τορίνο θα χάσει το πρωτάθλημα για έναν πόντο, αν και θα συγκεντρώσει 50 βαθμούς! Τής έφταναν να κατακτήσει άλλα δέκα πρωταθλήματα, πλην εκείνης της σεζόν!

Η συνεχεια όμως ήταν πονεμένη. Ο Πιανέλι αποχωρεί κουρασμένος το '82, η ομάδα αλλάζει χέρια, φτάνει κοντά σε ένα πρωτάθλημα το '85 –αλλά το χάνει από τη Βερόνα- το '88 κάνει καλή πορεία. Το 1992 με τον Μοντόνικο στον πάγκο θα παίξει στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ στην κορυφαία στιγμή του συλλόγου, αλλά θα το χάσει στα εκτός έδρας γκολ (2-2, 0-0) από τον Αγιαξ.

Τα τελευταΙα δέκα χρόνια οι κακές μέρες είναι πιο πολλές από τις καλές. Οι οπαδοί της όμως έμαθαν να είναι καρτερικοί. Αλλωστε θαρρείς, πως η ιστορία αυτής της ομάδας είναι γραμμένη με δάκρυα. Η χαρά για την επιστροφή στην πρώτη κατηγορία αποζημίωσε τον κόσμο της για τις πρόσφατες πίκρες. Το ζητούμενο είναι να ξαναγίνει η ομάδα υπολογίσιμη, όπως παλιά. Είναι ένα πολύ δύσκολο στοίχημα!


ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube

Τις προκρίσεις τις καθορίζει το χορτάρι και όχι τα λόγια και τα ονόματα και οι Σκωτσέζοι το απέδειξαν ξανά

Η Λίβερπουλ πιστεύει πάντα πως θα σκοράρει έστω και αργά, όμως όποιος παίζει συνέχεια με τη φωτιά θα καεί!

Έκανε περίπατο στη Σερβία, αλλά ο Τούχελ θα έχει πιο δύσκολα εμπόδια για να κάνει η Αγγλία το επόμενο βήμα!

Τις μεταγραφές τις κρίνει το χορτάρι και εκεί θα κριθεί ο Ίσακ, όπως κάποτε οι Σίρερ, Ρούνεϊ, Ανρί, Κιν και Βερόν

Ο Σον υπήρξε ο καλύτερος (συμ)παίκτης που είχαν όλοι στην Τότεναμ και φεύγει σαν αληθινός αρχηγός!

Ένα πρωτάθλημα δεν κερδίζεται με καλό ξεκίνημα, αλλά άνετα χάνεται με ένα κακό, όπως σωστά έλεγε πάντα ο Σερ Άλεξ!

Ο Φρανκ με αυτά που έκανε στη Μπρεντφορντ έχει γεμάτο «ρεζερβουάρ», αλλά η Τότεναμ είναι τεράστιο ρίσκο!

Χέιζελ: Η γιορτή που με ευθύνη των μεθυσμένων οπαδών και της ανικανότητας UEFA και Βέλγων, έγινε εφιάλτης!

Όποιος από Γιουνάιτεντ και Τότεναμ πάρει το τρόπαιο, είναι ευρωπαϊκός τίτλος και φυσικά δικαιούται να πανηγυρίζει!

Ίντερ και Μπαρτσελόνα, σε δυο ματς απέδειξαν, γιατί το ποδόσφαιρο παραμένει το καλύτερο παιχνίδι στον κόσμο!