Ενας σχεδιασμός που πάει με βάρκα την ελπίδα

Την ώρα που στον Παναθηναϊκό με το μπάτζετ των 25 εκατομμυρίων ευρώ δεν έχουν επί της ουσίας πλάνο μεταγραφών, στη Θεσσαλονίκη ο Αρης έκανε και δεύτερο εντυπωσιακό χτύπημα με τον Σεμπαστιάν Αμπρέου. Οπως και στην περίπτωση του Γκρασιάν, ο Αρης χτυπάει φλέβα χρυσού και αποκτά έναν επιθετικό πολύ υψηλού επιπέδου.

Μιλάμε για τον δεύτερο σκόρερ της εθνικής Ουρουγουάης με ένα γκολ ανά δύο παιχνίδια και κυρίως με χαρακτηριστικά στο παιχνίδι του που ταιριάζουν μ' αυτά του Γκρασιάν, ο οποίος θα αγωνίζεται πιο πίσω σαν ελεύθερος στα χαφ. Και στην περίπτωση του ΠΑΟ αυτό που συνεχίζει να ξαφνιάζει είναι το ποιος είναι ακριβώς ο σχεδιασμός. Τι ψάχνει ακριβώς ο Τεν Κάτε και ποιο είναι το πλάνο του για την καινούργια χρονιά; Τι νόημα επίσης έχει να υπάρχουν τόσοι σκάουτερ (Ρότσα, Κάιζερ, Βαζέχα) και να γίνονται επαφές με παίκτες που δεν υπάρχει άνθρωπος που να ασχολείται ερασιτεχνικά και να μην τους ξέρει.

Δηλαδή, ο Κάιζερ χρειαζόταν για να εντοπίσει ο ΠΑΟ τον Ενχελάαρ; Μιλάμε για παίκτη που έβγαλε μάτια στο Euro πέρυσι, είχε κάνει μία καταπληκτική σεζόν με την Τβέντε πριν, αλλά δεν του πήγαν τα πράγματα καλά στη Σάλκε. Εξαιρετική περίπτωση χωρίς αμφιβολία, αλλά είναι αμυντικός χαφ αυτός που λείπει από το «τριφύλλι»; Και αν αληθεύουν οι συζητήσεις για τον Κατσουράνη, που καλύπτει και με το παραπάνω αυτά που μπορεί να δώσει ο Ενχελάαρ, μήπως θα έπρεπε τα λεφτά αυτά να δοθούν για τον σέντερ φορ, ο οποίος είναι σαφέστατα η μεγαλύτερη προτεραιότητα της ομάδας;

Επίσης, από την Αργεντινή και από τους τόσους που είδε ο Ρότσα για εβδομάδες ο Αντωνίου μόνο με την περίπτωση του Ανχελέρι ασχολήθηκε. Μήπως δεν υπάρχουν άλλοι σε μία χώρα που λόγω των οικονομικών προβλημάτων έχουν βγει στο σφυρί καταπληκτικές περιπτώσεις; Φυσικά και υπάρχουν, αλλά όλα δείχνουν ότι τα περσινά λάθη δεν έγιναν μάθημα στην Παιανία.

Με τον χρόνο να περνάει και με τον δρόμο για τους ομίλους γεμάτο εμπόδια, κάποιοι αργά ή γρήγορα στον Παναθηναϊκό θα χάσουν τον ύπνο τους, μια και ο κόσμος φέτος δεν θα δώσει την παραμικρή περίοδο χάριτος. Η εικόνα που βγαίνει έως τώρα είναι πως ο σχεδιασμός πάει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα!

Ποιος είναι το αφεντικό;

Αφού τίναξε την μπάνκα με τα χρήματα που έδωσε για Κακά, Ρονάλντο και Βίγια, ο πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης, Φλορεντίνο Πέρεθ, είπε να δοκιμάσει και τα νεύρα των ανθρώπων της ΟΥΕΦΑ. Ισως μάλιστα να ήθελε να απαντήσει έμμεσα στον Μισέλ Πλατινί, ο οποίος είχε δηλώσει σοκαρισμένος από την τιμή που μπήκε στο κεφάλι του Κριστιάνο. Φυσικά σε αυτό το επίπεδο το να απαντάς δείχνει αδυναμία, οπότε πέρασε στην αντεπίθεση και επανέφερε τη χιλιοφορεμένη ιδέα που κάποτε λάνσαρε σαν μπαμπούλα η αλήστου μνήμης media partners του Σίλβιο Μπερλουσκόνι για δημιουργία μόνιμης ευρωπαϊκής Σούπερ Λίγκας.

Ενα ξαναζεσταμένο φαγητό που θα βρει φυσικά πρόσφορο έδαφος ανάλυσης, αλλά έχει τόσες πιθανότητες υλοποίησης όσες και η απόκτηση των οικοπέδων στο φεγγάρι από τους αφελείς που έσπευσαν να τα αγοράσουν πριν από κάποια χρόνια. Η ΟΥΕΦΑ με τις επιλογές του Μισέλ Πλατινί μόλις ανέλαβε, με τη διαφοροποίηση στον τρόπο πρόκρισης στο Τσάμπιονς Λιγκ αλλά και με τη μετατροπή του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ σε Europa League με ομίλους από το ξεκίνημα, διέλυσε την G14 καταργώντας την όποια επιχειρηματολογία της.

Βέβαια, από το καλοκαίρι του '89, όταν ο Μπερλουσκόνι με τον τότε πρόεδρο της Ρεάλ, τον Ραμόν Μεντόθα, έκαναν νύξεις στην ΟΥΕΦΑ για αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, κάτι που ουσιαστικά γέννησε την ιδέα του Τσάμπιονς Λιγκ, πάντα οι Μαδριλένοι ήταν αυτοί που κινούσαν τα νήματα στο παρασκήνιο σε ανάλογες περιστάσεις. Αυτό που δεν υπολογίζει, όμως, ο Πέρεθ είναι τις συνέπειες. Και δεν χρειάζεται κάποιος να είναι βαθύτατος γνώστης του ποδοσφαίρου για να γνωρίζει πως για πολλά χρόνια η ΟΥΕΦΑ (όπως και η ΦΙΦΑ σε εντελώς άλλο επίπεδο, στα Μουντιάλ) έχει τον τρόπο να υπενθυμίζει σε όλους ποιος είναι το αφεντικό.

Απλώς θυμίζω το Βατερλώ των ιταλικών ομάδων τη χρονιά που ακολούθησε τη δημοσιοποίηση του πλάνου της media partners τo 1999, ενώ οι πιο κακεντρεχείς μιλούν και για τον τρόπο με τον οποίο η ευρωπαϊκή ομοσπονδία φρόντισε να μην έχουμε στη Ρώμη για δεύτερη σερί φορά αγγλικό εμφύλιο στον τελικό. Τα 200 εκατομμύρια που επενδύει στα πόδια των νέων αστέρων του ο Πέρεθ είναι ένας δρόμος για να φτάσει η Ρεάλ στον τελικό του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» του χρόνου, δηλαδή μέσα στο ίδιο το σπίτι της. Ακόμα και τα καλύτερα πλάνα και οι κορυφαίες ομάδες, όμως, εύκολα μπορούν να πέσουν σαν πύργοι από τραπουλόχαρτα από τα σφυρίγματα σε ένα και μόνο ματς κάποιου Οβεμπρο.