O Σκρουτζ της διπλανής πόρτας...

Εύκολα το ακούς, δύσκολα όμως το αποδέχεσαι...Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ της Ντίσνεϊ, γνωστός για την απύθμενη τσιγγουνιά του (!) δεν είναι μονάχα ένα φανταστικό δημιούργημα του Καρλ Μπακς, αφού μιας και αποτελεί ευεργέτη πολλών «σπάγκων», παίρνει σάρκα και οστά μέσα απ' την καθημερινότητά μας.

Τα πρώτα συμπτώματα του να καταλάβει κανείς αν είναι άξιος για να συγκριθεί με το μακράν πιο πλούσιο άτομο στον κόσμο της μυθοπλασίας, είναι να κοιτάει τα χρήματα των άλλων... Όχι δεν είναι κακό, αλλά δεν φαντάζει και πρακτικό μιας και αν το πορτοφόλι του είναι πιο γεμάτο θα χαλάσει την όρεξη του «φορέα» τσιγκούνη. Θα υποστηρίξει κάποιος πως αυτό δεν είναι σύμπτωμα αφού σχεδόν όλοι έχουμε μια έννοια για τα οικονομικά του άλλου…

Περνάμε στο δεύτερο στάδιο στο οποίο αντιλαμβάνεσαι πως από φορέας ξαφνικά «νοσείς». Εκεί που ωραιότατα απολαμβάνεις τον καφέ σου σε μια καφετέρια, έρχεται ένας απ' τους έγχρωμους CDαδες, λουλουδάδες, λεϊζεράδες (το πιο φρέσκο). Το χέρι ενός γνήσιου Σκρουτζ θα πάει κατ' ευθείαν στο κινητό του για να παραστήσει πως μιλάει, όχι πως κολλάει να του πει «όχι δεν θέλω», αλλά θα φοβηθεί μήπως ψηθεί σε ενδεχόμενο διακανονισμό.

Λίγο αργότερα έρχεται η δύσκολη ώρα της πληρωμής και όταν ξαφνικά έρχεται η σερβιτόρα, ο Μακ Ντακ της παρέας θα ξεστομίσει ως δια μαγείας «γαμώτο δεν έχω κέρματα», ασχέτως αν στις περισσότερες των περιπτώσεων οι τσέπες του θα είναι λες και λήστεψε το παγκάρι της εκκλησίας. «Χλιχτιέ μου όχι πάλι», θα ψιθυρίσει από μέσα του με την ψευδούλικη φωνή του Ντόναλντ Ντακ, ένας απ' την παρέα του, αλλά η περίπτωσή τους μας αφήνει παγερά αδιάφορους αυτή τη στιγμή.

Βέβαια ακόμα και να συμβαίνουν αυτά, μπορεί κανείς να αποδέχεται πως έχει αυτό το χάρισμα του «φραγκοφονιά», χάρισμα για τους άνδρες-τεράστιο ελάττωμα για τις γυναίκες, αλλά μπορεί και όχι. Στη δεύτερη περίπτωση, όταν θα σκεφτεί πως: ποτέ δεν έχει κεράσει έναν φίλο του, κλείνει πάντα την τηλεόραση πριν κοιμηθεί, σφίγγει τη βρύση σε σημείο «πνιγμού» για να μην πέσει σταγόνα, κάνει μπάνιο μόνιμα με κρύο νερό, βλέπει πλανόδιο και αλλάζει δρόμο, ακούει για σινεμά και κάνει τον άρρωστο, στέλνει μήνυμα μόνο αν πεθάνει κάποιος, περνάει ατέλειωτες ώρες μετρώντας τα λεφτά του ξανά και ξανά, ιδρώνει και ξεϊδρώνει μην πάρει κάτι ακριβό ο/η σύντροφος του/της, νιώθει λες και του βαλαν το χέρι σε ποντικοπαγίδα όταν έρχεται η ώρα να πληρώσει, τότε θα μπει και εκείνος στο τριπάκι ν' αναρωτηθεί «Μήπως είμαι εγώ κύριε»;

Βέβαια για τους πιο light του είδους, συνήθως μια κοπέλα ή αντίστοιχα αγόρι, μπορεί να τους αλλάξει μυαλά, έστω και προσωρινά. Όμως, όταν θα δει τους λογαριασμούς απ' τις ανεκδιήγητες σπατάλες (παγωτά με μπισκότα σε καφετέρια, πλαζ, ταξίδια, σινεμά, φαγητά, ρούχα, νοικιασμένες γουρούνες κλπ), τότε θα μιλήσει η φωνή της συνείδησης και θα τους επαναφέρει στην τάξη... Θα δουν δηλαδή τον καταχραστή τους ως τον μεγαλύτερος τους εχθρό όπως ήταν η σατανική μάγισσα Μάτζικα Ντε Σπέλ, για τον θέιο Σκρουτζ που είχε ως σκοπό της ζωής της να του κλέψει την τυχερή δεκάρα του (!). Αλλά επειδή οι φύλακες έχουν γνώση, θα πετάξουν στον καιάδα ηθικές και συναισθηματισμούς και θα πράξουν παρόμοια με την ηρωική πάπια, που για να σώσει την περιουσία της απ' τη μάγισσα, είχε εξοπλίσει το θησαυροφυλάκιο της με χιλιάδες αντιμαγικά μέτρα.

«Τα λεφτά κάνουν τη γη να γυρίζει», λέει ένα σοφό άσμα, αλλά το ίδιο εύκολα χαλούν και φιλίες.
Αλλά είπαμε όχι συναισθηματισμούς και οι τσιγκούνηδες καλά θα κάνουν να αποδέχονται το προτέρημά τους (!) και να κολακεύονται όταν τους φωνάζουν έτσι. Για να μην βλέπετε λοιπόν εφιάλτες «μ' ένα παλιό 20δραχμο με αποτυπωμένο τον Διονύσιο Σολωμό να σας κυνηγάει πετώντας κόκκινο λέιζερ απ' τα μάτια», τα πάντα για το καλό της τσέπης σας! Εξάλλου και οι large που θα έχουν ως στόχο να τους θίξουν, στάνταρ θα έχουν έστω και λίγο στο αίμα τους το σύνδρομο...

Παναγιώτης Τασιάς