Σε τεντωμένο σχοινί, με μία χειροβομβίδα στο χέρι

Αν υποθέσουμε πως το 3-1 είναι ήττα που δεν αποτελεί αξεπέραστο εμπόδιο, ο Παναθηναϊκός μπορεί να διδαχτεί πάρα πολλά από την εφιαλτική βραδιά στην Πράγα. Εκείνο που δεν πρόκειται να διορθωθεί είναι η νοοτροπία του Τεν Κάτε. Λυπάμαι που δικαιώνομαι στην πράξη, αλλά όταν έγραφα πως ο Ολλανδός είναι καμένο χαρτί πια για τον Παναθηναϊκό, εννοούσα ακριβώς αυτό που συμβαίνει.

Ελεγα τον Μάιο πως με την ανανέωση εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του ο ΠΑΟ κινδύνευε μόλις άρχιζε η σεζόν να ξεκινήσει η παραφιλολογία για αλλαγή του. Και με τον δύσκολο δρόμο, τον πιο δύσβατο που επιχείρησε ποτέ ελληνική ομάδα για να μπει στους ομίλους, με δύο γύρους και με αντιπάλους που δεν περιείχαν ανάμεσά τους Ντιναμό Τιφλίδας, τα όργανα μπορεί να άρχιζαν από νωρίς.

Αυτό συνέβη με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο στην Πράγα. Φυσικά και δεν φταίει μόνο ο Τεν Κάτε για το «ναυάγιο». Και οι παίκτες έχουν μεγάλη ευθύνη, αλλά επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις ο ποδοσφαιριστής πιστεύει πως ο προπονητής του οφείλει να τον καλύψει, το ότι ο Ολλανδός τους «άδειασε» κανονικά λειτουργεί ως βραδυφλεγής βόμβα.

Ο Τεν Κάτε, πάντως, τσακώθηκε για μία ακόμα φορά με τη λογική στο ματς της Τρίτης. Δεξί μπακ ο Μπιέρσμιρ έχει ξαναπαίξει στην εθνική Ελπίδων της χώρας του, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει πως ξέρει τη θέση. Ο Καντέ είναι ένα μετριότατο μπακ, για τον οποίο επέμενα από την πρώτη μέρα της υπογραφής του πως ζει στο όριο της γκέλας σε κάθε ματς, αν κάποιος παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στο γαλλικό πρωτάθλημα.

Ο Βύντρα, που μπορούσε να αγωνιστεί δεξιά, αφέθηκε στο κέντρο της άμυνας να παλεύει με τα κύματα. Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα σε ρόλο ακραίου χαφ ήταν μία... ανακάλυψη. Το 4-4-2 σε ρόμβο προαπαιτεί ακραίους χαφ, όχι κάποιον που δεν έχει παίξει αυτή τη θέση. Επίσης, ποιος μπορεί να εξηγήσει το ότι, με το ματς στο 0-2, δεν κάνει από το ημίχρονο την όποια κίνησή του, αλλά περιμένει για άλλο ένα τέταρτο;

Και ποιος καταλαβαίνει τη λογική της μη χρησιμοποίησης του Κατσουράνη, του πιο φορμαρισμένου χαφ στην προετοιμασία, ο οποίος τελικά πάτησε το χορτάρι ένα πεντάλεπτο πριν από το τέλος; Μέσα σε όλα αυτά προσθέστε πως έκανε μπαμ η αγωνιστική ανωμαλία του «τριφυλλιού», να μην μπορεί να περάσει μία κάθετη πάσα στον πιο γρήγορο κυνηγό που είχε ποτέ στην ιστορία του, όπως είναι ο Σισέ, ο οποίος, αφού έτρεχε σαν να έπαιζε στη Σάντερλαντ, κυνηγώντας μακρινές γιόμες, τελικά έχασε την ψυχραιμία του και παραλίγο να του στοιχίσει! Φυσικά και είχε ευθύνη για την ευκαιρία που έχασε, αλλά και για το κακό πέναλτι. Αυτά, όμως, είναι μέσα στο παιχνίδι.

Ο κόσμος, πάντως, πιστεύει, όπως φάνηκε από το γκάλοπ του www.sport-fm.gr, πως ο Τεν Κάτε έχει το κύριο μερίδιο ευθύνης, αλλά σε μεγάλο ποσοστό θεωρεί πως και οι παίκτες δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Εδώ μπαίνει το καίριο ερώτημα: με το σκορ στο 2-1 και ένα δεκάλεπτο για τη λήξη της αναμέτρησης, ακόμα κι αν ο Τεν Κάτε τους ζητούσε να πάνε όλοι μπροστά, οι περισσότεροι από αυτούς που εκείνη την ώρα έπαιζαν όφειλαν να προφυλάξουν την ομάδα.

Αλλο σκορ το 2-1 με ρεβάνς στο γήπεδό σου και άλλο το 3-1, που πλέον σε βάζει με την πλάτη στο καναβάτσο. Φυσικά και έχει ανατρέψει δύσκολα σκορ ο ΠΑΟ στο παρελθόν. Το πρόβλημα σ' ένα ματς όπως αυτό της ερχόμενης Τρίτης είναι η υπομονή που θα δείξει ο κόσμος. Αν όλα πάνε καλά από την αρχή, το χαστούκι της Πράγας μπορεί να έχει κάνει και καλό. Αν κάτι στραβώσει, όμως, ποιος πιστεύει πως ο ΠΑΟ στα ματς των προκριματικών του Γιουρόπα Λιγκ θα πάει με προπονητή τον Ολλανδό, όσες διαβεβαιώσεις και να δώσει η διοίκηση τις επόμενες μέρες;

Η ήττα στην Πράγα από μία πολύ μέτρια ομάδα απέδειξε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πως ο Τεν Κάτε παραμένει αλλοπρόσαλλος. Ισως ο μόνος προπονητής που μπορεί και καταφέρνει να αιφνιδιάζει πιο πολύ τη δική του ομάδα παρά τον αντίπαλο.

Με το σύστημα που παρέταξε την ομάδα δεν έκανε ούτε μία δοκιμή σε φιλικό ή σε προπόνηση! Ενα χρόνο μετά συνεχίζει και πειραματίζεται, προκαλώντας τεράστιες απορίες. Πέρυσι διαχειρίστηκε τα παιχνίδια με την Ντιναμό Τιφλίδας εξαιρετικά, αν και είχε μόλις μερικές εβδομάδες στην Ελλάδα, χρησιμοποιώντας κυρίως την ομάδα του Πεσέιρο. Απλώς άλλαξε κάπως το σχήμα στο αγαπημένο όλων των Ολλανδών 4-2-3-1 και το τελικό αποτέλεσμα τον δικαίωσε.

Με τη Σπάρτα μετά πήγε σ' ένα πιο συντηρητικό σχήμα με τρία αμυντικά χαφ, τα οποία όχι μόνο έκοψαν στη μέση τον ρυθμό των Τσέχων, αλλά ουσιαστικά έβαλαν τις βάσεις για μία νίκη που ισοδυναμούσε με μισή πρόκριση. Φέτος, αντίθετα, τα έκανε... θάλασσα σε σημείο που να απορείς.

Και επειδή δεν πρόκειται φυσικά να αλλάξει σε αυτή την ηλικία τον χαρακτήρα του, με αυτόν στον τιμόνι ο Παναθηναϊκός θα περπατά μόνιμα σε τεντωμένο σχοινί, κρατώντας μάλιστα μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα στο χέρι!