Χθες η Σλόβαν, αύριο ποια;

Σε ματς όπως το χθεσινοβραδινό στο Καραϊσκάκη και με αντιπάλους όπως η Σλόβαν το δύσκολο δεν είναι να ρίξεις στο καναβάτσο τον αντίπαλο, αλλά να βρεις κίνητρο για να παίξεις με τους δείκτες της σοβαρότητας και της διάθεσης στη μέγιστη τιμή τους. Καλά και άγια τα περί συνεπούς αγωνιστικού προσώπου, είτε παίζεις με ζόρικη ομάδα απέναντί σου είτε με... χωριό, είτε με το πιστόλι στον κρόταφο, είτε για να διεκπεραιώσεις μια υποχρέωση, αλλά μάλλον... ηθικοπλαστικά. Στην πραγματική ποδοσφαιρική ζωή το κίνητρο δεν είναι πάντα κάτι απλό.

Θα μπορούσε να τσιτώσει τον χθεσινό Ολυμπιακό η ευκαιρία των Σλοβάκων στο α' ημίχρονο. Να γίνει γκολ και κατόπιν οι «ερυθρόλευκοι» να σηκώσουν τα μανίκια και να μπουν στη διαδικασία να ψάξουν τρόπους για να αποκαταστήσουν την «τάξη». Θα ανέβαινε η αδρεναλίνη, θα αναγκάζονταν οι παίκτες του Τιμούρ Κετσπάγια να ανεβάσουν τη βελόνα στο στροφόμετρο, αλλά από τη στιγμή που δεν κατάφερε η Σλόβαν να σκοράρει (απλώς τους λαχτάρισε), η ροή υπήρξε νορμάλ. Και όταν ο Εντσο Μαρέσκα με ποδοσφαιρική συμπεριφορά που θα τη ζήλευε και φορ, αφού έβαλε το σώμα και το κεφάλι του όπως έπρεπε για να συναντήσει την μπάλα έπειτα από τη σέντρα, έγραψε το 1-0, δεν υπήρξε ούτε υπόνοια αμφισβήτησης για το ποιος είναι αφεντικό στην αναμέτρηση και κατ' επέκταση στην υπόθεση πρόκριση.

Ο Ολυμπιακός διαχειρίστηκε επαγγελματικά το προβάδισμά του κι ολοκλήρωσε με 2Χ2 την αποστολή του σ' αυτή την προκριματική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ και με το ενδιαφέρον του, προτού καλά καλά τελειώσει και τυπικά με τη Σλόβαν, να στρέφεται στην κλήρωση της ΟΥΕΦΑ. Ποια θα είναι η επόμενη... τυχερή που θα βρεθεί στον δρόμο του προς τους χρυσοτόκους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ;

«Τυχερή», διότι στο διάβα των Πειραιωτών -σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που τρέμει το φυλλοκάρδι του μην τυχόν του προκύψει καμιά Ατλέτικο Μαδρίτης, καμιά Φιορεντίνα ή καμιά Σέλτικ- υπάρχουν... λιμά. Ναι μεν η Βέντσπιλς, επί παραδείγματι, πέταξε έξω την ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ, την πρώην Σταχτοπούτα του Τσάμπιονς Λιγκ από τη Λευκορωσία, αλλά επ' ουδενί είναι η ομάδα που με τον βρυχηθμό της θα τρομάξει τον Ολυμπιακό. Το ίδιο και η μολδαβική Σερίφ, η οποία «καθάρισε» τη Σλάβια Πράγας. Εκτός αν κυριευθεί από αυτοκτονικές τάσεις...

Το σημαντικό για το συγκρότημα του Κετσπάγια είναι ότι έβγαλε δύο διεθνή παιχνίδια, έστω με περιορισμένων δυνατοτήτων αντίπαλο, νικηφόρα και δίχως να παραβιαστεί η εστία του. Εδώ να υπογραμμιστεί η παρουσία του πολύπειρου Αντώνη Νικοπολίδη. Που ακόμα και χθες, σε μια χαλαρή βραδιά, είχε τις κεραίες του ορθάνοιχτες, δεν υπνωτίσθηκε και ανταμείφθηκε με το credit μιας καλής επέμβασης στο α' ημίχρονο.

Φυσικά, δεν είναι μονάχα ο Νικοπολίδης που συμβάλλει στην αξιόπιστη έως τώρα εικόνα του Ολυμπιακού. Ο Μέλμπεργκ δείχνει να ταιριάζει με τον Αβραάμ. Ντουντού και Λεντέσμα επίσης φαίνεται να αλληλοσυμπληρώνονται και να δένουν ως ντουέτο αμυντικών μέσων και ο Ζαϊρί μάλλον αρχίζει να καταλαβαίνει ότι από καιρού εις καιρόν δεν βλάπτει να πασάρει την μπάλα σε συμπαίκτη του και όχι μόνο από το δεξί πόδι στο αριστερό.

Πάντως, θέλει δουλειά πολλή για να γυρίσει ο... ήλιος στην αριστερή πτέρυγα του Ολυμπιακού. Η παρακαταθήκη του «Τζόλε» είναι βαριά και ο Ζαϊρί έχει πολύ έδαφος να καλύψει για να καταστεί «βαρόνος» στο συγκεκριμένο πόστο.

Ες αύριον, πάντως, τα σπουδαία, στη Νιόν...