Ρίτσαρντσον: «Έκανα την καλύτερη επιλογή»

Ο Τζέρεμι Ρίτσαρντσον ακόμα δεν έχει καταφέρει να κάνει την καλύτερη δυνατή καριέρα. Ο 25χρονος γκαρντ περίμενε την περυσινή χρονιά στο ΝΒΑ με τους Μάτζικ, ώστε να δείξει κάποια από τα προσόντα του. Έτσι, ο Άρης, που τα πρόσεξε, τον κάλεσε να βοηθήσει τους «κιτρινόμαυρους» τη νέα αγωνιστική περίοδο. Ο Ρίτσαρντσον μίλησε στο επίσημο site της ΚΑΕ και έκρινε πως ο ερχομός του στη Θεσσαλονίκη ήταν η καλύτερη επιλογή για αυτόν, τη δεδομένη χρονική στιγμή.

-Jeremy, ποια είναι τα συναισθήματά σου που, από τη νέα αγωνιστική σεζόν, θα αγωνίζεσαι στον ΑΡΗ;

«Νιώθω πολύ ωραία και ανυπομονώ να ξεκινήσουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας. Δεν έχω ξαναπαίξει στην Ευρώπη, αλλά είχα συμπαίκτες στους Orlando Magic τους Gortat, Pietrus και Turkoglou, οπότε τρέφω μεγάλο σεβασμό για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Θέλω πολύ να εξοικειωθώ με το στυλ του μπάσκετ που παίζεται στην Ευρώπη και να βοηθήσω την ομάδα μου».

-Με δεδομένο, λοιπόν, ότι θα αγωνιστείς για πρώτη φορά στην καριέρα σου στην Ευρώπη, θεωρείς ότι θα χρειαστείς κάποιο χρονικό διάστημα, μέχρι να εξοικειωθείς απόλυτα;

«Ίσως χρειαστώ λίγο χρονικό διάστημα. Είχα, πάντως, μια πολύ καλή συνομιλία με τον κόουτς Ματσόν, ο οποίος με βοήθησε να μάθω κάποια πράγματα, σχετικά με το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πιστεύω ότι θα εξοικειωθώ γρήγορα και ανυπομονώ να βοηθήσω, όσο περισσότερο μπορώ, τον ΑΡΗ».

-Ποιοι ήταν οι βασικοί λόγοι που σε παρακίνησαν να υπογράψεις συμβόλαιο συνεργασίας με την ομάδα;

«Πέρυσι δεν έπαιζα πολύ και ήθελα να πάω κάπου, όπου θα έχω μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Δε μου αρέσει να κάθομαι στον πάγκο και να βγάζω χρήματα. Έχω, πλέον, μπροστά μου μια μεγάλη ευκαιρία να παίξω σε υψηλό επίπεδο και το να συνεχίσω την καριέρα μου στον ΑΡΗ ήταν η καλύτερη επιλογή, τη δεδομένη χρονική στιγμή».

-Τι φιλοδοξείς να πετύχεις, αγωνιζόμενος με την κίτρινη φανέλα;

«Αυτό στο οποίο στρέφεται όλη μου η συγκέντρωση, είναι να βοηθήσω την ομάδα μου να πετύχει τους στόχους της και να δείξω, παράλληλα, τις ικανότητές μου στο παρκέ».

-Είναι στους άμεσους στόχους σου να επιστρέψεις στο ΝΒΑ;

«Υπάρχει αυτή η προοπτική στο μυαλό μου, αλλά δεν είναι το ζητούμενο. Βλέπω την κάθε μέρα ξεχωριστά και, όπως είπα προηγουμένως, αυτό που με ενδιαφέρει είναι να κάνω το καλύτερο δυνατό για να βοηθήσω τον ΑΡΗ».

-Έχεις συλλέξει πληροφορίες για τον ΑΡΗ, μιλώντας με συμπατριώτες σου που πέρασαν από το ελληνικό πρωτάθλημα;

«Δεν έχω μιλήσει ακόμη με κάποιον, εκτός από τον μάνατζέρ μου. Εκείνος μου είπε ότι έρχομαι σε μια ομάδα με μεγάλη παράδοση, αλλά και για το γεγονός ότι ο Sean Marshall, που είναι, επίσης, πελάτης του αγωνιζόταν πέρυσι στον ΑΡΗ. Σε γενικές γραμμές, δεν έχω συγκεντρώσει πολλά στοιχεία, αλλά δε στεναχωριέμαι, γιατί θα έχω την ευκαιρία να μάθω από κοντά πολλά πράγματα στο μέλλον για τη νέα μου ομάδα».

-Ανέφερες ότι ήρθες μια φορά σε επικοινωνία με τον Αντρέα Ματσόν. Ποια είναι η γνώμη που σχημάτισες για τον κόουτς της ομάδας;

«Αν και η πρώτη μου επικοινωνία με τον κόουτς ήταν τηλεφωνική, εντούτοις η πρώτη εντύπωση που σχημάτισα για εκείνον είναι πολύ καλή. Ανυπομονώ, βέβαια, να συζητήσουμε και από κοντά. Μου είπε αυτά που ήθελα και περίμενα να ακούσω. Από τα λεγόμενά του, διαπίστωσα ότι του αρέσει το ομαδικό μπάσκετ και πιστεύει ότι μπορώ να βοηθήσω την ομάδα. Αυτό που περιμένει από εμένα είναι να δείξω τι μπορώ να κάνω, να είμαι ομαδικός, να εκτελώ σουτ, όταν μου παρουσιάζεται η κατάλληλη ευκαιρία, ειδάλλως να δίνω την ευκαιρία σε κάποιον άλλον συμπαίκτη μου, που θα έχει ανοικτό χώρο. Δεν θέλει από εμένα να παίζω εγωιστικά, αλλά με το παιχνίδι μου να κάνω την ομάδα καλύτερη και αυτό είναι κάτι που μπορώ να το κάνω».

-Τι είδους παίκτης είναι ο Jeremy Richardson;

«Δε μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου. Αν θα έπρεπε, ωστόσο, να περιγράψω τον εαυτό μου ως παίκτη, θα έλεγα ότι είμαι αθλητικός και επιθετικός μέσα στο παρκέ».

-Στην καριέρα σου χρειάστηκε τρεις φορές να αγωνιστείς στην D-League για να κερδίσεις μια θέση στο ΝΒΑ, αλλά, στο τέλος, πάντα τα κατάφερνες. Ένιωθες την ανάγκη να δώσεις στις ομάδες του ΝΒΑ να καταλάβουν ότι δικαιούσαι μια θέση στο ρόστερ τους;

«Ναι, το είχα πάρει εγωιστικά. Παίζοντας στην D-League, το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να επιστρέψω στο ΝΒΑ. Ένιωθα, όντως, την έντονη ανάγκη να τους δείξω προηγουμένως τι παίκτης είμαι και νομίζω ότι τα κατάφερα».

-Από το ΝΒΑ, που θεωρείται ως το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, θα έχεις τη δυνατότητα με τον ΑΡΗ να αγωνιστείς στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης, που είναι η Ευρωλίγκα. Αποτελεί για σένα μια επιπλέον πρόκληση να προκριθεί η ομάδα στους ομίλους της συγκεκριμένης διοργάνωσης;

«Ασφαλώς. Είναι πάντα μεγάλη πρόκληση να παίζεις στην κορυφαία διοργάνωση. Πιστεύω ότι μπορώ να ανταπεξέλθω, παίζοντας στο υψηλότερο επίπεδο και ανυπομονώ να έρθω αντιμέτωπος με τους καλύτερους παίκτες. Θα είναι κάτι διαφορετικό για μένα και θέλω να δείξω το ταλέντο μου».

-Μπαίνοντας για πρώτη φορά στο Αλεξάνδρειο θα δεις στην οροφή του γηπέδου 21 κρεμασμένα λάβαρα που απεικονίζουν όλους τους εγχώριους και ευρωπαϊκούς τίτλους που έχει κατακτήσει ο ΑΡΗΣ. Πόσο σημαντικό είναι για έναν παίκτη να αγωνίζεται σε μια ιστορική ομάδα;

«Είναι μεγάλη υπόθεση. Όταν θα αντικρύσω τα banners θα νιώσω υπέροχα, αλλά και θα αισθανθώ περήφανος που θα είμαι μέλος μιας τόσο ιστορικής ομάδας. Αισθάνομαι την υποχρέωση να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό για να συνεχιστεί αυτή η παράδοση».

-Αγωνίστηκες τρία χρόνια στο ΝΒΑ, δίπλα σε μερικούς πολύ μεγάλους παίκτες, όπως ο Dwight Howard και ο Rashard Lewis. Πως ήταν η συνύπαρξη μαζί τους στο γήπεδο και στα αποδυτήρια;

«Ήταν πραγματικά υπέροχο και μπορώ να πω ότι έμαθα πολλά παίζοντας μαζί τους, αλλά και με την παρέα που κάναμε έξω από το γήπεδο. Στα αποδυτήρια των Orlando Magic ήμασταν όλοι μια μεγάλη οικογένεια. Το περιβάλλον στην ομάδα ήταν υπέροχο και νιώθαμε ο ένας τον άλλον σαν αδερφό μας. Όλοι όσοι αγωνίστηκαν στην ομάδα ήταν καλά παιδιά. Όσο για τον Dwight, είναι μεγάλος πλακατζής. Συνεχώς, κάνει αστεία και αγαπάει πολύ το μπάσκετ. Αυτό φαίνεται, εξάλλου και παρακολουθώντας τον κανείς να αγωνίζεται στο παρκέ. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παιδί, που αξίζει να κάνεις παρέα».

-Με ποιον από τους συμπαίκτες σου διατηρούσες τις καλύτερες σχέσεις;

«Με όλα τα παιδιά ήμουν πολύ κοντά και είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιον συγκεκριμένα. Αν θα έπρεπε, όμως, να επιλέξω κάποιον, τότε θα έλεγα τον Lewis, γιατί πέρασα πολύ χρόνο μαζί του».

-Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες στην καριέρα σου;

«Ο Mike Bibby, όταν αγωνιζόμουν στους Atlanta Hawks. Ήμασταν πολύ κοντά ο ένας στον άλλον».

-Τη σεζόν που μας πέρασε διεκδίκησες με τους Magic την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο ΝΒΑ. Μπορεί αυτό να μην στέφθηκε με επιτυχία, παρόλα αυτά, όμως, θα ήταν ξεχωριστή εμπειρία να ζήσεις την ατμόσφαιρα των τελικών…

«Από την περυσινή χρονιά αποκόμισα πολύ σημαντικές εμπειρίες, που θα αποτελέσουν οδηγό στην καριέρα μου. Κανείς δεν περίμενε να μας δει στους τελικούς, αλλά εμείς το πιστεύαμε και δουλεύαμε σκληρά σε καθημερινή βάση, για να πετύχουμε τον στόχο μας. Πάντα η δουλειά σου ανταμείβεται, όταν δουλεύεις σκληρά, άσχετα με το τι πιστεύουν οι άλλοι για εσένα. Προσωπικά, θεωρώ πολύ σημαντικό ότι υπήρξα μέλος σε κάτι τόσο ξεχωριστό. Μακάρι να τα καταφέρναμε και στους τελικούς απέναντι στους Lakers, αλλά εκείνοι ήταν πιο προετοιμασμένοι και πιο έτοιμοι από εμάς. Είχαν παίξει και πέρυσι στους τελικούς, οπότε ήξεραν καλύτερα τι έπρεπε να κάνουν».

-Τι είναι αυτό που θα ήθελες περισσότερο να είχες καταφέρει, φεύγοντας από τους Magic;

«Θα ήθελα να παίξω περισσότερο. Σίγουρα, έμαθα πολλά πράγματα, έγινα πιο έμπειρος ως παίκτης, αλλά μου αρέσει να παίζω. Θα ευχόμουν, λοιπόν, να είχα μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής».

-Αν είχες το δικαίωμα να διαλέξεις ανάμεσα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος ή περισσότερο χρόνο συμμετοχής, τι θα επέλεγες;

«Ε, σε μια τέτοια περίπτωση θα επέλεγα να πάρω τον τίτλο και ας μην έπαιζα πολύ! (γέλια). Πάνω από όλα μου αρέσει να κερδίζω».

-Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας σου;

«Όταν έπαιξα για πρώτη φορά στο ΝΒΑ. Και επιλέγω εκείνη την στιγμή, γιατί δούλεψα πολύ σκληρά για χρόνια, προκειμένου να τα καταφέρω. Δεν είναι εύκολο να παίξεις στο ΝΒΑ, αλλά εγώ έχω μια δυνατή σχέση με τον Θεό και ποτέ δεν έχασα την πίστη μου. Δούλεψα σκληρά αγωνιζόμενος στην D-League και ανταμείφτηκαν οι προσπάθειες μου».

-Και η χειρότερη;

«Η απώλεια της κατάκτησης του πρωταθλήματος από τους Lakers».

-Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος για να μαρκάρεις;

«Θα έλεγα τον Tourkoglou, γιατί έπρεπε κάθε μέρα να τον μαρκάρω στις προπονήσεις και δεν είναι καθόλου εύκολος αντίπαλος. Αυτός που με δυσκόλεψε, επίσης, πολύ ήταν ο Richard Hamilton. Θυμάμαι ότι, τον είχα αντιμετωπίσει σε έναν αγώνα πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα στο ΝΒΑ, όταν βρισκόμουν στον πρώτο μου χρόνο. Δεν πιάνεται καθόλου εύκολα. Τρέχει πολύ και ξέρει να εκμεταλλεύεται τα σκριν που δέχεται».

-Ποιος παίκτης αποτελούσε το ίνδαλμά σου, όταν ήσουν μικρός και ποιος σου αρέσει από αυτούς που αγωνίζονται στις μέρες μας;

«Ο Michael Jordan φυσικά! Από τους νέους παίκτες μου αρέσει ο Lebron James, γιατί είμαστε στην ίδια ηλικία και με όλα αυτά που έχει πετύχει, μέχρι στιγμής, είναι επόμενο να τον σέβομαι».

-Ποια είναι η αγαπημένη σου ομάδα;

«Οι Orlando Magic θα βρίσκονται για πάντα στην καρδιά μου, αλλά η ομάδα που πάντα υποστήριζα είναι οι Lakers. Και ας με πλήγωσαν στους τελικούς…».

-Συνήθως όταν ένας Αμερικανός παίκτης πρόκειται να αγωνιστεί σε κάποια ομάδα της Ευρώπης, φροντίζει να μάθει κάποια πράγματα για το νέο του περιβάλλον. Εσύ τι έχεις μάθει για τη Θεσσαλονίκη;

«Ο μάνατζέρ μου μού είπε ότι η Θεσσαλονίκη είναι ένα υπέροχο μέρος για να ζήσεις. Έχω σχηματίσει, γενικότερα, πολύ καλή εικόνα για την Ελλάδα, διότι κάποιοι συγγενείς μου την είχαν επισκεφτεί πριν μερικά χρόνια και μου είχαν πει τα καλύτερα».

-Κλείνοντας, ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στους φιλάθλους του ΑΡΗ;

«Έχω ακούσει ότι αγαπούν πολύ την ομάδα και τους παίκτες που αγωνίζονται για αυτήν. Νιώθω ευγνώμων που θα αγωνίζομαι για εκείνους. Θέλω πολύ να μπω στο γήπεδό μας, να τους συναντήσω και να νιώσω την αγάπη τους, παίζοντας για εκείνους και την ομάδα. Θέλω να ξέρουν ότι θα κάνω τα πάντα για να βοηθήσω τον ΑΡΗ να κερδίζει και να έχουμε μια πολύ καλή αγωνιστική χρονιά».

Επιμέλεια: Παναγιώτης Βλαχαδάμης