Ιβιτς: «Σπουδαία μεταγραφή ο Μπίσκαν»

Με τα καλύτερα λόγια για την ποδοσφαιρική αξία του Ιγκόρ Μπίσκαν, του νέου μεγάλου αποκτήματος του Παναθηναϊκού, μιλούν και γράφουν στη Sportday o Τόμισλαβ Ίβιτς, προπονητής που τον προώθησε από την εθνική νέων στην αντίστοιχη των ελπίδων στην Κροατία, ο Δημήτρης Σαραβάκος και ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.

Τ.Ίβιτς: «Καλύτερος στο να καταστρέφει»

«Είναι καλός χαφ με τη μπάλα στα πόδια, αλλά καλύτερος όταν πρέπει να καταστρέφει το παιχνίδι των αντιπάλων μπροστά από τους κεντρικούς αμυντικούς. Είχε προτάσεις και μου κάνει εντύπωση η μεταγραφή στον Παναθηναϊκό. Είναι πολύ καλή μεταγραφή, αλλά δεν είναι Μεσσίας. Χρειάζεται καλό σύνολο γύρω του για να ξεχωρίσει και ο ίδιος. Δεν σκοράρει όσο χρειάζεται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Δεν έχει εμπιστοσύνη στα πόδια του για να σουτάρει. Πιο μικρός το έκανε. Αν βελτίωνε αυτό, θα ήταν εξαιρετικός».

Δ.Σαραβάκος: «Πολύ σπουδαία μεταγραφή»

«Ο Μπίσκαν έρχεται από ένα σκληρό πρωτάθλημα, όπως είναι το αγγλικό. Μην ξεχνάμε ότι είναι πρωταθλητής Ευρώπης με τη Λίβερπουλ. Σπουδαία μεταγραφή. Μπορεί να παίξει αμυντικό χαφ και στόπερ με επιτυχία. Ο Παναθηναϊκός ενισχύεται σημαντικά και θεωρώ ότι η μεταγραφή αυτή είναι μια μεγάλη επιτυχία για την ομάδα».

Χρ.Σωτηρακόπουλος: «Σε καλή ηλικία και χωρίς προβλήματα»

Αυτή τη φορά η κίνηση του Παναθηναϊκού ήταν «ματ». Την ίδια μέρα που ο Μιχάλης Κωνσταντίνου πρόβαρε τα κόκκινα, η απάντηση του Γιάννη Βαρδινογιάννη ήταν ο Ιγκόρ Μπίσκαν. Ο Κροάτης με νωπές τις δάφνες από τη (σημαντική) συμβολή του στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Λίβερπουλ, είπε το «ναι» και προστίθεται στο ρόστερ του Μαλεζάνι. Αγωνιστικά μπορεί να μην είναι Κονσεϊσάο ούτε νέος Ζάετς, αλλά πρόκειται για μία αξιόπιστη λύση, η οποία -σημειώστε το, γιατί έχει σημασία- έρχεται σε καλή ηλικία (27 ετών) και χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς. Στη Λίβερπουλ δεν μπόρεσε ποτέ να κερδίσει την εξέδρα, η οποία είναι η πιο απαιτητική στο νησί, αλλά είναι επίσης αλήθεια πως στη μόνη χρονιά που δούλεψε με έναν σοβαρό προπονητή, τον Μπενίτεθ, έκανε τα καλύτερα παιχνίδια του. Τις κορυφαίες εμφανίσεις του τις έκανε στο Τσάμπιονς Λιγκ, στο οποίο κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Τζέραρντ. Με την Κορούνια στο «Ριαθόρ» ήταν εκπληκτικός, όπως και στο πρώτο ματς με τη Λεβερκούζεν. Σε εκείνο το ματς τον έβλεπες και έτριβες τα μάτια σου. Έκοβε, μοίραζε, έφτιαχνε. Χάρμα οφθαλμών. Αντίθετα στην Πρεμιερσίπ δεν συνήθισε ποτέ το υψηλό τέμπο στα ματς, με αποτέλεσμα να περιοριστούν πολύ οι εμφανίσεις του.

Η καλύτερή του θέση είναι μπροστά από τους κεντρικούς αμυντικούς. Να σταματά το παιχνίδι των αντιπάλων και να βοηθά στον αέρα, όταν χρειάζεται. Στις στημένες μπάλες είναι πάντα ένας κίνδυνος. Εχει καλή πάσα, αλλά υστερεί στη μακρινή μεταβίβαση. Επίσης δεν σκοράρει συχνά, κάτι που ο Τόμισλαβ Ιβιτς -ο κορυφαίος Κροάτης τεχνικός όλων των εποχών- το θεωρεί το μεγαλύτερο μείον στο παιχνίδι του.

Η ουσία είναι πως πρόκειται για καλή μεταγραφή, φτάνει να δει τη μετακίνηση του στην Ελλάδα ως βήμα και όχι ως πισωγύρισμα. Για τον οπαδό του «τριφυλλιού» πάντως, που χθες είχε δεχτεί την ψυχρολουσία με τον Κωνσταντίνου, αυτή η μεταγραφή ήταν βάλσαμο, ειδικά από τη στιγμή που τρεις εβδομάδες πριν είχε πει «όχι» στον Ολυμπιακό!

Ο παίκτης για όλες τις δουλειές

Ο Κροάτης μέσος μπορεί να μην έπαιξε στον μεγάλο τελικό, όμως ήταν ένας από τους «θεμέλιους λίθους» της περσινής ευρωπαϊκής πορείας της Λίβερπουλ, η οποία κορυφώθηκε στο «Κεμάλ Ατατούρκ» με τον τρόπο που όλοι οι φίλοι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου γνωρίζουν. Ο Μπίσκαν, στην καλύτερη χρονιά του στο «Ανφιλντ» από το 2000, όταν και ο Ζεράρ Ουγέ τον πήρε στη Λίβερπουλ, αγωνίστηκε στη φυσική του θέση -αυτή του αμυντικού χαφ- και έλαμψε με εκπληκτικές εμφανίσεις κόντρα στη Λα Κορούνια, τη Λεβερκούζεν, τη Γιουβέντους και την Τσέλσι. Τα προηγούμενα χρόνια, όμως, θεωρείτο ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές στη Λίβερπουλ, αφού ο Ουγέ τον είχε χρησιμοποιήσει στο κέντρο της άμυνας (έπαιξε 39 ματς εκεί τη σεζόν 2003-04), αλλά και ως ακραίο μπακ. Αποτέλεσμα, ποτέ να μην μπορέσει να καθιερωθεί ουσιαστικά, πριν από την έλευση Μπενίτεθ.

Ο Ουγέ είχε δει τον Μπίσκαν το καλοκαίρι του 2000 στο Ευρωπαϊκό Ελπίδων της Σλοβενίας ως αρχηγό της Κροατίας. Ο Γάλλος εντυπωσιάστηκε από τα προσόντα του νεαρού της Ντιναμό Ζάγκρεμπ (με την οποία είχε αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό τη σεζόν 1998-99 στο Τσάμπιονς Λιγκ). Οι «κόκκινοι» κινήθηκαν άμεσα για την απόκτησή του και κατάφεραν να τον πάρουν μέσα από τα χέρια της Γιουβέντους, της Μπαρτσελόνα, του Αγιαξ και της Μίλαν. Δύο μέρες μετά τη μετακόμισή του στην Αγγλία, έπαιξε ως αλλαγή στην εντός έδρας ήττα από την Ίπσουιτς με 1-0. Την πρώτη εμφάνισή του ως βασικός στο πρωτάθλημα την έκανε λίγο αργότερα στο «Ολντ Τράφορντ», την ημέρα που η Λίβερπουλ με απευθείας εκτέλεση φάουλ του Ντάνι Μέρφι κέρδισε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Θέατρο των Ονείρων» ύστερα από δέκα χρόνια. Εκείνη η εμφάνιση καθιέρωσε εξαρχής ως «cult hero» της εξέδρας τον -γεννημένο στις 4 Μαΐου 1978 - νεαρό, που όμως έπρεπε να περάσουν πέντε ολόκληρα χρόνια για να αναγνωριστεί οριστικά και σε αγωνιστικό επίπεδο από το «ΚΟΡ».