ΓΑΜΟΣ!!! Τι είναι αυτό τρώγεται;;;

Στο μυαλό μου επικρατεί θολούρα στο άκουσμα και μόνο της λέξης γάμος. ΟΧΙ δεν έχω παντρευτεί ποτέ, δεν έφτασα ως τώρα στης εκκλησιάς την πόρτα και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά λατρεύω να πηγαίνω σε γάμους όταν με καλούν. (Ανεξήγητο το ξέρω μα συνάμα τόσο ιντριγκαδόρικο)…

Γράφει η Τασία Μπαλικούρα

Προειδοποίηση: Προς θεού δεν θέλω να παρεξηγηθεί κάποιος-α με όσα θα διαβάσει παρακάτω αλλά ρε παιδιά ας βρεθεί ένας να μου πει με επιχειρήματα για ποιο λόγο παντρεύονται σήμερα τα ζευγάρια;

Γνωρίζουν άραγε; Θα τολμήσω να πω πως όχι (τουλάχιστον η πλειοψηφία). Πώς να εξηγηθεί δηλαδή πως ενώ έχεις σχέση 3 ή και 7 χρόνων παντρεύεσαι και στους 9 μήνες χωρίζεις τα τσανάκια σου; Τι μπορεί να συμβεί δηλαδή σε ελάχιστο χρόνο και δεν συνέβη σε 10 χρόνια φαγούρα;;;

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΛΟΓΟΙ (χωρίς σειρά προτεραιότητας):

1: Οι διπλανοί πειρασμοί στους οποίους ενδώσατε με ή χωρίς ενδοιασμούς. Ποιος θα βρεθεί άλλωστε στο βάζο με το μέλι που είναι τόσο γλυκό και δεν θα δοκιμάσει… Στους δύο τρίτος δεν χωρεί ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ, εμπεδώστε το πλέον να τελειώνουμε…

2. Τα σόγια (πεθερές-πεθεροί-κουμπάροι-κουμπάρες κτλ.) που νομίζουν ότι έχουν παντρευτεί μαζί με τα ζευγάρια και ο νοών νοήτω...

3. Τα περιουσιακά στοιχεία που σε κάποιες περιπτώσεις είναι ο πρωταγωνιστικός λόγος για να πεις το πολυπόθητο «Δέχομαι»…

4. Ο πελαργός που ήρθε απροειδοποίητα ένα πρωινό του Δεκέμβρη και έφερε κυριολεκτικά τα πάνω κάτω…

5. Τα ανεκδιήγητα μπυροκοίλια στους άντρες μετά τον γάμο και το αποκρουστικό «μουστάκι» στις γυναίκες που κοντεύει να γίνει γαλλική κοτσίδα…

6. Η ανιαρή καθημερινότητα που τρώει αργά και βασανιστικά τη σχέση του ζευγαριού, σαν το σκόρο ένα πράγμα…

7. Η περιέργεια να μάθεις από πρώτο χέρι τι εστί γάμος (και τώρα που το εμπέδωσες τι κατάλαβες δηλαδή);

8. Η αφόρητη πίεση από το οικογενειακό σου περιβάλλον να παντρευτείς σώνει και ντε γα να μη σε πουν γεροντοκόρη-γεροντοπαλίκαρο…

Είναι τόσα πολλά τα παραδείγματα που θα μπορούσα να αναφέρω που πραγματικά νιώθω ότι δεν έχουν τελειωμό!

Όλα ή σχεδόν όλα τα παντρεμένα ζευγάρια που έχω γνωρίσει δεν φαίνονται να είναι ευτυχισμένα… Τι εννοώ; Καταρχήν δεν υπάρχει επικοινωνία. Όλοι μετά το γάμο κατά ένα περίεργο λόγο θεωρούν τον άλλο κατακτημένο τους κάστρο και άρα δεν υπάρχει λόγος για επιπλέον «μάχες». Όλα λειτουργούν με χειρουργικές κινήσεις: καλημέρα, καληνύχτα, τι κοινές υποχρεώσεις έχουμε και άντε να το κάνουμε μία φορά το μήνα έτσι για να μην υπάρχει κρεβατομουρμούρα.

Που πήγαν ορέ παντρεμένοι τα ερωτικά τριήμερα, οι εκπλήξεις, οι κρυφές διακοπές, οι ατέλειωτες τηλεφωνικές συνομιλίες για το σχετικό ψηστήρι, το αχαλίνωτο σεξ που έφτανε μέχρι την παράταση και τόσα άλλα…Σκορπίστηκαν φαίνεται μαζί με το ρύζι και το Ησαϊα Χόρευε! Χόρεψε τώρα στο ταψί και πες και ευχαριστώ. Υποτίθεται νομίζω ότι παντρεύεσαι γιατί βρήκες το άλλο σου μισό, πράγμα που σημαίνει ότι επιβάλλεται να του το δείχνεις κάθε δευτερόλεπτο της κοινής σας ζωής με πράξεις ( και όχι με λόγια της χαλιμάς) και γιατί μαζί του επιθυμείς να φτάσεις στο υπέρτατο σημείο στη ζωή ενός ανθρώπου που δεν είναι άλλο από τη δημιουργία μιας άλλης ανθρώπινης ύπαρξης σε τούτο τον μάταιο όπως τον έχουμε καταντήσει κόσμο. Κολοκύθια με τη ρίγανη θα πω εγώ που είμαι έξω από το χορό.

Οι γυναίκες με το που θα βάλουν στεφάνι ξεχνάνε ότι είναι γυναίκες. -ΤΕΛΟΣ- παραμελούν τον εαυτό τους και την εξωτερική τους εμφάνιση τόσο πολύ που σου δίνουν την εντύπωση ότι μεταλλάχτηκαν από κάποιο άγνωστο ιό… Βεβαίως για να είμαι δίκαιη τραβάνε όλο το λούκι μόνες τους. Δουλειά, οικιακές υποχρεώσεις, παιδιά, άντε μετά να αντέξεις να το παίξεις και υποδειγματική σύζυγος. Γίνεται; Όχι δεν γίνεται.. Οι άντρες πάλι σε ρόλο guest star και πάντα μετεξεταστέοι όσον αφορά την ουσιαστική «παρουσία» τους στο σπίτι, καταβροχθίζουν ανελλιπώς σουβλάκια (δυστυχώς με τζατζίκι) και πίνουν μπύρες βλέποντας μπάλα και παίζοντας στοίχημα για να πιάσουν την «καλή» συναγωνιζόμενοι με τον κολλητό τους ποιος θα κάνει το μεγαλύτερο πατσοκίλι.

Άντε στην «καλύτερη» των περιπτώσεων να έχουν βρει και μια εξωσυζυγική σχέση που μοιραία θα έρθει κι έτσι συμπληρώθηκε το παζλ της οικογενειακής ευτυχίας σωστά; Φυσικά το αντίστοιχο μπορεί να συμβεί και με τις γυναίκες. Ναι, ξέρω και τέτοιες περιπτώσεις που οι ρόλοι πλέον έχουν χάσει κάθε έννοια. Και μετά τα χρόνια περνάνε και έρχεται ένα ωραίο πρωί αργά ή γρήγορα να σε ξυπνήσει από το λήθαργο και να πεις τέλος δεν πάει άλλο χωρίζουμε γιατί δεν ταιριάζουμε ή βαρέθηκα μαζί σου. Και ρωτώ εγώ αφελώς: ποιος φταίει και σε ποιον να απευθυνθώ για την αποζημίωση; Έπρεπε να βάλεις στεφάνι για να καταλάβεις ότι δεν ταιριάζεις με τον άλλον; Τι κατάλαβες δηλαδή που άφησες τα καλύτερά σου χρόνια να τα καταπιεί η ρουτίνα και η θλιβερή καθημερινότητα; Γιατί δηλαδή πρέπει να κάνουμε τόσα έξοδα με το γάμο (και σε περίοδο παγκόσμιας κρίσης για να μην το ξεχνάμε κι αυτό) για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε; Δεν αναφέρω το εφιαλτικό σενάριο να υπάρχει και παιδί στη μέση…

Φυσικά ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας για να διαλυθεί ένας γάμος. Ίσως παίζει ρόλο και ο ανυπέρβλητος ενθουσιασμός και η καψούρα που δεν το πολυσκεφτόμαστε και λέμε ανώριμα ΝΑΙ σε μια πρόταση γάμου υποθέτω… Ίσως πάλι νιώθουμε καταπιεσμένοι στο οικογενειακό μας περιβάλλον και επιθυμούμε διακαώς την ανεξαρτησία μας άσχετα που μετά προσγειωνόμαστε ανώμαλα γιατί πήγαμε για μαλλί και βγήκαμε κουρεμένοι που λέει σοφά και μια παροιμία.

Φυσικά και δεν είναι όλα τα παντρεμένα ζευγάρια έτσι. Αλίμονο αν ήταν… Υπάρχει και η άλλη πλευρά που δυστυχώς όμως αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα. Αναφέρομαι σε εκείνους τους παντρεμένους που εξακολουθούν να λειτουργούν ως μη παντρεμένοι. Αυτούς που δεν έχουν ξεχάσει να σέβονται τους συντρόφους τους, αυτούς που τους ποθούν ερωτικά σαν την πρώτη φορά, αυτούς που κάνουν τα πάντα για να είναι ευτυχισμένοι πρώτα οι συνοδοιπόροι τους στη ζωή και μετά οι ίδιοι, όλοι εκείνοι που στην τελική έχουν μάθει να ζουν την κάθε κοινή στιγμή τους και να γεύονται τη ζωή που είναι τόσο γλυκιά αλλά επιφυλάσσει και πολλές εκπλήξεις ευχάριστες και δυσάρεστες (διαλέξτε και πάρτε ότι σας κάνει). Όλες αυτές οι εικόνες που περιέγραψα γλαφυρά παραπάνω και ίσως ξένισαν λίγο, είναι απωθητικές για έναν ανύπαντρο αν κρίνω από την αφεντιά μου… Σκοτώνει ο γάμος τον έρωτα; Ναι αν τον πυροβολούμε καθημερινά και ασύστολα. Όχι αν αφενός είμαστε χορτάτοι από εμπειρίες όταν καταλήγουμε στη γενναία απόφαση να παντρευτούμε και δεν το κάνουμε μόνο και μόνο επειδή φτάσαμε τα 30+ και το επιβάλλει το κατεστημένο.

Και προς θεού όλοι εσείς που είστε παντρεμένοι:

Αν ο γάμος σας έχει τελειώσει, γρήγορα στο πλησιέστερο δικηγορικό γραφείο. Δεν υπάρχει περίπτωση να αναστηθεί, κρίμα δεν
είναι να καθυστερείτε τον «δρόμο» σας αλλά και του άλλου; (Α! και τα έξοδα μισά μισά δεν θέλω γυφτιές). Δεν σας φταίνε σε τίποτα τα παιδιά να βιώνουν αρρωστημένες καταστάσεις… Αν έχετε μπλέξει σε παράνομες εξωσυζυγικές σχέσεις θέλω να σας εκμυστηρευτώ ότι δεν θα έχετε καλά ξεμπερδέματα, δεν έχει συμβεί ως τώρα γιατί δηλαδή να αποτελέσετε εσείς την εξαίρεση;

Τέλεια! Που θέλω να καταλήξω; Πουθενά δυστυχώς. Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι αρκεί να μην αγνοούμε το λόγο για τον οποίο αποφασίζουμε κάποια στιγμή να μοιραστούμε τη ζωή μας με κάποιον και το σημαντικότερο: πώς να αγαπήσουμε αληθινά τον άλλον αν πρώτα δεν αγαπάμε και δεν σεβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό; Ελάτε που κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε!

Τέλος, αν αποτελείτε την εξαίρεση (εσείς ξέρετε καλύτερα και από τον κατασκευαστή) αγνοήστε τα παραπάνω και πείτε πως με πείραξε το υψόμετρο εδώ στο ορεινό χωριό μου απ’ όπου γράφω αυτό το κείμενο εν μέσω φθινοπωρινών διακοπών.

ΥΓ. Και εγώ… να μην ξεχάσω να ρίξω ένα τσουβάλι ρύζι για να στεριώσει ο γάμος που έχω να πάω προσεχώς και ανυπομονώ τόσο!!! Άντε και στα δικά μας οι λεύτεροι. Έτσι δεν λένε ή κάνω πάλι λάθος;;;

Όσοι πιστοί-πιστές προσέλθετε στο mail μου tasiab@sport-fm.gr