To the trash we trust

-‘Όχι γιαγιά, δεν έφαγα ακόμα

-!@#$%^&*())(*%$@#$%^&*&^%$

-Ναι, γιαγιά προσέχω δεν κοιμάμαι με το air condition ανοικτό

-!@#$%^&*())(*&^%$#$%^&*()(*&^%$%^(*&^%$#$%^&*()

-Εντάξει γιαγιά θα κλειδώσω καλά το βράδυ

-!@#$%^&*()(*&^%$#@@#$%^&*(

-Το ξέρω ότι είμαι 27 γιαγιά αλλά δεν σκοπεύω να παντρευτώ ακόμα

-!@#$%^&*()(*&^%$#@#$%^&*()(*&^%$#$%^&*

-Σε κλείνω γιαγιά χτυπάει το κινητό
Μπιπ, μπιπ, μπιπ…

Αυτά τα κυριακάτικα τηλεφωνήματα της γιαγιάς μου μετά την εκκλησία στις εννιά το πρωί ήταν πάντα «θάνατος». Συνήθως ήμουνα ακόμα σε κατάσταση μέθης όταν με έπαιρνε αλλά παρόλα αυτά προσπαθούσα να απαντάω το τηλέφωνο και να αρθρώνω μερικά ναι και όχι γιατί αν το έκλεινα μετά είχε χειρότερη κατάληξη, γκρίνιες, κλάματα κλπ κλπ κλπ. Επίσης αυτά τα τηλεφωνήματα τα τελευταία 2-3 χρόνια είχαν και υποχθόνιο σκοπό. Οι εγγονές όλων των φιλενάδων της ήταν ήδη παντρεμένες, οι περισσότερες και με παιδιά, οπότε κάθε Κυριακή που συναντούσε τις έτερες εκκλησιάζουσες, ξυπνούσε μέσα της το ένστικτο της προγιαγιάς το οποίο και πλήρωνα αδρά!

Έκλεισα το τηλέφωνο, χαμήλωσα το κινητό που είχα βάλει μόνη μου να χτυπάει για να ξεγλιστρήσω από τις ερωτήσεις της γιαγιάς και έριξα μια ματιά γύρω μου. Πανικός. Πάντα σιχαινόμουνα τις μετακομίσεις και αυτή ήρθε και μου έκατσε στο λαιμό, αφού αντί να είμαι καλοκαιριάτικα σε κανένα ωραίο νησάκι καθόμουν στην Αθήνα και πακετάριζα πράγματα που δεν ήξερα καν ότι είχα. Κι όλα αυτά γιατί η κόρη του ιδιοκτήτη αποφάσισε να παντρευτεί και ήθελε μια «φωλίτσα» για να στήσει το σπιτικό της. Ουστ!

Ήμουν έτοιμη να βάλω τις φωνές –εξάλλου στην άδεια πολυκατοικία δεν θα με άκουγε και κανείς- με όλο αυτό που έβλεπα. Αριθμημένες κούτες, σακούλες σκουπιδιών, μισοάδεια ράφια, μισογεμάτα συρτάρια. Ήπια μια γερή τζούρα από τον ελληνικό καφέ μου και πλησίασα ένα κουτί που οφείλω να ομολογήσω ότι είχα να δω πάνω από μια δεκαετία. Έκανα δύο κύκλους γύρω του κοιτώντας το με περιέργεια. Το μάτι μου σχεδόν άστραφτε. Όχι δεν ήταν το κουτί της Πανδώρας, ούτε είχε λίρες από την κατοχή, ήταν ένα απλό κουτί από τα αγαπημένα αθλητικά παπούτσια που είχα αγοράσει στην Α’ γυμνασίου και είχα βάλει ό, τι μαλακία μου είχε κατέβει. Για την ακρίβεια ούτε κι εγώ θυμόμουν. Έκανα στην άκρη κάτι πουλόβερ από τον καναπέ για να κάτσω και το άνοιξα. Κάρτες, αποκόμματα από σοκολάτες LACTA με αφιερώσεις της διπλανής μου από το σχολείο (ήταν της μόδας τότε λόγω της διαφήμισης και ελλείψει γκόμενων τα στέλναμε μεταξύ μας), εισιτήρια από το πρώτο παιχνίδι που πήγα με τον πατέρα μου , λεύκωμα που είχε γράψει μεταξύ άλλων και ο κούκλος πρόεδρος του 15μελούς (παρεμπιπτόντως τον είδα πρόσφατα και τρόμαξα να τον αναγνωρίσω αφού από τότε πήρε πόντους μόνο κατά πλάτος και όχι κατά ύψος) , φωτογραφίες από μονοήμερες με walkman στα αυτιά και 2-3 κασέτες. Εξύμνησα την ευφυΐα μου και την προνοητικότητα μου να πάρω ένα στερεοφωνικό που παίζει ακόμα αυτά τα ηχητικά δεδομένα απαρχαιωμένης τεχνολογίας! Έβαλα μέσα το εύρημα μου και πάτησα το play. Το αποτέλεσμα μου έφτιαξε την ημέρα! Όταν δε κάθισα στο pc για να βρω στο youtube και τα video clips εκεί ήταν που κόντεψα να φύγω από την καρέκλα.

Με τιμή και περηφάνια σας παρουσιάζω το top 10 αυτών (η σειρά είναι τυχαία):

1.Σάκης Ρουβάς-1992

Video-ντοκουμέντο που αποδεικνύει ότι ο Sakis είχε βάλει φούστα πολύ πριν τη περιβόητη του Valentino!



2.Πασχάλης-Ζήνα- Καταπληκτική

Τότε που ο ανυποψίαστος για τα μελλούμενα «στιγμιαία λάθη» Πασχάλης, τραγουδούσε με την κόρη του στίχους ποιότητας…


3.Μιχάλης Ρακιντζής-Προκαλείς

Μιχάλης Ρακιντζής στα φόρτε του με πρωταγωνίστρια… Ελένη Μενεγάκη!



4.VIPS- Χωρίς εσένα

Πω πω φρικαλέα η μόδα με τα γιλέκα! Λα λα λα λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ λαϊ >?



5.Γιώργος Αλκαίος-Τι τι;

Το περιπαλάμιο του καλλιτέχνου, το οποίο εικάζεται ότι ήταν και γούρι του, εκλάπη. Παρακαλείται ο κλέπτης όπως το επιστρέψει για να επιστρέψει ο κ. Αλκαίος στις παλιές του δόξες.



6.Ανδρέας Μικρούτσικος-Κουτσουράκι

Όσοι είσαστε κάτω των 25 θα θυμάστε τον Αντρίκο μόνο σαν παρουσιαστή (τηλεπαιχνιδιών, πρωϊνάδικων, reality). Σας γνωρίζω ακόμα μια πτυχή του!



7.Τριαντάφυλλος-Βλέπω κάτι όνειρα

Αχ! Εγώ να δεις κάτι όνειρα που βλέπω τελευταία. Είμαι λέει στο κομμωτήριο και ζητάω από την κομμώτρια να με κουρέψει σαν τον Τριαντάφυλλο στο εν λόγω video clip!



8.Πέγκυ Ζήνα-Αν πας με άλλη

Το τραγουδούσε ξανθή ευφυέστατη συμμαθήτρια μου σε μελαχρινό συμμαθητή μου με τον οποίο είχαν έρωτα πλατωνικό. Για καιρό νόμιζα πως ήταν εμπνεύσεως της ξανθής συμμαθήτριας έως που το άκουσα ιδίοις ωσί!



9.Ευρυδίκη-Πυξίδα

«Κι γύρω από τον ήλιο μου μια τέντα, δεν πρόλαβα ξανά να πω κουβέντα». Εγώ τι να πω τώρα; Α! Το’ χω, το’ χω! Από την πόρτα σου περνώ και τηγανίζεις ψάρια, μου πετάς ένα κεφτέ, ευχαριστώ δεν καπνίζω!@#$%^&*()(*&^%$%^&*



10.Χρήστος Αυγερινός-Για τα μάτια του κόσμου

Το συγκεκριμένο τραγούδι θα μπορούσε να είναι μια 10άδα μόνο του. Απλό, λιτό, απέριττο, Δ Ω Ρ Ι Κ Ο! Δικό σας!



Την ώρα που ετοιμαζόμουν να βάλω τελεία σε αυτό εδώ το κείμενο και με ένα σπίτι να με περιμένει να το πακετάρω μες στην αυγουστιάτικη ζέστη, το βλέμμα μου έπεσε στο κάτω ράφι της παλιάς βιβλιοθήκης που ήταν μισάνοικτο. «ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ. Ε! ΠΟΤΕ» φώναξα με πλατύ χαμόγελο και άρχισα να τρέχω προς το νέο μου εύρημα…

Φλώρα Μιχαλοπούλου