Αμαρτία η ήττα, αμαρτωλός ο διαιτητής και παλιές αμαρτίες...

Γκρίχτινγκ, όπως λέμε... γκρι Σεπτέμβρης! Το γκολ του Ελβετού στο 83ο λεπτό, με το οποίο οι χθεσινοί οικοδεσπότες βγήκαν από το αδιέξοδο, μας γύρισε στο 2002. Ηταν η τελευταία φορά που η Εθνική μας ηττήθηκε τέτοιο μήνα. Τότε οι δράστες ήταν οι Ισπανοί και τόπος του εγκλήματος η Λεωφόρος. Χθες το... θέατρο της οπισθοδρόμησης έγινε η Βασιλεία.

Μετά το γκολ του Γκρίχτινγκ διαλύθηκαν οι αμυντικοί ιστοί, η Ελβετία έβαλε κι ένα δεύτερο τέρμα με τον Πανταλίνο και η σεμνή τελετή έλαβε άδοξο τέλος για το ελληνικό συγκρότημα. Πιο άδοξο δεν γινόταν. Επαιξε τον ρόλο της και η σκανδαλώδης απόφαση του Φρανκ ντε Μπλέκερε στο 42ο λεπτό. Ο Βέλγος ρέφερι απέβαλε με δεύτερη κίτρινη τον Λουκά Βύντρα για μια ενέργεια του αμυντικού του Παναθηναϊκού που δεν συνιστούσε καν πταίσμα. Παρά ταύτα, η εξαιρετική λειτουργία των ελληνικών μετόπισθεν κράτησε στο β' ημίχρονο τους γηπεδούχους σε απόσταση από την εστία του Χαλκιά και δόθηκε η αίσθηση ότι το μόνο εμπόδιο για το «Χ» -τουλάχιστον- ήταν το χρονόμετρο.

Η τριάδα των στόπερ (Μόρας, Παπασταθόπουλος, Κυργιάκος) «καθάριζε» τα πάντα εν τη γενέσει τους. Ο Πατσατζόγλου, που στο β' μέρος ανέλαβε καθήκοντα στη δεξιά πλευρά, έκλεισε σωστά τους διαδρόμους και ο Σπυρόπουλος στην άλλη πτέρυγα συνέβαλε και στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού. Ο Κατσουράνης (μια και η ανασταλτική συμπεριφορά μιας ομάδας δεν εξαρτάται μόνο από τους κατ' όνομα αμυντικούς) έκανε δουλειά για τρεις στη μεσαία γραμμή. Το αριθμητικό μειονέκτημα ήταν περισσότερο στο μυαλό μας, παρά στην εικόνα αυτή καθαυτή του ματς.

Μάλιστα, στο 67ο λεπτό ο Σπυρόπουλος πήγε να ζωντανέψει μνήμες... Λουξεμβούργου στους Ελβετούς. Ο Μπενάλιο απέκρουσε έξοχα την μπάλα, που πήγε στο οριζόντιο δοκάρι, ο Σαμαράς δεν κατάφερε το επιθυμητό στο ριμπάουντ και η φάση έκλεισε με σουτ του Χαριστέα που δεν έφτασε ποτέ στο ελβετικό τέρμα. Και στο 83ο λεπτό η μπάλα μάς τιμώρησε. Για την ακρίβεια, το φαρμακερό πόδι του Γιακίν. Εκτέλεσε φάουλ και η μπάλα από το κεφάλι του Γκρίχτινγκ μπήκε στα δίχτυα.

Πάντως, για να μην εθελοτυφλούμε, η Εθνική ξόδεψε απερίσκεπτα μεγάλο μέρος των ελπίδων της για την πρωτιά στον όμιλο τον περσινό Οκτώβρη. Δεν «χόρτασε» με το 1-1 του Χαριστέα στο Καραϊσκάκη, ξανοίχτηκε για τη νίκη και τελικά την άρπαξαν οι Ελβετοί. Η ήττα στη Βασιλεία θα μπορούσε να λογιστεί και ως απώλεια «εντός προϋπολογισμού». Η... υπέρβαση -και δη από την ανάποδη και όχι από την καλή- έγινε στο Νέο Φάληρο. Και με δύο ήττες από τους Ελβετούς δεν μπορείς να στοχεύεις στην κορυφή...

Ο ρεαλιστικός στόχος είναι πλέον η δεύτερη θέση. Να μην ανοίξει περισσότερο από εμάς το βήμα της η Λετονία, με την οποία ισοβαθμούμε και την Τετάρτη υποδέχεται στη Ρίγα την Ελβετία, την ώρα που εμείς που θα παίζουμε με τους Μολδαβούς. Να καπαρώσουμε, λοιπόν, τη δεύτερη θέση και βλέπουμε. Υπάρχουν πολλές δεύτερες από τους άλλους ομίλους που είναι στα μέτρα μας, εφόσον διασταυρωθούμε με κάποια από αυτές στα μπαράζ.