Μπαράζ για τα... μπαράζ

Tων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Αννης ήταν χθες. Που πάει να πει ότι δεν είναι κάθε μέρα του... Αϊ-Γιαννιού. Στο Ηράκλειο τον Ιούνιο του 2007 ο Νίκος Λυμπερόπουλος μ' ένα γκολ στο 5ο λεπτό των καθυστερήσεων είχε πάρει την μπουκιά απ' το στόμα των Μολδαβών.

Χθες αυτοί οι παρίες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου μάς πλήρωσαν με το ίδιο νόμισμα. Στο 90ό λεπτό... ένας κάποιος Αντρονιτς ισοφάρισε σε 1-1. Μάλιστα, οι Μολδαβοί ήταν τόσο... καλοί μαζί μας, που μας άφησαν και τις καθυστερήσεις, μπας κι επαναληφθεί το «έργο» του Παγκρήτιου. Δεν επαναλήφθηκε. Κι εδώ που τα λέμε, μας άξιζε. Διότι ήθελε προσπάθεια για να χάσεις το «τρίποντο» στο Κισινάου.

Οι γηπεδούχοι είχαν στείλει το μήνυμα με το δοκάρι του Κάτινσους, αλλά δεν το λάβαμε. Επί ένα (δεύτερο) ημίχρονο αντιμετωπίζαμε το ματς χωρίς σοβαρότητα. Η ομάδα του Ντομπροβόλσκι μπορεί να μην ξεχειλίζει από ταλέντο, αλλά αφού νοικοκυρεύτηκε όπως μπορούσε στα μετόπισθεν (όπου δέσποζε ο Λασένκοφ), άρχισε ν' αναζητεί το κάτι παραπάνω. Αφού προηγουμένως οι Μολδαβοί είδαν ότι η γηπεδική άπλα που μας προσέφεραν μετατράπηκε από τους Ελληνες διεθνείς σε απέραντο πεδίο αγωνιστικής επιπολαιότητας...

Η ταπεινή Μολδαβία τα κατάφερε, έκανε το χουνέρι και τώρα η ομάδα του Ρεχάγκελ για να πάει στα μπαράζ πρέπει να περάσει από... μπαράζ. Τέτοιον χαρακτήρα έχει πλέον το εντός έδρας παιχνίδι με τους ισόβαθμούς μας Λετονούς. Ή ταν ή επί τας, έτσι για να το κάνουμε πιο μελοδραματικό. Κοινώς, ή νίκη ή... χαίρετε! Και αν με το καλό εξασφαλίσουμε τη συμμετοχή μας στα μπαράζ, δεν θα είμαστε στο γκρουπ των ισχυρών. Η χθεσινοβραδινή νίκη της Πορτογαλίας, βλέπετε...

Για την πρώτη θέση δεν τίθεται ζήτημα, εκτός αν έρθει η συντέλεια του κόσμου και η Ελβετία την ξαναπατήσει από το Λουξεμβούργο ή παραπατήσει στο ακροτελεύτιο παιχνίδι της με το Ισραήλ στη Βασιλεία.

Επειδή τα πολλά λόγια, όμως, είναι φτώχεια, ραντεβού στον «τελικό» με τη Λετονία...