Ντέμης-Τσίπρας: Σαν σε καθρέφτη…

Το να συνδέσει και να «περιπλέξει» κανείς τις πορείες, δυο προσώπων που κινούνται στον ΙΔΙΟ χώρο, θυμίζει από μόνο του, από άποψη ενδιαφέροντος, την περίπτωση μιας γυναίκας όμορφης -που κυριότερο, ωστόσο, ατού της έχει πως είναι καλή νοικοκυρά. Ίσως δε θα ήταν κακή ιδέα για γάμο, ίσως «καλοπερνούσες» μαζί της, πάντως σίγουρα θα ανακάλυπτες κάποια στιγμή την επιθυμία σου να… κοιτάξεις και πάνω από το χαμηλό «ταβάνι».

Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός

Σε μια προσπάθεια, λοιπόν, αυτό το στάδιο ανίας να προσπεραστεί ωσάν… φρέσκια ανάγκη σκύλου σε πεζοδρόμιο -και με πλήρη παραδοχή της διάθεσης να «ιντριγκαριστούμε» ελαφρώς- αυτή τη φορά θα ασχοληθούμε με τη σύγκριση δύο, τελείως ετερώνυμων και τελείως από… άλλο ανέκδοτο, προερχόμενων περιπτώσεων: Ντέμης Νικολαΐδης και Αλέξης Τσίπρας.

Τι σχέση μπορούν να έχουν αυτοί οι δύο; Εκτός της περίφημης δήλωσης Νικολαΐδη, όταν ακόμα ήταν ποδοσφαιριστής, ότι «αριστερίζω, γι’ αυτό είμαι ΑΕΚ», το κατόρθωμα, αντίστοιχα, του Τσίπρα να φτάσει -από ποσοστά 18% στις δημοσκοπήσεις του χειμώνα- στο να «φάει», μέσα σε λίγους μήνες, τη «σκόνη» μέχρι και του Καρατζαφέρη, είναι από μόνο του πολύ… ΑΕΚ… Εκτός από αυτά, όμως, υπάρχει μια -εκπληκτικά εκτενής- σειρά, επιπλέον κοινών τους χαρακτηριστικών, που βγάζουν αυθόρμητα από το στόμα το «όντως, ρε πούστη, έτσι είναι…» Παρακολουθήστε:

•Ίδια ηλικία: Ο πρώην πρόεδρος της ΑΕΚ και ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδόν… «σειρές» -γεννημένος το 1973 ο Νικολαΐδης, το 1974 ο Τσίπρας. Εκτός αυτού, δε, και οι δυο είναι οι νεότεροι που βρέθηκαν ποτέ στην προεδρία του φορέα τους -στην ΑΕΚ ο Ντέμης, στον Συνασπισμό αρχικά και στον ΣΥΡΙΖΑ έπειτα ο Τσίπρας

•Κοινή καταγωγή: «Στενοί» δεσμοί με την Βόρεια Ελλάδα και για τους δυο, μοιάζουν ακόμα και τα ονόματα των πόλεων, με τις οποίες τους διατηρούν (καταγωγή από την Αλεξανδρούπολη ο Ντέμης, από την Ελευθερούπολη ο Τσίπρας)

•Η προηγούμενη πορεία τους (του Νικολαΐδη στα γήπεδα και του Τσίπρα στις μαθητικές κινητοποιήσεις) είχε καταστήσει και τους δυο δημοφιλείς -ακόμα και στις τάξεις των αντιπάλων τους. Κάτι που είχε ως αποτέλεσμα, αμφότεροι -στο ξεκίνημά στα νέα τους καθήκοντα- να θεωρηθούν οι «μεγάλες ελπίδες», για εισαγωγή νέων και φρέσκων ιδεών και ανατροπή του ισχύοντος κατεστημένου στο χώρο τους (δικομματισμός για τον Τσίπρα και «αιώνιοι» για τον Νικολαΐδη)

•Τόσο ο προηγούμενος πρόεδρος της ΑΕΚ, όσο και ο νυν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, στηρίχθηκαν στην αρχή μαζικά και ενθουσιωδώς απο τη συντριπτική πλειοψηφία των συντρόφων τους (τα «πάρτι» του Ντέμη στο ΟΑΚΑ έμοιαζαν με τους γνήσιους νεολεΐστικους πανηγυρισμούς στα ποσοστά του Τσίπρα στο Δήμο και στις πρώτες παρουσίες του ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ). Εκτός, όμως, από το ξεκίνημα, μεγάλες ομοιότητες παρατηρήθηκαν και στην -όχι ανάλογα καλή- και για τους δυο, συνέχεια: Αμφότεροι βρέθηκαν στην πορεία να αποδοκιμάζονται -ή τουλάχιστον να θεωρούνται αμφιλεγόμενοι- από τους ίδιους ανθρώπους που κάποτε τους «αποθέωναν».

•Και οι δύο στο ξεκίνημα τους είχαν την αμέριστη –και δημόσια σε αρκετές περιπτώσεις – συμπαράσταση, δύο «ιερών τεράτων», ο καθένας για το χώρο του: ο Ντέμης του Θωμά Μαύρου και ο Τσίπρας του θρυλικού Μανώλη Γλέζου.


•Στην πρώτη χρονιά του «άλματος» από τον ένα χώρο στον άλλο, και οι δυο κατακτούν από μια… τρίτη θέση. Τρίτη στο πρωτάθλημα η ΑΕΚ του πρόεδρου Ντέμη, τρίτος στις δημοτικές εκλογές του 2006 ο συνδυασμός του -νεοεισελθόντα τότε στα πολιτικά πράγματα- Αλέξη.

•Όταν, κατά τη διάρκεια της θητείας τους στην προεδρία, τόλμησαν να ασχοληθούν και να θίξουν θέματα τα οποία κάνουν… «τζιζ», το κόστος για αμφότερους υπήρξε τεράστιο και άρχισε να αντιστρέφει το κλίμα εναντίον τους. Τον Ντέμη «έφθειραν» τα θέματα της βίας, των οργανωμένων οπαδών και του γηπέδου της ομάδας -την εικόνα του Τσίπρα «τσαλάκωσαν» τα θέματα των γεγονότων του περασμένου Δεκέμβρη και του γηπέδου του Παναθηναϊκού.

•Δεν είναι κρυφό πως και οι δυο υποστήριζαν ή ήταν μέλη φορέων, με τους οποίους κατά τη διάρκεια της προεδρικής τους θητείας αναγκάστηκαν, για διάφορους λόγους, να πάνε «κόντρα» και εν τέλει -είτε σημειολογικά, είτε ουσιαστικά- να «ηττηθούν» (ο Ντέμης με την ORIGINAL – ο Τσίπρας με τον Παναθηναϊκό)

•Αμφότεροι, όταν βρισκόταν ακόμα σε καλό «φεγγάρι» της θητείας τους και θεωρούσαν εαυτούς ισχυρούς, απέρριψαν την οποιαδήποτε μορφή συνεργασίας ή συγκυβέρνησης (ο Ντέμης αρνήθηκε την φερόμενη πρόταση Μελισσανίδη για να αναλάβει εκείνος το μάνατζμεντ ή να συνδιοικήσει την ΠΑΕ – ο Τσίπρας απέρριψε μετά βδελυγμίας κάθε «σενάριο» που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ να συνεργάζεται σε μια επικείμενη εκλογική διαδικασία με το ΠΑΣΟΚ)

•Συνοψίζοντας, τόσο ο Ντέμης Νικολαΐδης, όσο και ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκαν -σε, σύντομο σχετικά, χρονικό διάστημα- από την απόλυτη καταξίωση στην έντονη αμφισβήτηση. Ο μεν Ντέμης -με την παρολίγο κατάκτηση του πρωταθλήματος που κρίθηκε στο CAS- θα γινόταν ο πρώτος πρόεδρος που φέρνει την ΑΕΚ στην κορυφή μετά από 14 χρόνια. Έφυγε, ωστόσο, ως αμφιλεγόμενος και εν μέσω αποδοκιμασιών μόλις 8 μήνες μετά.

Ο δε Τσίπρας -που με τα ανέλπιστα «ύψη» του 18% στις δημοσκοπήσεις πριν τον Δεκέμβρη, φάνταζε ως η μεγάλη «απάντηση» της νέας γενιάς στην πολιτική- έπιασε «πάτο» στις Ευρωεκλογές και «αγχώθηκε» να μπει στην Βουλή στις πρόσφατες βουλευτικές.

Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς: «Ο καλός καλό δε βλέπει» ή «έκανε η μύγα κώλο… κι έχεσε τον κόσμο όλο»;;; Όποιο… «απόσταγμα» λαϊκής σοφίας κι αν φέρνει στο μυαλό κάποιου η κοινή πορεία των δυο, το συμπέρασμα που επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά είναι ένα: Η κορυφή παραείναι… πορνίδιο «γκόμενα» για να σου μείνει για πολύ καιρό πιστή…