Σε ένα παιχνίδι που κυνηγάς… «με το τουφέκι» 2-3 καλές ευκαιρίες, μπορεί κανείς να φανταστεί τη δυσκολία που έχει το… κυνήγι του MVP. Έτσι, η διά της ατόπου απαγωγή μάλλον αποτελεί μονόδρομο για να βρεθεί η λύση. Η απουσία, λοιπόν, αξιόλογων φάσεων εξαιρεί τους επιθετικούς, η σχεδόν… ανεργία των τερματοφυλάκων τους βγάζει κι αυτούς εκτός, οπότε... ένας αμυντικός, ο Ντάρσι Νέτο, δεν μπορεί παρά να είναι η κατάληξη.
Αδιαφορώντας σχετικά για τις αμυντικές του επιδόσεις και -κρίνοντας με την, καταπιεσμένη από το παιχνίδι, επιθυμία για θέαμα- επιβραβεύεται η διάθεση του -παρόλο που δεν είναι δική του… αρμοδιότητα- να αναλάβει κάποιες επιθετικές πρωτοβουλίες. Οι προωθήσεις του από τη δεξιά πλευρά, οι όμορφες προσωπικές ενέργειες και οι καλές σέντρες στην περιοχή ήταν αρκετές για να ξεχωρίσουν τον Βραζιλιάνο από την κάκιστη συνολική εικόνα τόσο του Άρη, όσο και του παιχνιδιού γενικότερα.
Επιμέλεια: Γιώργος Μαραθιανός