Σημασία έχει ο προορισμός

Οταν είσαι Ολυμπιακός και πηγαίνεις να παίξεις στο «Emirates» με την υπερηχητική –ώρες ώρες– Αρσεναλ, λες ότι σημασία έχει το ταξίδι κι όχι ο προορισμός. Εάν τύχει και φτάσεις και σε κάποιο θετικό αποτέλεσμα, ακόμα καλύτερα. Εάν δεν τύχει, το προσπερνάς και συνεχίζεις. Ομως, όταν αντιμετωπίζεις τη Σταντάρ στο Καραϊσκάκη προέχει το πώς θα φτάσεις στη νίκη. Ενα... μισό – μηδέν έχει μεγαλύτερη αξία από οποιαδήποτε παράσταση προσλάβεις, από οποιαδήποτε εμπειρία αποκομίσεις.

Από την ημέρα της κλήρωσης στο Μόντε Κάρλο και του καθορισμού του προγράμματος οι βαθμολογικές επιδιώξεις του Ολυμπιακού ήταν οιονεί προδιαγεγραμμένες. Κι αφ' ης στιγμής δεν προέκυψαν εκπλήξεις στον όμιλο ούτε προβλέπεται να προκύψουν στον αγώνα της Αρσεναλ με την Αλκμααρ (τουλάχιστον όπως έχουμε «κόψει» μέχρι σήμερα τις ομάδες), τα πράγματα παρουσιάζονται απολύτως ευκρινή:

άλλοι 3 βαθμοί απόψε σημαίνουν άλλο ένα βήμα προς την πρόκριση. Με ισοπαλία η κατάσταση ελαφρώς μπερδεύεται, ενώ σε ήττα οι «ερυθρόλευκοι» σκίζουν τα τεφτέρια, φτιάχνουν καινούργια και η πολυτέλεια της απόλαυσης παραχωρεί τη θέση της στην απόλυτη βαθμοθηρία. Να βγει από τη μύγα ξίγκι στα τρία επόμενα παιχνίδια προκειμένου να περισωθεί, αν μη τι άλλο, το δικαίωμα της συμμετοχής στο Γιουρόπα Λιγκ.

Επομένως, όπως ο Ολυμπιακός διεκπεραίωσε με επαγγελματισμό την πρώτη υποχρέωσή του στο Καραϊσκάκη, εν μέσω κρίσης μάλιστα (είχαν προηγηθεί το 0-0 με την Καβάλα και η απομάκρυνση του Τιμούρ Κετσπάγια), έτσι πρέπει να διεκπεραιώσει και την αποψινή. Μόνο που υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά μεταξύ της Αλκμααρ και της Σταντάρ: η βελγική ομάδα είναι πιο compact στα μετόπισθεν. Σε απλά ελληνικά: εκτός από κόπο, θέλει και τρόπο για να βγει η ομάδα του Ζίκο ατσαλάκωτη από το τερέν.