Για ένα γκολ και μια νίκη κι όπου μας βγάλει

Στο πρώτο ματς με την Κορέα έχουμε την ευκαιρία να νικήσουμε, αν είμαστε 100% έτοιμοι σε όλα τα επίπεδα.

Για κάποια στιγμή νόμιζες πως η μηχανή του χρόνου έχει εφευρεθεί και μας μετέφερε στο 1993, στο Λας Βέγκας. Στην κλήρωση των ομίλων για το αμερικανικό Μουντιάλ. Η Αργεντινή και η Νιγηρία ήταν ήδη μαζί και η Ελλάδα ήρθε για να συμπληρώσει την παλιοπαρέα του τότε. Μόνη διαφορά η παρουσία των Νοτιοκορεατών αντί της Βουλγαρίας του Στόιτσκοφ. Να λοιπόν, που τα κέφια της κληρωτίδας χθες στο Κέιπ Τάουν μας δίνουν την ευκαιρία να κοντραριστούμε με δύο από τους χειρότερους εφιάλτες μας. Τους Αργεντίνους του Μαραντόνα που το 1994 στη Βοστώνη μας είχαν σκορπίσει 4-0 και τους Νιγηριανούς, οι οποίοι τότε μας είχαν νικήσει 2-0.

Μία από τις πιο αιρετικές θεωρίες της Φυσικής είναι η άποψη του καθηγητή Χιου Εβερετ διατυπωμένη πριν από μισό αιώνα και λέγεται MWI, δηλαδή θεωρία των πολλαπλών κόσμων. Σύμφωνα με αυτή, κάθε ενέργεια και απόφασή μας δεν έχει μόνο μία διάσταση, αλλά πολλές. Ο,τι κάνουμε ή δεν κάνουμε αναπαράγεται και συμβαίνει σε κάποιο άλλο σημείο του Γαλαξία. Σε τελική ανάλυση όλα κάνουν κύκλο. Φαίνεται λοιπόν πως έπειτα από χρόνια, η τύχη μάς δίνει την ευκαιρία να σβήσουμε την κάκιστη εμφάνιση του 1994, αλλά προσοχή, μην αρχίσουμε τις θριαμβολογίες όπως τότε ή όπως το 2008 στο Σάλτσμπουργκ.

Πρέπει να πορευτούμε με χαμηλή πτήση για να μη μας πιάνουν τα ραντάρ. Αν δεν μιλάμε πολύ, έχουμε πιθανότητες. Οχι κατ' ανάγκη για πρόκριση, αλλά για αξιοπρεπή εμφάνιση. Τι θα είναι επιτυχία; Μία νίκη. Και στο πρώτο ματς έχουμε την ευκαιρία να την πραγματοποιήσουμε, αν είμαστε 100% έτοιμοι σε όλα τα επίπεδα. Αλλά κι αν δεν νικήσουμε στο πρώτο ματς, σκοπός είναι να μη χάσουμε, μια και ποτέ δεν είσαι σίγουρος σε τέτοιο επίπεδο τι σου χρειάζεται. Ακόμη και τέσσερις πόντους να έχεις, ελπίζεις.

Τώρα το να συζητούμε έξι μήνες πριν για το τι θα γίνει σε ένα Μουντιάλ το οποίο πάντα στους ομίλους του έχει εκπλήξεις, είναι λάθος και ουτοπικό. Η Ελλάδα είναι και πάλι σε αυτό και αυτό που μετρά είναι πως έχει πια πείρα να χειριστεί μία τέτοια στιγμή και όχι πλήρη άγνοια όπως το '94. Τότε 23 ομάδες άρχιζαν το Παγκόσμιο Κύπελλο την ημέρα της πρεμιέρας και για μας, που είχαμε γίνει περιοδεύων θίασος, είχε ήδη τελειώσει! Το θετικό είναι πως η Αργεντινή θα είναι απέναντί μας στο τρίτο ματς και πάντα αυτό σημαίνει πολλά, αν ο μεγάλος του ομίλου έχει δύο νίκες. Ο Οτο Ρεχάγκελ δεν φοβήθηκε να πει πως η Ελλάδα μπορεί να περάσει, αν όλοι οι παίκτες είναι καλά μέχρι τότε. Εχει απόλυτο δίκιο.

Αλλά πάνω απ' όλα, επειδή δεν παίρνουμε κάθε φορά μέρος στη μεγαλύτερη γιορτή, απλά ας το ευχαριστηθούμε. Υπάρχει καιρός ακόμη μέχρι την πρεμιέρα. Κι ας έχουμε στο μυαλό μας πως ό,τι και να βάλουμε ως σχέδια επί χάρτου αυτή την ώρα, λίγη σημασία έχουν. Το πρώτο ματς θα γίνει στο Πορτ Ελίζαμπεθ σε επίπεδο θαλάσσης και το δεύτερο στο Μπλουμφοντέιν σε υψόμετρο 1.400 μέτρων, οπότε η προετοιμασία θα πρέπει να γίνει με τα υψηλότερης ακρίβειας επιστημονικά κριτήρια. Ας πάμε σεμνά και ταπεινά εκεί και βλέπουμε. Τι λέγαμε το 2004; Μία νίκη και ένα γκολ και θα είμαστε ικανοποιημένοι. Ετσι και τώρα. Κι όπου μας βγάλει.