Πιο πολύ από έναν τίτλο…

Πάνε 35 χρόνια από εκείνο το ματς, αλλά στην «μπλε» πλευρά του Μάντσεστερ δεν το ξεχνούν. Οχι μόνο γιατί το τελικό αποτέλεσμα (4-0) ήταν ονειρικό απέναντι στη μεγάλη τους εχθρό, αλλά και γιατί αυτός ο θρίαμβος ήταν το εφαλτήριο για τον τελευταίο τους τίτλο μέχρι τις ημέρες μας.

Για τη Μάντσεστερ Σίτι εκείνη η νίκη του Νοεμβρίου του 1975 στο «Μέιν Ρόουντ» επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τη μεγαλειώδη εμφάνιση του Ντένις Τιούαρτ και του Ασα Χάρτφορντ, είχε ερμηνευτεί από τον Τύπο της εποχής ως «ένα μήνυμα προς όλους».

Υπό τις οδηγίες του πρώην θρύλου της ομάδας Τόνι Μπουκ, η Σίτι είχε φτιάξει μία εξαιρετική ενδεκάδα. Ετσι, τον Μάρτιο εκείνης της σεζόν πήρε το Λιγκ Καπ με αντίπαλο τη Νιούκαστλ (2-1) και την επόμενη σεζόν διεκδίκησε μέχρι την τελευταία μέρα τον τίτλο από τη Λίβερπουλ, χάνοντάς τον μόλις για έναν βαθμό. Εως το 1982 παρέμεινε σε υψηλό επίπεδο διεκδικώντας τίτλους, βγαίνοντας στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, αλλά η πτώση ήρθε σύντομα και ο υποβιβασμός της ομάδας το 1986 σήμανε το τέλος μιας εποχής.

Το «ταπεινό» Λιγκ Καπ στη σημερινή εποχή μπορεί να μην αποτελεί τον πιο… γκλαμουράτο στόχο για έναν σύλλογο που τα δημοσιογραφικά κλισέ βάφτισαν τον «πιο πλούσιο στον πλανήτη», αλλά δεν παύει να είναι η πιο προσιτή αυτή την ώρα λύση για μία ομάδα που αγνοεί τη χαρά από το 1976. Το ότι υπάρχει η κόντρα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προσδίδει αίγλη στον θεσμό και είναι χωρίς αμφιβολία ο πιο ενδιαφέρων ημιτελικός της διοργάνωσης τα τελευταία δέκα χρόνια.

Για τη Γιουνάιτεντ, ακόμη κι αν δεν σήμαινε τίποτα το Λιγκ Καπ ως τίτλος, μόνο και μόνο η παρουσία της Σίτι ως αντιπάλου διαφοροποιεί τα δεδομένα, την ώρα που μετά την ήττα από τη Λιντς Γιουνάιτεντ ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον δεν μπορεί να σνομπάρει τη διοργάνωση. Το ότι υπάρχει ρεβάνς δίνει τη δυνατότητα να ξεκουράσει κάποια στελέχη του, αλλά όχι τόσα όσα θα άφηνε εκτός ενδεκάδας, αν έπαιζε με άλλον αντίπαλο. Οπως και να 'χει, αυτό το παιχνίδι αξίζει περισσότερα από έναν τίτλο. Και για τους δύο.

Παιχνίδι μονόδρομος και για τους δύο

Tο αν η διακοπή έκανε καλό ή κακό στο ελληνικό πρωτάθλημα θα φανεί άμεσα, με τα ματς που θα γίνουν σήμερα και αύριο. Θα έχουν φορτίσει τις μπαταρίες τους οι ομάδες ή θα έχουν απορρυθμιστεί; Κι όταν ξεκινάς έπειτα από μία τέτοια διακοπή με ντέρμπι, δεν υπάρχει περιθώριο να σκεφτείς κάτι άλλο από τη νίκη.

Στον Ολυμπιακό δεν έχουν την πολυτέλεια για απώλειες απέναντι σε μία ΑΕΚ που όλο το διάστημα των γιορτών ασχολήθηκε με τις παλινωδίες σχετικά με την πώληση των μετοχών και με την προσμονή των δηλώσεων Κοζώνη, οι οποίες αποδείχτηκαν μπαλόνι γεμάτο αέρα.

Αυτό είναι ένα ματς που δεν δίνει περιθώρια απωλειών σε κανέναν. Τον Ολυμπιακό ενισχύει η επιστροφή των τραυματιών, αλλά δεν μπορεί να αποτιμηθεί το πότε θα βγει στην επιφάνεια η υποβόσκουσα γκρίνια για τον Ζίκο (ο οποίος αγνοήθηκε από τη διοίκηση όσον αφορά κάποιες προτάσεις που έκανε σχετικά με τις μεταγραφές).

Στην «Ενωση» η θέση του Μπάγεβιτς μοιάζει πιο επισφαλής σε σχέση με πριν από τις γιορτές, ειδικά όταν η κλήση του για απολογία, όσον αφορά τις ευθύνες του για την κάκιστη πορεία της ομάδας, αφήνεται να διαρρεύσει από τους μετόχους. Φυσικά και πρέπει να ζητηθούν ευθύνες από τον πιο επιτυχημένο τεχνικό στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά τώρα το θυμήθηκαν στην ΑΕΚ, θα αναρωτηθεί κάποιος κακόπιστος.

Η επιστροφή του Τζεμπούρ γίνεται από ανάγκη. Από ανάγκη (λόγω της αφραγκιάς) η παρουσία του εμφανίζεται ως «νέα μεταγραφή» για την «Ενωση», αλλά όποια ετικέτα και να του βάλεις ο Αλγερινός παραμένει αυτό που ήταν πάντοτε: ένας πολύ ταλαντούχος αλλά προβληματικός για το σύνολο παίκτης.

Από μόνος του ικανός να πάρει ένα ματς και να αλλάξει τις ισορροπίες, αλλά και τόσο προβληματικός που 'ναι ικανός να πλακωθεί με τον… εαυτό του, αν δεν υπάρχει κάποιος άλλος πρόχειρος στα πέριξ! Με τον Παναθηναϊκό να υποδέχεται τον Εργοτέλη νωρίτερα από το ντέρμπι και να έχει την ευκαιρία να φύγει πέντε πόντους μπροστά, το ματς αποτελεί μονόδρομο για τους γηπεδούχους, αλλά ταυτόχρονα και μοναδική ευκαιρία για την ΑΕΚ να μπει στην καινούργια δεκαετία με το δεξί, δείχνοντας πως ακόμα και λαβωμένη παραμένει επικίνδυνη.