Οι «νέοι Μαραντόνα»

«Νέος Μαραντόνα» ή «Νέος Ντιέγκο» είναι ένας τίτλος που δίνεται από τον Τύπο και τους φιλάθλους σε Αργεντινούς ποδοσφαιριστές, με σημείο αναφοράς (και σεβασμού) τον θρυλικό Ντιέγκο Μαραντόνα. Από την εποχή που ο «Ντιεγκίτο» σταμάτησε το ποδόσφαιρο, οι οπαδοί της εθνικής Αργεντινής (και όχι μόνο) διατηρούν την ελπίδα να υπάρξει και πάλι κάποιος ποδοσφαιριστής, ο οποίος θα οδηγήσει την «μπιανκοσελέστε» στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπως έκανε κάποτε ο «Πίμπε Ντ’όρο».

Κατά συνέπεια πολύ ταλαντούχοι νέοι παίκτες χαρακτηρίστηκαν γρήγορα ως ο «νέος Μαραντόνα», ενίοτε χωρίς να έχουν καμία ομοιότητα στο στυλ παιχνιδιού τους (για παράδειγμα ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε) με τον αυθεντικό Ντιέγκο. Οι ποδοσφαιριστές στους οποίους έμπαινε αυτή η ταμπέλα ήταν κατά κύριο λόγο παίκτες με επιθετικό ρόλο, όπως επιτελικοί μέσοι, φορ ή εξτρέμ.


Αρνάλντο Αριέλ Ορτέγκα

Επιθετικός μέσος και ατομιστής όσο δεν πάει. Παίκτης της Ρίβερ Πλέιτ, από την οποία ξεκίνησε και την καριέρα του, ενώ έχει περάσει από τις Φερερμπαχτσέ, Πάρμα, Σαμπντόρια, Βαλένθια και Νιούελς Ολντ Μπόις, έχει το προσωνύμιο “El Burrito” (το μικρό γαϊδούρι). Υπήρξε μέλος της Αργεντινής στα Μουντιάλ 1994, 1998 και 2002, ενώ κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1996. Ευρέως αναγνωρισμένος για τα εξαιρετικά του φάουλ, τις σχεδόν πάντα εύστοχες λόμπες του, αλλά κυρίως για την εκπληκτική του ντρίμπλα, όντας ένας από τους καλύτερους στον κόσμο σε αυτήν την κατηγορία κατά την περίοδο της ακμής του. Μαζί με τις ικανότητές του, έμεινε στις μνήμες όλων και για τον ευέξαπτο χαρακτήρα του.




Χουάν Ρομάν Ρικέλμε

Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην ομάδα της καρδιάς του, Μπόκα Τζούνιορς, με τη φανέλα της οποίας αγωνίζεται και τώρα. Δεκάρι από τα λίγα, στην καλή του βραδιά μπορούσε να διαλύσει κάθε αντίπαλο, εξαιρετικός πασέρ, μοναδικός στο να δίνει ρυθμό στους συμπαίκτες του, αξιοζήλευτη ντρίμπλα και σουτ-κεραυνούς. Χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 2008 και μία συμμετοχή σε Μουντιάλ το 2006.




Πάμπλο Σέζαρ Αϊμάρ Γιορδάνο

Ποδοσφαιριστής της Μπενφίκα, ο Αϊμάρ έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα του με τη Βαλένθια, για λογαριασμό της οποίας αγωνίστηκε για πέντε χρόνια (2001-2006). Επιτελικός μέσος με εξαιρετική ντρίμπλα, ταχύτατος και με καλή πάσα, αλλά με «γυάλινα πόδια». Ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Ρίβερ Πλέιτ και μετά το πέρασμά του από τις «νυχτερίδες», έκανε και μια διετή θητεία στη Σαραγόσα, ταλαιπωρούμενος από συνεχείς τραυματισμούς. Ο “Payaso” (κλόουν) πήρε μέρος σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα, 2002 και 2006, ενώ συμμετείχε και στην προκριματική φάση για το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής το 2010.




Αντρές Νικολάς Ντ’Αλεσάντρο

Αριστεροπόδαρος, με πολύ καλό σουτ και φοβερή ντρίμπλα (ιδίως κάτω από τα πόδια των αντιπάλων του), πέρασε από πολλές ομάδες χωρίς ωστόσο να καταφέρει να «ριζώσει» κάπου. Μετά το εφαλτήριό του, τη Ρίβερ Πλέιτ, o “Cabezon” (Χοντροκέφαλος) πήγε κατά σειρά στις Βόλφσμπουργκ, Πόρτσμουθ, Σαραγόσα, Σαν Λορέντσο, για να καταλήξει στην Ιντερνασιονάλ. 26 φορές διεθνής και χρυσός Ολυμπιονίκης με την εθνική του το 2004.




Σέρχιο Λεονέλ Αγκουέρο Ντελ Καστίγιο

Ο μικρός το δέμας επιθετικός της Ατλέτικο Μαδρίτης ξεκίνησε την καριέρα του στην Ιντεπεντιέντε, πριν μετακομίσει στους «ροχιμπλάνκος». Οι φίλοι του τού κόλλησαν το παρατσούκλι “Kun”, όταν είδαν πως το κούρεμά του τον έκανε να μοιάζει με το γιαπωνέζικο καρτούν “Kun Kun”. Εξαιρετικός σκόρερ με απίστευτη ταχύτητα και πολύ καλή ντρίμπλα έχει φορέσει μόλις στα 22 χρόνια του 20 φορές τη φανέλα της Αργεντινής, σκοράροντας επτά φορές. Μάλιστα ο Ντιέγκο Μαραντόνα είναι ο πεθερός του Αγκουέρο, αφού στράικερ των Μαδριλένων είναι παντρεμένος με τη μικρότερη κόρη του «Ντιεγκίτο», Τζιανίνα Μαραντόνα έχοντας και ένα παιδί μαζί της, τον Μπέντζαμιν.




Κάρλος Αλμπέρτο Τέβεζ

Η μεταγραφή του το καλοκαίρι από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη Σίτι προκάλεσε σάλο στην Αγγλία για δεύτερη φορά, ύστερα από την πρώτη του μεταγραφή από την Κορίνθιανς στη Γουέστ Χαμ το 2006, λόγω της κατοχής των δικαιωμάτων του από μία εταιρεία μάνατζερ της Βραζιλίας. Ο “Apache” κουβαλάει από παιδί στο πρόσωπό του τα σημάδια ενός καψίματός από βραστό νερό, όντας όμως ένας δεινός σκόρερ με καλή ντρίμπλα και μεγάλη ταχύτητα. Χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004, πήρε μέρος στο Μουντιάλ το 2006 και αναμένεται να ταξιδέψει με την εθνική του στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής το καλοκαίρι.




Εζέκιελ Ιβάν Λαβέτσι

Το γεγονός και μόνο ότι αγωνίζεται με τη φανέλα της Νάπολι φέρνει αρκετούς συνειρμούς. Ο “El Pocho” ξεπετάχτηκε από τα φυτώρια της Μπόκα Τζούνιορς, αλλά ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα από την Εστουδιάντες, από εκεί μεταγράφηκε στην Τζένοα χωρίς να παίξει όμως ούτε ένα ματς με την ιταλική ομάδα αφού αμέσως δόθηκε δανεικός στην Σαν Λορέντσο. Η μεγάλη παραγωγικότητά του σε γκολ «ανάγκασε» τη Νάπολι να τον αποκτήσει προσθέτοντας στο ρόστερ της έναν δεινότατο σκόρερ με πολύ καλή τεχνική. Έχει ήδη στη συλλογή του ένα ασημένιο μετάλλιο με την Αργεντινή από τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2008 και πιθανόν να βρεθεί στο Μουντιάλ το καλοκαίρι.




Λιονέλ Αντρές Μέσι

Ίσως ο μοναδικός παίκτης μέχρι σήμερα που του αξίζει 100% ο χαρακτηρισμός νέος Μαραντόνα. Ο μεσοεπιθετικός της Μπαρτσελόνα έχει ήδη κατακτήσει τη «Χρυσή Μπάλα» και το βραβείο της FIFA για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή στον κόσμο, αν και είναι μόλις 21 ετών, ενώ έχει κατακτήσει κάθε διαθέσιμο τίτλο το 2009 με τη φανέλα των «μπλαουγκράνα». Κάνοντας τα πρώτα του βήματα στη Νιούελς Ολντ Μπόις, ο γιος ενός εργάτη και μιας καθαρίστριας αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα σωματικής ανάπτυξης, το οποίο όμως έλυσε η Μπαρτσελόνα που τον έφερε στην Ισπανία, του έκανε τα έξοδα για τις ακριβές θεραπείες που έπρεπε να ακολουθήσει και πλέον έχει στο ρόστερ της τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο. Μοναδικός ντριμπλέρ, με απίστευτη αίσθηση του γκολ, ταχύτατος και με πάσα διαβήτη.

Στις 14 Οκτωβρίου 2006 σε έναν αγώνα κατά της Ρεκρεατίβο Ουέλβα, ο Μέσι σκόραρε ένα γκολ με το χέρι του, το οποίο έφερε συγκρίσεις με το «χέρι του Θεού» που σκόραρε ο Μαραντόνα κατά της Αγγλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1986. Στις 18 Απριλίου του 2007 ο Μέσι σκόραρε κατά της Χετάφε, κάνοντας μία σχεδόν πανομοιότυπη κούρσα με εκείνη που έκανε ο Μαραντόνα στο δεύτερο τέρμα που σημείωσε κατά της Αγγλίας το ’86.




Επιμέλεια: Νίκος Μάρκου