Το λιγότερο απέναντι στον σωστό πελάτη (SportDay/ Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Η ΠΑΕ ΑΕΚ αποφάσισε να αποζημιώσει τους κατόχους εισιτηρίων διαρκείας, που δεν θα δουν την ομάδα στο παιχνίδι με τον Ηρακλή. Στην Ελλάδα της παράνοιας, ακούστηκε απίστευτο.
Στο εξωτερικO, έχει ήδη εφαρμοστεί. Οχι μία, αλλά πολλές φορές. Το έκανε πρώτη φορά η Γουέστ Χαμ σ' ένα ματς του Κυπέλλου Κυπελλούχων με την ισπανική Καστεγιόν το 1980. Το τόλμησε κι η Γιουβέντους το '85, όταν τιμωρημένη, λόγω της βραδιάς του Χέιζελ, αντιμετώπισε τη Ζενές Ες και τη Βερόνα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών χωρίς οπαδούς. Κι έχει γίνει στο παρελθόν κι από άλλες ομάδες για πολλούς λόγους. Στο Λιγκ Καπ της Αγγλίας, όταν αναβληθεί ματς λόγω κακοκαιρίας την τελευταία στιγμή, οι σύλλογοι αποζημιώνουν τους οπαδούς που ταξίδεψαν εκτός έδρας!
ΕIναι θEμα σεβασμού προς τον οπαδό. Αυτόν τουλάχιστον που βλέπει το όλο ζήτημα σαν θέαμα κι όχι σαν πόλεμο. Θυμάμαι ακόμη τη Ρόζενμποργκ πριν από έξι χρόνια να αφήνει σ' ένα ματς με την Στάμπαεκ ανοιχτές τις πόρτες της για όλους, επειδή οι κακές καιρικές συνθήκες στο προηγούμενο παιχνίδι Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ είχαν εμποδίσει ακόμη και τους συνηθισμένους σε τέτοιες συνθήκες Νορβηγούς να γεμίσουν το «Λέκερνταλ». Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει ένας σύλλογος απέναντι στον σωστό πελάτη του.
Στην ΑΕΚ λοιπόν έκαναν το σωστό βήμα. Δεν ξέρω πόσοι πήγαν για να αποζημιωθούν, αλλά έγινε γνωστό πως πουλήθηκαν άλλα 200 εισιτήρια διαρκείας. Η λογική λέει πως είναι κάποιοι που δεν είναι οργανωμένοι. Ο κόσμος που πήγε και στο παρελθόν να πάρει την αποζημίωσή του από τα σωματεία που τού την πρόσφεραν ήταν λίγος. Πολύ λιγότερος πάντως από αυτούς που προτίμησαν να αφήσουν στα ταμεία της ομάδας το όποιο ποσό. Ταυτόχρονα όμως ανοίγεις την πόρτα στον πραγματικό πελάτη.
ΑυτOν που θέλει να πάει στο γήπεδο με την οικογένειά του. Αυτόν που δεν υποβιβάζει την προσωπικότητά του, ώστε να πρέπει να μπει στη λογική της αγέλης για να επισκεφτεί το γήπεδο. Κι αυτές οι κόντρες για ομάδες που είναι ανώνυμες εταιρείες είναι μονόδρομος. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είδε οπαδούς της να γυρίζουν τα διαρκείας, λόγω της πώλησης στον Γκλέιζερ. Αν ήταν 1000 αυτοί που τα γύρισαν, ήταν 10.000 αυτοί που περίμεναν στην ουρά για να τα πάρουν! Οι Αγγλοι εγκλωβίστηκαν στη μαύρη δεκαετία του 75-85 στην ίδια ατραπό μ' εμάς. Τα γήπεδα ήταν χώροι περιθωριακών. Εκεί ίσχυε στην πράξη η ουσιαστική κατάργηση του νόμου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση των οικογενειών από τα γήπεδα, τη μεγαλύτερη πτώση εισιτηρίων μεταπολεμικά και τελικά την απαγόρευση μετακίνησης οπαδών, που εφάρμοσε πρώτη η Λούτον.
Η επOμενη μEρα του Χέιζελ είδε ένα κράτος, με τη Θάτσερ αμείλικτη να παίρνει κεφάλια, την απόλυτη βελτίωση των συνθηκών μέσα σε μία δεκαετία και φυσικά για κάθε έναν αλητήριο που απομακρυνόταν από το γήπεδο, υπήρχαν πέντε άτομα που επέστρεφαν, απολαμβάνοντας το παιχνίδι. Στην Ελλάδα από την ώρα που κατακτήσαμε το EURO αυτή η επανάσταση έπρεπε να έχει ξεκινήσει. Η ανικανότητα του κράτους είναι δεδομένη για να βοηθήσει σε μία τέτοια περίπτωση. Ομως χωρίς την αληθινή συμβολή των θεσμών, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει.
ΠAντωΣ, αυτΗ η ιστορία με τα παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών πρέπει να τελειώνει. Ηδη η ΟΥΕΦΑ, που επέβαλε τις ποινές σε Ιντερ, Ρόμα και ΤΣΣΚΑ Μόσχας μόλις την περασμένη περίοδο, προειδοποίησε πως οι ποινές θ' αλλάξουν άμεσα. Οποιος παρεκτρέπεται, θα μηδενίζεται κι αναλόγως με το παράπτωμα, θα αποβάλλεται από τις διοργανώσεις της. Μόλις την περασμένη εβδομάδα οπαδοί της Ρέιντζερς, σε συνεργασία με τους φίλους της Πόρτο και της σλοβακικής Αρτμέντια Μπρατισλάβα ζήτησαν από την ΟΥΕΦΑ να τους επιτρέψει να πάρουν εισιτήρια για τα ματς με την Ιντερ στο Μιλάνο, με το αιτιολογικό ότι αυτοί δεν είναι τιμωρημένοι, αλλά μόνο η γηπεδούχος! Θυμίζω πως οι Μιλανέζοι έχουν τιμωρηθεί από το περσινό ματς με τη Μίλαν για το Τσάμπιονς Λιγκ και θα δώσουν και τα τρία παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών στο «Μεάτσα».
Φυσικά, η ΟΥΕΦΑ απέρριψε το (φαιδρό) αίτημα. Στην Ελλάδα, αντίθετα, τα δικαστήρια κάθονται και συζητούν την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κάποιων κατόχων εισιτηρίων διαρκείας του Ολυμπιακού, που θέλουν να μπαίνουν στο γήπεδο παρότι ο σύλλογος είναι τιμωρημένος! Επειδή λοιπόν αυτή η ιστορία με τις τιμωρίες ουσιαστικά ζημιώνει και τους συλλόγους και τους πολλούς οπαδούς, που δεν φταίνε σε τίποτα για τον κρετινισμό ελαχίστων, υπάρχει ένας μόνο δρόμος! Κι αυτός είναι η μετωπική σύγκρουση με όλους αυτούς που δύο δεκαετίες σχεδόν τώρα θεωρούν τσιφλίκι τους το κάθε γήπεδο!