Ήπιε από το νέκταρ της ευτυχίας

Ο τελικός της Μαδρίτης είχε πάνω απ' όλα υψηλό επίπεδο τακτικής. Δύο εκπληκτικοί προπονητές, παρουσίασαν στο γήπεδο δύο πανέτοιμες ομάδες. Στο τέλος νίκησε αυτή που είχε τον καλύτερο προπονητή και τις καλύτερες μονάδες. Γιατί αυτή η Ίντερ σε ποδοσφαιρική ποιότητα ήταν μία κλάση ανώτερη από τη Μπάγερν.

Μπορεί η μπάλα να ήταν στα πόδια των γερμανών περισσότερο, αλλά κανείς δεν υπογράφει συμβόλαιο ότι έτσι θα πάρει τη νίκη.

Είδαμε λοιπόν, στο γήπεδο μία πολύ σπουδαία ομάδα. Μία ομάδα που παρουσιάστηκε φέτος συνεπής σε όλα τα μεγάλα της ραντεβού. Και όταν κυνηγάς αυτό που θέλεις με όλα σου τα όπλα στο τέλος θα δικαιωθείς.

Τη νίκη στην Ίντερ την έδωσε ένας πολύ μεγάλος ποδοσφαιριστής. Ο Ντιέγκο Μιλίτο. Ο άνθρωπος των μεγάλων ραντεβού. Σκόραρε στον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας αλλά και στον κρίσιμο αγώνα με τη Σιένα στο πρωτάθλημα και τώρα και στον μεγαλύτερο τελικό από όλους. Τέτοια ποδοσφαιρική συνέπεια σπάνια συναντάς.

Η Ίντερ περίμενε σαράντα πέντε χρόνια. Ο Μάσιμο Μοράτι, περίμενε και αυτός πάνω από δεκαπέντε χρόνια. Ξόδεψε πολλά εκατομμύρια για την φέρει ξανά στην κορυφή, έφερε στο Μιλάνο τεράστια ονόματα. Πήρε τέσσερα πρωταθλήματα στο γήπεδο και ένα στα χαρτιά.

Έπρεπε όμως να έρθει ο καλύτερος προπονητής του κόσμου για να δείξει τον δρόμο και να δώσει στους Ιταλούς να πιούν το νέκταρ της ευτυχίας.

Και το βιβλίο της ιστορίας θα έχει πλέον ανάγκη για αναθεώρηση. Δίπλα στο όνομα του Ερέρα θα μπει ο Ζοζέ Μουρίνιο ενώ ο Μάσιμο Μοράτι θα γραφτεί δίπλα στο όνομα του πατέρα του. Σαράντα πέντε χρόνια μετά.

Ο Ζοζέ Μουρίνιο που πιθανότατα θα αφήσει την Ίντερ για να μετακομίσει στη Ρεάλ, φεύγει από Μιλάνο όπως έφυγε και το 2004 από την Πόρτο. Ως νικητής.