Δεν το κερδίζει η καλύτερη ομάδα (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Στην αφετηρiα ακόμα ενός Τσάμπιονς Λιγκ, με τα αιώνια ερωτήματα να μπαίνουν και πάλι. Λες και τα παθήματα των προηγούμενων χρόνων δεν γίνονται μαθήματα. Ποτέ! Με ρωτούν αν μπορoύν η Ρεάλ, η Γιουβέντους, η Μπαρτσελόνα, η Τσέλσι να πάρουν το Κύπελλο. Η απάντηση κάθε χρόνο είναι η ίδια. Φυσικά και μπορούν! Όπως μπορεί και η Μίλαν, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Μπάγερν, η Ιντερ. Όπως κανείς πέρυσι δεν υπολόγιζε τη Λίβερπουλ ή πρόπερσι την Πόρτο. Αυτό το Κύπελλο, που ξεκινά με τη μορφή των ομίλων και μετατρέπεται σε νοκ άουτ δοκιμασία, έχει αυτή την απρόοπτη ομορφιά. Δεν το κερδίζει η καλύτερη ομάδα της σεζόν. Το παίρνει τελικά αυτός που σε κάποιες χαρακτηριστικές νύχτες της περιόδου είναι πιο τυχερός, πιο έτοιμος, πιο αποφασισμένος. Και που –κακά τα ψέματα-, όπως φάνηκε στην Κωνσταντινούπολη, η μοίρα τον έχει σημαδέψει με το να γράψει το όνομά του στο Κύπελλο πολύ πριν φτάσει η ώρα της κρίσης. Όπως άλλωστε έγινε στη Βαρκελώνη το '99 με τα δύο γκολ της Γιουνάιτεντ στις καθυστερήσεις. Όλη τη χρονιά διαισθανόσουν πως οι θεοί της μπάλας είχαν αποφασίσει να της δωρίσουν το τρόπαιο. Ή το 2001 με την Μπάγερν. Που «έπιανες» στην ατμόσφαιρα πως τα πάντα είχαν... συνωμοτήσει ώστε οι Βαυαροί να γυρίσουν και πάλι, ύστερα από 25 χρόνια, στην κορυφή.

Το Τσάμπιονς Λιγκ δεν είναι η διοργάνωση που σου επιτρέπει να χαλαρώσεις. Ενα λάθος πληρώνεται ακριβά. Στο πρωτάθλημα της κάθε χώρας μπορεί να μη σε απασχολήσει ένα στραβοπάτημα. Σε αυτή τη διοργάνωση, όμως, συνήθως το πληρώνεις. Η Μίλαν το ένα κακό ημίχρονο στο «Ριαθόρ» το 2004 το πληρώνει ακόμα. Οι μνήμες εκείνης της βραδιάς στη Γαλικία ξεπήδησαν στο Αϊντχόφεν, όπου πρόλαβε να σώσει την παρτίδα, αλλά και στο τερέν του «Ατατούρκ». Στον τελικό δεν μπόρεσε να διορθώσει ουσιαστικά τι; Ενα μπλακάουτ, το οποίο κράτησε επί της ουσίας μόλις επτά λεπτά!

Η Γιουβέντους τα τελευταία τρία χρόνια πληρώνει πιο πολύ όλη τη σκόνη που σήκωσε η ιστορία με το ντοπάρισμα του '96, παρά τα αγωνιστικά της λάθη! Κι αυτή όμως πριν από μερικούς μήνες πλήρωσε τα είκοσι λεπτά που η συναισθηματική φόρτιση στο «Ανφιλντ» την έβαλαν πίσω στο σκορ με 2-0. Η Μπάγερν έχασε τον προσανατολισμό της για μερικά λεπτά στο «Στάμφορντ Μπριτζ». Ηταν αρκετό για να βρεθεί πίσω στο σκορ με 4-1. Η Μπαρτσελόνα στο ίδιο γήπεδο βρέθηκε πίσω στο σκορ με 3-0 πριν καν καταλάβει τι γίνεται. Η ποιότητά της τη βοήθησε να αντιδράσει, αλλά αποκλείστηκε τελικά, από ένα διαιτητικό λάθος του Κολίνα, από την Τσέλσι, που και εκείνη το πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα, με το γκολ που δεν πέρασε ποτέ τη γραμμή στο «Ανφιλντ».

Συμπέρασμα: είναι ακόμα 13 Σεπτεμβρίου και το να προσπαθεί κάποιος να κάνει τον μάντη Κάλχα για το τι θα γίνει σε μια παριζιάνικη νύχτα τον ερχόμενο Μάη, είναι το πλέον παρακινδυνευμένο πράγμα. Οσο για τις ελληνικές ομάδες, το πρώτο ματς είναι πάντα «κλειδί». Ο Ολυμπιακός απόψε με τη Ρόζενμποργκ οφείλει να νικήσει. Οτιδήποτε άλλο τον βάζει ήδη με την πλάτη στον τοίχο. Οσο για τον Παναθηναϊκό, το να αρχίζει με μία άπειρη ευρωπαϊκή ομάδα, όπως η Ουντινέζε, υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ευτυχία. Γι' αυτό το ματς, όμως, θα τα πούμε αύριο!