Η διαφορά της καλής ψυχολογίας (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Αυτό που αποτελεί το μεγάλο πρόβλημα του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, αυτό ακριβώς είναι το πλεονέκτημά του σε τέτοια ντέρμπι στο ελληνικό πρωτάθλημα. Η καλή και η κακή ψυχολογία! Κάτι σαν το γιν και γιαν των Κινέζων. Στα εκτός έδρας του Τσάμπιονς Λιγκ οι παίκτες του μοιάζουν να είναι συμβιβασμένοι με την αποτυχία. Νιώθουν πως ό,τι και να γίνει, κάτι θα στραβώσει!

Στην Ελλάδα είναι ακριβώς το αντίθετο. Έχοντας περάσει διά πυρός και σιδήρου από έδρες και ντέρμπι με αντίξοες συνθήκες, πάντα βρίσκουν τρόπο να ξεπεράσουν τα προβλήματα. Και τελικά, ακόμη και σε μέρες που δεν συγκλονίζει με την απόδοσή του, καταφέρνει να φεύγει αλώβητος.

Χτες ήταν ένα κλασικό τέτοιο ματς. Δεν έπαιξε καλά για περίπου μία ώρα. Χρειάστηκε ένα αψυχολόγητο πέναλτι του Μάλμπασα, για να βρεθεί στα ίσια με μία ΑΕΚ ψυχωμένη. Που μάλιστα, αν ο Σοάρες ευστοχούσε σε γκολ που αποτελεί ψωμοτύρι για έναν καλό επιθετικό, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Δεν έγινε όμως, και έτσι ο Ολυμπιακός από το 0-2 ήρθε στο 1-1. Πόσες φορές στα τελευταία δέκα χρόνια ο Τζόρτζεβιτς, ο Γεωργάτος, ο Ανατολάκης, δεν είδαν το ίδιο έργο; Μπόρεσαν και ισορρόπησαν, και μετά ήρθε η στιγμή να χτυπήσουν το ματς.

Εδώ επιτρέψτε μου μια παρένθεση: ο Τροντ Σόλιντ έδειξε μέχρι τώρα πως στόχος του, είτε στο «Μπερναμπέου» με την Ρεάλ είτε στο ΟΑΚΑ με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, είναι η νίκη! Αν οι συνθήκες συντρέχουν αυτούς που αγωνίζονται, φτάνει στην πηγή. Στην Ελλάδα αυτό γίνεται πιο εύκολα από ό, τι στην Ευρώπη, λόγω της ψυχολογίας που κουβαλάνε οι ποδοσφαιριστές του. Και με αυτόν στον πάγκο, είναι πολύ πιθανό κάποια στιγμή και εκτός συνόρων να πετύχει την πολυπόθητη για τους οπαδούς του νίκη, φτάνει να τον αφήσουν οι καλοθελητές να δουλέψει απερίσπαστος. Κλείνει λοιπόν η παρένθεση. Στον αγώνα μας και πάλι. Ο Ολυμπιακός πήρε το ματς λόγω της ενέργειας κλάσης του Ριβάλντο στο δεύτερο γκολ και στην ικανότητα του Κωνσταντίνου να τελειώνει τέτοιες φάσεις. Στο τρίτο, η ομάδα του Σάντος είχε πετάξει λευκή πετσέτα.

Η ΑΕΚ δεν ήταν κακή. Αντίθετα για μία ώρα ήταν πιθανόν η καλύτερη της φετεινής σεζόν. Ομως με τον Κατσουράνη ακόμη μακριά από τον καλό εαυτό του και χωρίς έναν σέντερ φορ που να βοηθά στις μάχες που δίνει ο Λυμπερόπουλος, προσθέτοντας ειδικό βάρος στην επίθεση, είναι φυσιολογικό να μην μπορεί να κερδίσει τέτοια ματς με μπαρουτοκαπνισμένους αντιπάλους.

Οσο για την κούρσα του τίτλου, μπορεί να μην τελείωσε ακόμη το πρωτάθλημα, αλλά αυτό τον τίτλο πια μπορεί μόνο να τον… χάσει ο ίδιος ο Ολυμπιακός. Αν αυτοκτονήσει!