Καλές ή κακές, αλλά πάντως... αποφάσεις!

Το γεγονός ότι η όποια γκρίνια για την τελική 23άδα του Μουντιάλ εντοπίζεται στο γιατί να μην μπει ο Τζαβέλλας στη θέση του Σεϊταρίδη ή ο Μάκος στη θέση του Πρίττα και το πολύ στην περίπτωση Καπετάνου αντί του Μήτρογλου καταδεικνύει το πόσο φτωχό έγινε με τα χρόνια το ελληνικό ποδόσφαιρο από σημαντικούς παίκτες. Γιατί ειδικά το 2004 η όλη συζήτηση περιστρεφόταν, και λογικά, στο αν είχαν θέση ο Ζήκος και ο Στολτίδης, ενώ ακόμα πιο παλιά, το 1994, είχε γίνει πολλή κουβέντα για το αν δικαιούνταν θέση στην αποστολή ο Τσιάρτας, ο Κωστής, ο Μάρκος, ο Γ.Χ. Γεωργιάδης, ο Φραντζέσκος.

Και φυσικά γι’ αυτό δεν φταίνε οι ίδιοι οι παίκτες ούτε ο Ρεχάγκελ, αλλά οι ομάδες που χρόνια ολόκληρα προτιμούν τους κάθε λογής ξένους αντί να επενδύουν σε Ελληνόπουλα. Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό πάντως. Ο Καπέλο επέλεξε χθες τους 23 Αγγλους από ένα πρωτάθλημα που έχει γκλαμουριά, αλλά ελάχιστους ντόπιους! Μόλις 37% των ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται στην Πρέμιερ Λιγκ έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην εθνική Αγγλίας, σε αντίθεση με το 65% που είναι το ποσοστό για την εθνική Ιταλίας και την εθνική Ισπανίας σε σχέση με το πρωτάθλημά τους. Οπότε πριν αρχίσουμε τις βαθυστόχαστες αναλύσεις και το αγαπημένο εθνικό χόμπι της γκρίνιας, ας αναλογιστούμε πόσο ελάχιστα βοηθάει τον Ρεχάγκελ να κάνει τη δουλειά του το ίδιο το σύστημα!

Καθαρά αγωνιστικά πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα με μόνο έξι χαφ στο ρόστερ!

Αυτό είναι ένα ρίσκο και απομένει να δούμε αν θα το πληρώσουμε. Οπως και το ότι είμαστε η μοναδική αποστολή με έναν μόνο αριστεροπόδαρο! Από αυτούς που έμειναν εκτός, προσωπικά θα επέλεγα οπωσδήποτε τον Γιώργο Τζαβέλλα, αντί του ανέτοιμου Γιούρκα. Ο μπακ του Πανιωνίου θεωρώ ότι μπορεί να βοηθήσει πολύ στα άκρα και η χρονιά που έκανε ήταν τέτοια που πραγματικά θα δικαιωνόταν με την κλήση του για την προσπάθειά του. Ωστόσο αυτή την απογοήτευσή του πιστεύω ότι θα την εκδηλώσει με δημιουργικό τρόπο και θα αποτελέσει το εφαλτήριο για μεγαλύτερη προσπάθεια στην Αϊντραχτ, που θα είναι ο επόμενος σταθμός της καριέρας του. Στη Φρανκφούρτη, μακριά από την γκρίνια και τη μιζέρια του ελληνικού πρωταθλήματος, ο Τζαβέλλας θα βελτιώσει πολλά στοιχεία και, αργά ή γρήγορα, θα είναι βασικότατος στην Εθνική ομάδα. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στο www.sday.gr