Ισοπαλία που βγάζει όμως νικητή

Χρειάστηκε να αγωνιστεί για ένα ημίχρονο με παίκτη λιγότερο και στο τελευταίο δεκάλεπτο με εννέα. Υπό αυτές τις συνθήκες και με την συνολική παρουσία της μέσα στο γήπεδο κόντρα στην Αρσεναλ, η Λίβερπουλ απέδειξε ότι μπορεί τουλάχιστον να υπολογίζεται και πάλι σαν μια ομάδα που μπορεί να πετύχει τους στόχους της.

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Κάτι περισσότερο από ένα βαθμό έχω την αίσθηση πως δίνει στη Λίβερπουλ η ισοπαλία της πρεμιέρας με την Άρσεναλ. Σίγουρα το τελικό 1-1 δεν είναι κακό αποτέλεσμα στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν ειδικά όταν παίζουν ομάδες που παραδοσιακά είναι στην πρώτη 4αδα της βαθμολογίας.

Οι συνθήκες του παιχνιδιού ωστόσο αφήνουν μια πιο γλυκιά γεύση στη Λίβερπουλ που έχασε τη νίκη στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων.

Από το 45ο λεπτό του αγώνα χρειάστηκε να αγωνιστεί με παίκτη λιγότερο λόγω της αυστηρής αποβολής του Τζο Κόουλ, αλλά τα ερωτηματικά για την αντίδραση της, κράτησαν μόνο στα 15 λεπτά του ημιχρόνου.

Η ομάδα του Χότζον κατάφερε να προηγηθεί με τον παίκτη που μέχρι πριν την έναρξη της σεζόν δεν ήταν στα πλάνα και τελικά είναι αυτός που την οδηγεί επιθετικά στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν.

Και αν κάποιος χαρακτηρίσει τυχαίο το προβάδισμα με το γκολ του Ν'Γκογκ από τα αποδυτήρια, τότε θα πρέπει να παραδεχτεί την υπεροχή και την κατάθεση ψυχής της Λίβερπουλ, η οποία εγκλώβισε την Αρσεναλ για περισσότερα από 20 λεπτά στο μισό γήπεδο.

Η Λίβερπουλ της εποχής Χότζον δείχνει να έχει το τσαγανό που της έλειπε στην μεγαλύτερη διάρκεια της περσινής σεζόν και αυτό το είδαμε και μετά το γκολ-δώρο του Ρέινα που διαμόρφωσε το 1-1 στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων.

Στα πέντε λεπτά του έξτρα χρόνου οι "κόκκινοι" ήταν αυτοί που πίεσαν για δεύτερο γκολ, παρά το γεγονός πως είχαν στο γήπεδο εννέα παίκτες, μια και ο Αγκερ απλά περπατούσε λόγω διάσεισης.

Στο τέλος της ημέρας, το συμπέρασμα για τη Λίβερπουλ,είναι πως μπορεί τουλάχιστον να υπολογίζεται και πάλι σαν μια ομάδα που πάει για 4αδα.