«Ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις»

Με μία μεγαλειώδη συγκινητική βραδιά αποχαιρέτισε το κοινό του Όλντ Τράφορντ τον Τζoρτζ Μπεστ. “Georgie, simply the Best” (σ.σ απλά ο καλύτερος) έγραφε το πανό που είχε απλωθεί στον αγωνιστικό χώρο. Μια βραδιά φορτισμένη, υγρή, ήρεμη, έτσι όπως ταιριάζει στο τελευταίο αντίο 68.000 φιλάθλων στον συναρπαστικότερο ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε στα βρετανικά γήπεδα. Στην αιτία που οι περισσότεροι από αυτούς κάθονταν σε αυτές τις εξέδρες.

Όλα ήταν τέλεια, αντίπαλος της Γιουνάιτεντ η Γουέστ Μπρόμ, ομάδα απέναντι στην οποία έκανε το ντεμπούτο του σε ηλικία 17 χρονών ο «καλύτερος». Στον πάγκο των φιλοξενούμενων, ο Μπράιαν Ρόμπσον ένας από αυτούς που τον διαδέχτηκαν στην σκηνή του «Θεάτρου των Ονείρων». Κάπου στα επίσημα ένας κύριος που έμοιαζε τόσο πολύ στο πώς ήταν ο Τζόρτζι στα νιάτα του. Η άλλη κληρονομιά (πέρα από τα μαγικά του μέσα στο γήπεδο) του παράφορου Βορειοιρλανδού σε αυτόν τον κόσμο, ο υιός Μπέστ. Μα πάνω από όλα ένα κοινό που ξέρει να σέβεται, να αγαπάει, να θυμάται. Το καλύτερο στον κόσμο, το αγγλικό.

Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία. Ότι ο Μπόμπι Τσάλτον αναφώνησε έναν σύντομο επικήδειο που «έσφιξε» τις καρδιές όλων, πλαισιωμένος από τους δυο προπονητές. Ότι η …κλάση του 68’ που πήρε ρεβάνς από την ατυχία για ότι στέρησε από τον σύλλογο δέκα χρόνια νωρίτερα παρατάχθηκε στο κέντρο. Ότι 68.000 φωτογραφίες του «ειδώλου» τους κάλυψαν το πρόσωπο των θεατών στα μάτια των οποίων άρχισαν να ανεβαίνουν δάκρυα. Ότι σε αυτό το θέαμα δάκρυσε ο γιος του Κάλουμ, παρασύροντας τους υπόλοιπους να αποκαλυφθούν δακρυσμένοι πίσω από την μάσκα αυτού που από παιδιά ήθελαν να γίνουν.

Λίγα λόγια στην συνέντευξη Τύπου μετά το 3-1 υπέρ των γηπεδούχων. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον είπε: «Ήταν ο καλύτερος φόρος τιμής που θα μπορούσαμε να αποτίσουμε, μια φανταστική βραδιά. Για να συμπληρώσει ο θρυλικός μεσοεπιθετικός της δεκαετίας του 80’ που την Τετάρτη δεν αισθάνθηκε ότι έστω τυπικά ήταν αντίπαλος: «Ήταν μία ταιριαστή περίσταση, τιμή αντάξια ενός από τους μεγαλύτερους παίκτες που ο κόσμος έχει δει. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από την Μάντσεστερ».

Ακούγεται ότι ενα άγαλμα του Μπέστ σύντομα θα βρεθεί διπλά σε αυτό του (κατά πολλούς) μοναδικού πατέρα που γνώρισε στη ζωή, του Σερ Ματ Μπάσμπι. Σύμβολο του πως ένα Απολλώνιο πρότυπο μέχρι τα 28 του χρόνια, «καταρρέει» σε Διονυσιακό για τα υπόλοιπα. Αλλά τελικά μένει αναλλοίωτο, για πάντα στην μνήμη.

Επιμέλεια: Σπύρος Δουλαβέρας