Λείπει η ηγετική φυσιογνωμία (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Αν ο Παναθηναϊκός σώσει την παρτίδα την τελευταία στιγμή και απόψε, όπως πριν από δύο χρόνια στη Γλασκώβη, θα είναι θαύμα!

Ερώτηση πρώτη: μπορεί μια ομάδα, που δέχεται γκολ σχεδόν σε κάθε ματς της στην Ευρώπη, να πάρει ισοπαλία στην έδρα μιας που σκοράρει κατά βούληση; Αν είχαμε ένα κομπιούτερ και του βάζαμε αυτό το δεδομένο, η απάντηση θα ήταν αυτονόητη. Έχουμε όμως να κάνουμε με παιχνίδι και όχι με μαθηματικές ακολουθίες και αυτό αλλάζει την κατάσταση. Πόσο; Οσο η απάντηση που μπορεί να δοθεί στην ερώτηση υπ' αριθμόν δύο: πώς μία ομάδα που δεν μπορεί να πάρει τα πόδια της έχει πιθανότητες σε ένα γήπεδο στο οποίο η Βέρντερ, σε φρενήρη ρυθμό, έχει δείξει ένα πρόσωπο τέτοιο που μοιάζει ουτοπικό να συζητάς για ισοπαλία.

Κακά τα ψέματα. Αν ο Παναθηναϊκός σώσει την παρτίδα την τελευταία στιγμή και απόψε, όπως πριν από δύο χρόνια στη Γλασκώβη, θα είναι θαύμα! Τότε μην ξεχνάμε πως απέναντί του –στην τελευταία εκτός έδρας νίκη του στην Ευρώπη– είχε την ομάδα με τη διαχρονικά πιο λούζερ νοοτροπία!

Οι Σκωτσέζοι ήταν για τον Σουμ σταυρόλεξο για αρχαρίους μπροστά στο sudoku που καλείται να λύσει απόψε ο Μαλεζάνι. Και το χειρότερο για τον Ιταλό είναι πως δεν δείχνει να έχει πια τα αποδυτήρια με το μέρος του! Αν μάλιστα τα είχε και ποτέ!
Σε περιπτώσεις κρίσεων –και ο ΠΑΟ είχε πολλές ανάλογες στο παρελθόν– έπαιξε τεράστιο ρόλο η ηγετική παρουσία στα αποδυτήρια κάποιων σταρ. Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός δεν έχει κανέναν! Δεν λέω ποδοσφαιρικά, για να μην παρεξηγηθώ.

Ο Κονσεϊσάο, ο Μπίσκαν, ο Γκονζάλες είναι μεγάλα ονόματα, αλλά ακόμα η παρουσία τους στα αποδυτήρια δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνη του Λυμπερόπουλου και πιο παλιά του Βαζέχα. Ακόμα πιο πίσω, ο Σαραβάκος, ο Ζάετς, ο Κυράστας ως παίκτης, ο Λιβαθηνός, ο Καρούλιας, ο Ρότσα. Για να μην πάμε στην εποχή του Δομάζου, όταν και για να μιλήσει κάποιος έπρεπε να κοιτάξει προς τον φυσικό αρχηγό για να πάρει με ένα νεύμα το Ο.Κ.!

Αυτό λείπει, πάνω απ’ όλα, σε ματς όπως το αποψινό. Διαβάζω έπειτα από κάθε στραπάτσο του Παναθηναϊκού τη φετινή χρονιά πως οι ποδοσφαιριστές μιλούν μεταξύ τους και ανταλλάσσουν απόψεις! Δεν έχει ανάγκη από αυτό μία ομάδα. Θέλει την κατσάδα από κάποιον που είναι παλιός και νιώθει δεμένος με την ομάδα.

Στον ΠΑΟ της μετά Ριζούπολης εποχής, ποιοι είναι αυτοί που νιώθουν δέσιμο με τη φανέλα και τον κόσμο; Μόνο ο Γκούμας! Αλλά και αυτός από τη φύση του είναι ένα παιδί χωρίς ηγετική φυσιογνωμία, ένας πιστός στρατιώτης που έχει υπηρετήσει απαράμιλλα τον σύλλογο.

Ο τωρινός Παναθηναϊκός στερείται αυτής της ψυχής που θα ξεσηκώσει με τις φωνές μέσα στο γήπεδο. Στη φάση του γκολ στο Περιστέρι οι αμυντικοί των «πράσινων» μαρκάρουν με τα μάτια! Αυτό αν συμβεί απόψε στο «Βέζερ Στάντιον», θα γελάσει ο κάθε πικραμένος!

Απόψε όλοι στο «πράσινο» στρατόπεδο δίνουν εξετάσεις. Μπορεί να χάσει, αλλά αν έχει προσπαθήσει και έχει παίξει καλά, η ήττα θα συγχωρεθεί. Οπου «καλά», βάλτε «με αυταπάρνηση».

Γιατί καλά ο τωρινός ΠΑΟ έχει ξεχάσει να αγωνίζεται! Ο Μαλεζάνι πρέπει να έχει διαβάσει το ματς πολύ καλά. Ζώνη και μάλιστα ψηλά στο γήπεδο θα αφήσει στους Γερμανούς την ευκαιρία να κάνουν πάρτι.
Αν όμως μαζευτεί στην άμυνά του και ταυτόχρονα επιτίθεται συχνά, υπενθυμίζοντας στη γηπεδούχο πως παίζει και αυτός για τη νίκη, τότε μπορεί να έχει κάποια ελπίδα!

Οι ποδοσφαιριστές, επίσης, αν θέλουν να κοιτούν τον κόσμο τους στα μάτια, οφείλουν να τα δώσουν όλα. Μόνο του σίγουρα δεν φτάνει για αποτέλεσμα, αλλά κάπως πρέπει να γίνει η αρχή!