Το μαγικό ραβδί δεν υπακούει πάντα (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Η περίπτωση του Κάρλος Μπιάνκι αποδεικνύει πως το όνομα δεν εγγυάται πάντα την επιτυχία

Αυτό που εξιτάρει πιο πολύ τον κόσμο μιας ομάδας είναι η προοπτική ενός μεγάλου ονόματος στον πάγκο. Σχεδόν παντού, όπου παίζεται ποδόσφαιρο, αυτή η προοπτική αποτελεί ένα αληθινό όνειρο για κάθε οπαδό. Αλλωστε, το πιο μακρινό και άπιαστο όνειρο καθενός που λατρεύει την μπάλα είναι να γινόταν προπονητής στην αγαπημένη του ομάδα. Η τεράστια επιτυχία που γνώρισαν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια τύπου «Μάνατζερ» αποδεικνύει πως οι προπονητές της εξέδρας παραμένουν ολοζώντανοι!

Κι όμως, ένα μεγάλο όνομα, το έχουμε ξαναπεί, δεν αποτέλεσε ποτέ εχέγγυο για τίποτα. Υπάρχουν άνθρωποι που έκαναν τεράστια επιτυχία σε κάποια ομάδα, αλλά μόλις έφυγαν από τα γνώριμα ύδατα απέτυχαν παταγωδώς. Μια κλασική περίπτωση αποτελεί ο Κάρλος Μπιάνκι. Ο Αργεντινός υπήρξε τεράστιο σέντερ φορ στα νιάτα του, τόσο στη χώρα του με τη Βελέζ, αλλά κυρίως στο γαλλικό πρωτάθλημα, στο οποίο αναδείχτηκε πέντε φορές πρώτος σκόρερ. Το 1976 και το 1978 πήρε το «αργυρό παπούτσι» στην Ευρώπη, ενώ ήταν τρίτος το 1974. Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα στη Γαλλία με τη Σταντ Ρεμς και στη συνέχεια δούλεψε σε Παρί Σεν Ζερμέν και Νις. Επιστρέφοντας στη χώρα του, όμως, το 1993, ξεκίνησε και η απογείωσή του. Με τη Βελέζ του Σάρσφιλντ κατέκτησε τρία πρωταθλήματα, ένα Κόπα Λιμπερταδόρες και το 1994 το Διηπειρωτικό, νικώντας τη Μίλαν στο Τόκιο με 2-0. Το 1996 επιχείρησε να αφήσει την Αργεντινή για τη Ρόμα και το Καμπιονάτο, αλλά η περιπέτειά του έληξε άδοξα, αφού απολύθηκε πριν βγει η χρονιά.

Η επιστροφή του στη Λατινική Αμερική έγινε με κομμένα τα φτερά. Μάλιστα, η εφημερίδα «Κλαρίν» έγραφε πως δεν έχει μέλλον και καλύτερα θα ήταν να ασχοληθεί με άλλο πόστο! Έως το 1998 εν μέρει... άκουσε αυτή τη «συμβουλή» και εργάστηκε ως σχολιαστής στην τηλεόραση, όμως αμέσως μετά το γαλλικό Μουντιάλ ήρθε η πρόταση που περίμενε: η Μπόκα Τζούνιορς του ζήτησε να τη βγάλει από το αδιέξοδο και το έκανε με εντυπωσιακό τρόπο. Μέχρι το 2001 κατακτά δύο πρωταθλήματα, ένα Κόπα Λιμπερταδόρες και ένα Διηπειρωτικό απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης το 2000. Η ομάδα που έχει δημιουργήσει φέρνει πολλά λεφτά στα ταμεία της Μπόκα, ενώ ο ίδιος παραιτείται. Χωρίς να δώσει στη δημοσιότητα τον λόγο που τον οδηγεί στην... αγρανάπαυση, ο Μπιάνκι κλείνεται στον εαυτό του. Η Μπόκα ενδιάμεσα βρίσκεται σε κρίση, οπότε αναγκάζεται και του χτυπά ξανά το 2003 την πόρτα. Με μία εντελώς καινούργια ομάδα ο Κάρλος Μπιάνκι φέρνει ακόμα ένα πρωτάθλημα, δύο Κόπα Λιμπερταδόρες και ακόμα ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο με τη Μίλαν του Αντσελότι αντίπαλο.

Ακόμα και οι πιο σκληροί επικριτές του υποκλίνονται στην αξία του, ενώ το «Ελ Γκράφικο» τον ανακηρύσσει καλύτερο προπονητή του κόσμου για την τελευταία δεκαετία! Το 2000 και το 2003 η ΦΙΦΑ τον ανακήρυξε και επίσημα κορυφαίο στον πλανήτη και η φήμη του είχε εξαπλωθεί τόσο που το όνομά του έπαιζε πρώτο στη λίστα των υποψηφίων για να αναλάβει όποια εθνική ομάδα άλλαζε τεχνικό!

Το περασμένο καλοκαίρι ο Μπιάνκι επιχειρεί ξανά να περάσει τον Ατλαντικό και αυτή τη φορά να δουλέψει στο οικείο περιβάλλον, λόγω γλώσσας, της Πριμέρα Ντιβιζιόν. Τζίφος. Χθες η Ατλέτικο Μαδρίτης με ολιγόλογη ανακοίνωση επισημοποιούσε αυτό που φαινόταν σίγουρο εδώ και καιρό: το «διαζύγιο» με τον Αργεντινό τεχνικό, που είδε την ομάδα του να βρίσκεται πολύ μακριά από τις πρώτες θέσεις και το τελειωτικό χτύπημα να έρχεται με την ήττα από τη Σαραγόσα στο Κύπελλο.

Η περίπτωση του Μπιάνκι είναι άκρως διδακτική. Δεν αποκλείω να πάει και πάλι στην Αργεντινή και όποια ομάδα αναλάβει, με το μαγικό ραβδάκι που έχει, να την κάνει παγκόσμια πρωταθλήτρια. Φαίνεται όμως πως αυτή η μαγική σκόνη δεν έχει τη δύναμη να κάνει θαύματα πιο μακριά από τον ποταμό Πλάτα και το ραβδάκι αρνείται να υπακούσει στις εντολές του!