Η προσωπικότητα κάνει τη διαφορά (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Τα ακριβά συμβόλαια συνηθίζεται να εξαργυρώνονται στα μεγάλα παιχνίδια. Ο Ριβάλντο πέρυσι ουσιαστικά χάρισε στον Ολυμπιακό ένα νταμπλ.

Αλλά επειδή στη μνήμη των οπαδών αυτό που συχνά μένει είναι τα ντέρμπι, ακόμα και με το ένα φάουλ-τρίποντο πριν από ένα χρόνο στο Καραϊσκάκη θα είχε εξασφαλισμένη την εσαεί αναφορά. Έρχεται όμως το φετινό παιχνίδι για να μείνει το όνομα του Βραζιλιάνου οριστικά και αμετάκλητα ως σημείο αναφοράς σε αυτή την «αιώνια» κόντρα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από την άλλη πλευρά, ο Κονσεϊσάο και ο Μπίσκαν θα αποτελούν ύστερα από μερικά χρόνια ερώτηση σε κουίζ για το αν αγωνίστηκαν σε αυτό το ματς. Και όχι μόνο. Γιατί ο Βραζιλιάνος και ο Κροάτης αποτέλεσαν ηχηρή απάντηση το καλοκαίρι από πλευράς Παναθηναϊκού στην έλευση το 2004 του παγκόσμιου πρωταθλητή Ριβάλντο. Μόνο όμως στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Γιατί ο Κονσεϊσάο σε κανένα παιχνίδι έως τώρα δεν δικαίωσε τις όποιες προσδοκίες, ενώ ο Μπίσκαν φυσικά δεν είναι κεντρικός αμυντικός, κάτι γνωστό από τις τραγελαφικές εμφανίσεις του σε αυτή τη θέση με τη Λίβερπουλ.

Το ματς δεν ήταν κακό. Δεν ήταν όμως και καλό. Οι αδυναμίες των δύο ομάδων ανέβασαν το σκορ στο 3-2. Και νίκησε η ομάδα που συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις τα καταφέρνει. Έχω ξαναγράψει ότι ο Ολυμπιακός των ελληνικών ντέρμπι διαθέτει αυτό που του λείπει στα εκτός έδρας του Τσάμπιονς Λιγκ: την αυτοπεποίθηση πως κάποια στιγμή θα γυρίσει το ματς.

Ο Μαλεζάνι έχει τεράστια ευθύνη για το ότι η ομάδα του έμοιαζε να αποδέχεται στο δεύτερο ημίχρονο την ήττα. Θλιβερή φιγούρα στον πάγκο, χωρίς ούτε μια στιγμή να νιώθεις ότι πιστεύει πως μπορούσε να ανατραπεί η εις βάρος του κατάσταση. Οσο για τον Σόλιντ, τεχνικά και τακτικά έκανε λιγότερα πράγματα από την αναμέτρηση της πρεμιέρας. Του αρκούσε παρ' όλα αυτά η παρουσία του Ριβάλντο. Για να αποδειχθεί πως σε όλα τα ντέρμπι, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, η προσωπικότητα κάνει τη διαφορά.