«Μετά από 15 χρόνια θα θυμάμαι μόνο το χρυσό»

Μια μόλις ημέρα μετά την ανάδειξή του ως «κορυφαίου νέου μπασκετμπολίστα» για το 2005, ο Νίκος Ζήσης μίλησε στον SuperΣΠΟΡ FM 94,6 και τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο για την τεράστια προσωπική του διάκριση, η οποία όμως όπως λέει χαρακτηριστικά «έχει μικρή σημασία μπροστά στα ομαδικά επιτεύγματα». Ο 22χρονος γκαρντ της Μπενετόν Τρεβίζο αναφέρθηκε στις μεγαλειώδεις στιγμές του Βελιγραδίου, τον προπονητή του στην ιταλική ομάδα, Ντέιβιντ Μπλατ, τον πρόσφατο τραυματισμό του, καθώς επίσης και το προσωπικό δράμα που έζησε με την απώλεια του αδερφού του και το πόσο τον επηρέασε σαν άνθρωπο και αθλητή…

Ο γκάρντ της Μπένετον Τρεβίζο, Νίκος Ζήσης, μίλησε στον SuperΣΠΟΡ FM 94.6 και τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο για:

- Την ανάδειξη του ως κορυφαίου νέου παίκτη της Ευρώπης για το 2005

«Είναι απολύτως λογικό όταν υπάρχει μια τόσο μεγάλη επιτυχία όπως η κατάκτηση της πρώτης θέσης από την Εθνική στο Ευρωμπάσκετ, να ανταμείβονται οι παίκτες. Είμαι ευχαριστημένος γι’ αυτή τη διάκριση. Μετά από 10-15 χρόνια όμως θα θυμάμαι το χρυσό μετάλλιο. Το συναίσθημα που ένιωσα τότε δεν θα το ξεχάσω ποτέ , οι ατομικές διακρίσεις έρχονται μέσα από την ομάδα, εκτός και αν είσαι ο Τζόρνταν, και εγώ δεν είμαι ο Τζόρνταν»

-Την προσαρμογή του στην Ιταλία, την ομάδα του και τις διαφορές από το Ελληνικό πρωτάθλημα.

«Έχω προσαρμοστεί πλήρως , όσο και αν είναι δύσκολος ο πρώτος καιρός, και ειδικά με τον τραυματισμό που έχω δεν υπάρχει στάνταρ χρονοδιάγραμμα για την επιστροφή μου. Πιστεύω ότι σε ένα μήνα θα είμαι έτοιμος. Η τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη που μου δείχνει ο προπονητής μου, μου προξένησε μεγάλη έκπληξη, δεν το περίμενα καθόλου, με τιμά. Προσπαθεί να με στηρίξει όσο μπορεί στον τραυματισμό μου. Είμαι πολύ τυχερός. Ο κόσμος στην Ιταλία είναι διαφορετικός. Τα μικρά παιδία ασχολούνται με το μπάσκετ οι ακαδημίες είναι γεμάτες. Υπάρχει πολύ καλύτερη οργάνωση, δεν υπάρχουν πολλά παραπάνω λεφτά»

-Τη προσωπική δοκιμασία που πέρασε με τον θάνατο του αδερφού του.

«Μια σκέψη που περνά από το μυαλό μου όλο αυτό τον καιρό, είναι ότι αυτή η δοκιμασία με έκανε δυνατό και με έκανε να ωριμάσω ακόμη πιο γρήγορα. Γενικά η ζωή μου άλλαξε κατάλαβα την αξία της οικογένειας και των φίλων»

-Το επίπεδο της εθνικής ομάδας.

«Δεν υστερούμε σε ταλέντο από τους υπόλοιπους, ίσως από τους Λιθουανούς αν κατέβουν πλήρεις, όμως τα πάντα είναι στο χέρι μας, αν κρατήσουμε την ίδια συνταγή πιστεύω ότι θα συνεχίσουμε έτσι με τις ίδιες επιτυχίες πιο σημαντικό πιστεύω σε μια ομάδα είναι η ομοιογένεια, τρανό παράδειγμα αποτυχίας η Σερβία που είχε τόσους παίκτες από το ΝΒΑ στο Ευρωμπάσκετ»