Τα ματς για τα οποία ζουν και αναπνέουν οι οπαδοί (SportDay/ Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Πουθενά δεν έχω βιώσει την τεταμένη ατμόσφαιρα των παιχνιδιών
ανάμεσα στη Λίβερπουλ και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
«Αν το ποδοσφαιρο είναι θρησκεία, οι προφήτες του είναι τα ντέρμπι»! Σοφή κουβέντα που άκουσα κάποτε από το στόμα του μεγαλύτερου αθλητικού συντάκτη όλων των εποχών, του αείμνηστου Τζιάνι Μπρέρα. «Θέλεις να καταλάβεις τι είναι πραγματικά αυτό που μας συγκινεί στο ποδόσφαιρο; Πήγαινε σε όποιο ντέρμπι σε βγάλει ο δρόμος σου», ήταν τα λόγια του και ομολογώ πως φρόντισα να ακολουθήσω με ευλάβεια τη συμβουλή. Στην Ελλάδα, αυτονόητα, έχω δει πολλά ντέρμπι. Στην Ευρώπη είχα την τύχη να ζήσω μέσα στο γήπεδο το Ρέιντζερς-Σέλτικ, το Ρεάλ-Μπαρτσελόνα, τα ντέρμπι του Μιλάνου, της Γένοβας, του Τορίνου και της Ρώμης, ακόμη και το Ερυθρός Αστέρας-Παρτιζάν στο Βελιγράδι, όπως και το Λέφσκι-ΤΣΣΚΑ στη Σόφια. Στην Αγγλία το ίδιο. Από Λίβερπουλ-Εβερτον, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Μάντσεστερ Σίτι, Αστον Βίλα-Μπέρμιχαμ, Αρσεναλ-Τότεναμ, Αρσεναλ-Τσέλσι, ακόμη και Σέφιλντ Γιουνάιτεντ-Σέφιλντ Γουένσντεϊ!
Πουθενα, πάντως, δεν βίωσα την τεταμένη ατμόσφαιρα των παιχνιδιών της Λίβερπουλ με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αλλωστε, πολύ πριν ακούσω την κουβέντα του Μπρέρα, η μοίρα είχε φροντίσει να μου χαρίσει την εμπειρία ενός τέτοιου ματς. Ηταν η δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων του 1978, όταν πέρασα για πρώτη φορά την πόρτα του «Ολντ Τράφορντ» για να δω την απόλυτη κόντρα του αγγλικού ποδοσφαίρου. Για ένα παιδί, αυτό ήταν η απόλυτη εμπειρία. Η Λίβερπουλ πέρασε σαν σίφουνας με 3-0, όμως αυτό που έμενε χαραγμένο στο μυαλό ήταν η εικόνα των οπαδών των ηττημένων που χειροκροτούσαν τους παίκτες τους! Σε περίοδο άκρατου χουλιγκανισμού και σε μια εποχή που τα αγγλικά γήπεδα ήταν παμπάλαια χωρίς την παραμικρή άνεση, αυτή η εικόνα ήταν ασυμβίβαστη με το υπόλοιπο τοπίο! Στην ελληνική σκέψη έμοιαζε αδιανόητο ακόμη και σε μια δεκαετία που οι «νεκρές ζώνες» και οι λοιπές χαριτωμενιές ήταν πράγματα άγνωστα στη χώρα μας. Τότε ακόμη οι οπαδοί στην εξέδρα στο Καραϊσκάκη, στη Νέα Φιλαδέλφεια, στην Τούμπα και στη Λεωφόρο πήγαιναν μαζί και πολλές φορές κάθονταν και ανακατεμένα!
Στα χρονια που ακολούθησαν έχω δει ματς μεταξύ των δύο «αιώνιων» του αγγλικού ποδοσφαίρου, που έκοβαν την ανάσα. Το 3-3 του 1988 με τη Λίβερπουλ να προηγείται με 3-1 και τη Γιουνάιτεντ να ισοφαρίζει, αν και με 10 παίκτες, ήταν συγκλονιστικό, όπως και το άλλο 3-3, αυτό του '94, όταν οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν στο «Ανφιλντ» με 3-0 στο πρώτο εικοσάλεπτο! Σπάνια ένιωθες να μην έχει ενδιαφέρον το ματς και εδώ ερχόμαστε στα δύσκολα! Τα φετεινά ματς των δύο αντιπάλων είναι τα μοναδικά, μαζί με ένα 0-0 του 1989, που η μπάλα που παιζόταν ήταν το ίδιο ενδιαφέρουσα με το να διαβάζεις τις σελίδες του τηλεφωνικού καταλόγου πριν κοιμηθείς! Και αυτό είναι ο μόνος φόβος για σήμερα. Σε μια εποχή που η Λίβερπουλ βελτιώνει ολοφάνερα την τακτική της και το στυλ παιχνιδιού της, αλλά δεν σκοράρει, και η Γιουνάιτεντ είναι πότε του ύψους και πότε του βάθους, το ματς έχει τεράστιο φάσμα πιθανοτήτων. Από το να είναι συγκλονιστικό μέχρι να μη βλέπεται! Φυσικά μεταξύ τους οι ιστορίες είναι ατελείωτες. Το 1977 η Γιουνάιτεντ στέρησε τη Λίβερπουλ από το τρεμπλ, που έκανε τελικά η ίδια το 1999. Αυτή ήταν και η χρονιά που συναντήθηκαν για τελευταία φορά στο Κύπελλο, με τα γκολ του Σόλσκιερ και του Γιορκ στα τελευταία λεπτά να κάνουν μια πρόβα τζενεράλε για την ανατροπή στον τελικό της Βαρκελώνης, λίγους μήνες αργότερα.
Το καλο ειναι πως το παιχνίδι, ως νοκ άουτ, σημαίνει για τη Λίβερπουλ πως δεν έχει την πολυτέλεια να έρθει ισόπαλο. Γιατί θα προστεθεί ακόμη ένα δύσκολο ραντεβού στο ήδη φορτωμένο πρόγραμμά της, στις 15 Μαρτίου στο «Ολντ Τράφορντ».
Η ΓιουναΪτεντ, από την άλλη, δεν κλείνεται σχεδόν ποτέ. Υπάρχει το έξτρα στοιχείο της παράδοσης, που θέλει από το 1921 αήττητους τους «κόκκινους διαβόλους» στα 11 ματς με τη Λίβερπουλ για το Κύπελλο, άρα και ένα παραπάνω κίνητρο για τους γηπεδούχους. Και βέβαια, η ήττα με το γκολ του Φέρντιναντ στο τελευταίο λεπτό, πριν από σχεδόν τέσσερις εβδομάδες, πυροδοτεί το κλίμα, με τη Λίβερπουλ να παίρνει την ευκαιρία που ενδόμυχα αποζητούσε, αλλά και τη Γιουνάιτεντ να θέλει ακόμη μία νίκη στο άντρο της ομάδας την οποία μισούν οι οπαδοί της περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Ενα ματς για το οποίο ζουν και αναπνέουν οι οπαδοί, από τη στιγμή που έγινε η κλήρωση.
Ποιοσ θα περάσει δεν το ξέρω. Είναι πολύ ισορροπημένο ματς για να γίνουν προγνωστικά. Το μόνο που έχω προαίσθημα είναι πως όποιος προκριθεί θα φτάσει και μέχρι το Κάρντιφ τον Μάιο!