Θα ήταν η καλύτερη προίκα για τη Σούπερ Λίγκα (SportDay/ Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Η αναπάντεχη, αλλά καθ’ όλα ευπρόσδεκτη επιτυχία του Euro, πέρασε τελικά ανεκμετάλλευτη. Και δεν μπορέσαμε να κρατήσουμε το ενδιαφέρον όλων εκείνων των εκατομμυρίων ανθρώπων που ξεχύθηκαν στους δρόμους

Ανοιγεις την εφημερίδα και δεν προλαβαίνεις να δεις για χρήματα που χρωστάνε οι ομάδες σε προπονητές και παίκτες. Μία αηδία πραγματική, που δείχνει σε όλο το μεγαλείο της την αθλιότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το ότι πληρώθηκαν οι ποδοσφαιριστές, πράγμα αυτονόητο για κάθε εργαζόμενο, γίνεται πρωτοσέλιδο κι αν τυχόν πάρουν και κανένα πριμ –ποτέ στην ώρα του φυσικά– γίνεται ολόκληρο διθυραμβικό ρεπορτάζ.

Μεσα σε ολα, είχαμε λοιπόν και την ανακοίνωση της Σούπερ Λίγκας. Που όμως ακόμα δεν πείθει κανέναν ότι θα είναι κάτι διαφορετικό απ' ό,τι έχει προηγηθεί. Γιατί ουσιαστικά αποτελεί τη συνέχεια ενός νοσηρού φαινομένου. Και παρά το ότι χρειάζεται μια αλλαγή, απορώ ακόμα πώς θα πραγματοποιηθεί. Σαφέστατα και οι προοπτικές υπάρχουν κι έχω πει πως είμαι υπέρμαχος της όποιας νέας Λίγκας, φτάνει να μη χρησιμοποιεί τα παλιά κόλπα.

Αλλωστε το ελληνικό ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό επίσημα το 1979, άρα έχει συμπληρώσει 27 ολόκληρα χρόνια μ' αυτόν τον τρόπο λειτουργίας. Ανώνυμες εταιρείες που λειτουργούν ως μικρομάγαζα, με νοοτροπία τσιφλικιού του προέδρου, που φυσικά αισθάνεται ότι δεν έχει κανέναν λόγο να ενημερώσει τους μετόχους.

Ποιους μετοχους δηλαδή, αφού ουσιαστικά οι πρόεδροι διοικούν με δικτατορικό τρόπο και φυσικά κανείς δεν τολμά να αντιμιλήσει! Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν περνάει τώρα κρίση, αλλά αυτή έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Με δεκάδες εκκρεμείς υποθέσεις στη ΦΙΦΑ επιδικασμένων χρημάτων σε ξένους προπονητές και ποδοσφαιριστές. Τα πριμ που συμφωνούνται, συνήθως για να μείνουν ως λεφτά κάτω από το τραπέζι, παραπέμπονται στο μέλλον. Και φυσικά, σε κάποια σπουδαία νίκη οι ίδιοι που έχουν «φεσώσει» υπόσχονται έξτρα πριμ!

Ο τροποσ που λειτουργούν οι ομάδες ως ανώνυμες εταιρείες στην Ελλάδα θα αρκούσε για να τιναχτεί το σύμπαν στην Ελβετία και το τραπεζικό της σύστημα σε δέκα μέρες! Υπόσχομαι, δέχεσαι, δεν υπογράφουμε, και μετά πας να αποδείξεις πως δεν είσαι ελέφαντας! Φανταστείτε τη διαδικασία στην καθημερινή συναλλαγή της με τις τράπεζες και μη χαμογελάσετε ειρωνικά, λέγοντας πως δεν είναι το ίδιο. Σε γενικές γραμμές, υπεύθυνο είναι φυσικά και το κράτος, που παίρνει στα χέρια του μηδενικά συμβόλαια ή χαμηλωμένα ποσά και δεν χρειάζεται να κάνει τον Πουαρό, αλλά να διαβάζει εφημερίδες για ποσά που επιδικάζονται στις προσφυγές. Τότε, οι τύποι της Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος θα συνειδητοποιήσουν τον χορό των εκατομμυρίων με «μαύρα χρήματα» που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το τοπιο μπορεί τα τελευταία χρόνια να βρέθηκε σε κατάσταση χρηματικής ανομβρίας, αλλά το 2001 και το 2002 δέχτηκε ικανή «βροχή» για πέντε χρόνια μαζεμένα! Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Ποιες επενδύσεις έγιναν; Ποιες μεταγραφές τόσο ηχηρές έκαναν οι ελληνικές ομάδες ώστε να δικαιολογείται το μόνιμο σλόγκαν ότι δεν υπάρχουν φράγκα;
Η αναπαντεχη, αλλά καθ’ όλα ευπρόσδεκτη επιτυχία του Euro, πέρασε τελικά ανεκμετάλλευτη. Και δεν μπορέσαμε να κρατήσουμε το ενδιαφέρον όλων εκείνων των εκατομμυρίων ανθρώπων που ξεχύθηκαν στους δρόμους. Αυτοί ήταν η καλύτερη προίκα για την καινούργια Λίγκα. Τώρα πάει, πέταξαν!

Πως λοιπον θα αλλάξει η κατάσταση; Αν πάρω απαντήσεις, θα είμαι ευτυχισμένος. Μέχρι τότε, θα συνεχίσω ξεφυλλίζοντας τις εφημερίδες να διαβάζω για χρέη, πριμ, παρακρατήσεις χρημάτων από την ΟΥΕΦΑ και απλήρωτα συμβόλαια, που τα έριξαν έξω τα ονειρεμένα τηλεοπτικά συμβόλαια που μετατράπηκαν σ' εφιάλτη!