Ηρακλής – Ολυμπιακός στο «μικροσκόπιο»

Ο Ζοέλ Επαλέ οδήγησε την ομάδα του σε μια εξαιρετικά πολύτιμη νίκη επί του πρωτοπόρου Ολυμπιακού. Ο Καμερουνέζος επιθετικός του «Γηραιού» ήταν μια διαρκής πηγή κινδύνων για την εστία του Νικοπολίδη, πέτυχε ένα εξαιρετικό γκολ, το οποίο ουσιαστικά «κλείδωσε» για την ομάδα του τη νίκη και γι’ αυτό ακριβώς είναι και ο πολυτιμότερος παίκτης του αγώνα. Άξιοι συμπαραστάτες του οι Γεωργιάδης και Πουρσανίδης που πραγματοποίησαν σπουδαία εμφάνιση. Από τους φιλοξενούμενους οι μόνοι που διασώθηκαν ήταν οι Καφές και Πάντος. Να σημειωθεί πάντως πως ο κάκιστος αγωνιστικός χώρος έκανε εξαιρετικά δύσκολη την δουλειά των 28 ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν.

Ηρακλής

Αμπάρης: Απλός θεατής του αγώνα στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του. Του πιστώνονται δύο καλές αποκρούσεις (η μια στο σουτ του Κωνσταντίνου στο α’ ημίχρονο και η άλλη στην κεφαλιά του Καφέ λίγο πριν το τέλος), που ωστόσο δεν είχαν μεγάλο βαθμό δυσκολίας.

Δρούγας: Θετικότατος στις περισσότερες επεμβάσεις του πάνω στους Καστίγιο και Μπαμπανγκίντα. Βοηθήθηκε πάρα πολύ από το τερέν.

Σεγκιρί: Λειτούργησε ουσιαστικά σαν λίμπερο σε αυτό το παιχνίδι και τα πήγε αρκετά καλά. Μετρημένες και προσεκτικές οι αμυντικές του ενέργειες, δεν έδωσε το δικαίωμα στους επιθετικούς του Ολυμπιακού να διεκδικήσουν κάτι καλό.

Κατσαμπής: Η… ζωή του έγινε ευκολότερη από τη στιγμή που αποχώρησε από το παιχνίδι ο Κωνσταντίνου. Απέναντι στον Κύπριο είχε αρκετά προβλήματα στις προσωπικές τους μονομαχίες βγαίνοντας συνήθως ηττημένος. Βεβιασμένες ορισμένες ενέργειές του, όταν χρειαζόταν να απομακρύνει τη μπάλα. Σε μια από αυτές ο Κωνσταντίνου εκμεταλλεύθηκε το σάστισμά του και κατάφερε να σουτάρει από καλή θέση.

Σνάουτσνερ: Όπως και ο άλλος πλάγιος μπακ της ομάδας δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα απέναντι στους Τζόρτζεβιτς και Μπουλούτ, όταν αυτοί έβγαιναν στην επίθεση στον χώρο ευθύνης του. Φυσικά και σε αυτή την περίπτωση το έργο του ήταν πολύ πιο απλό από ότι θα ήταν σε ένα στεγνό γήπεδο.

Λαουάλ: Δεν είχε διάρκεια στην απόδοσή του, ωστόσο αυτό που χρειάστηκε να το κάνει το έκανε. Μετά τη «γκέλα» του Ανατολάκη, βρέθηκε ταχύτατα στο σημείο που έπρεπε, είδε τον Ερέρα, του γύρισε παράλληλα την μπάλα και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Πουρσανίδης: Εκπληκτικό παιχνίδι. Δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να κυνηγάει τους επιθετικούς και τους μέσους του Ολυμπιακού, κάνοντας ουσιαστικά αδύνατες τις προσπάθειές τους, αφού ήδη είχαν να ξεπεράσουν το εμπόδιο του γηπέδου. Τρομερή μακρινή μπαλιά αντεπίθεσης για τον Επαλέ στο δεύτερο γκολ.

Πρίττας: Αθόρυβος και γενικά θετικός. Ο ρόλος του ήταν πολύ απλός. Έπρεπε απλώς να καλύπτει τα κενά που δημιουργούνταν όταν η ομάδα του ήταν στην επίθεση ή όταν ο δεύτερος αμυντικός χαφ της ομάδας, ο Πουρσανίδης, άφηνε τη θέση του για να πρεσάρει. Τα πήγε μια χαρά.

Γεωργιάδης: Μετά τον Επαλέ, ο καλύτερος παίκτης του αγώνα. Μπορεί να μην ήταν εντυπωσιακός, ωστόσο όταν η ομάδα του ήταν στην επίθεση, είχε απόλυτη ουσία στις ενέργειές του, βγάζοντας πολύ σωστές αντεπιθέσεις και βρισκόμενος πάντα στο σημείο που έπρεπε για να γίνει επικίνδυνος. Εάν ήταν πιο προσεκτικός σε μια από αυτές θα μπορούσε να είχε χριστεί σκόρερ, όταν βρέθηκε απέναντι από τον Νικοπολίδη.

Επαλέ: Ο κορυφαίος παίκτης του αγώνα. Ασταμάτητη κίνηση, εκπληκτικές ατομικές προσπάθειες, ένα υπέροχο γκολ στην αντεπίθεση, αφού πρώτα «κατάπιε» τον Γιάγια Τουρέ και γενικά τεράστια συμβολή για να φτάσει η ομάδα του σε αυτή την πολύτιμη νίκη.

Ερέρα: Γενικά δεν ήταν καλός, όμως κατάφερε και έκανε τη δουλειά του όταν η ομάδα του τον χρειάστηκε. Στη φάση του πρώτου γκολ, ήταν εκεί που έπρεπε, πραγματοποίησε ένα δύσκολο πλασέ και έβαλε τις «βάσεις» για τη νίκη.

Λαγός: Παρόλο που αγωνίστηκε ένα «γεμάτο» ημίχρονο δεν βοήθησε την ομάδα του στην επίθεση.

Μουράτι: Στα δέκα περίπου λεπτά που αγωνίστηκε δεν πέτυχε κάτι σημαντικό.

Παπαποστόλου: Έπαιξε λιγότερα από πέντε λεπτά, όμως πρόλαβε να κάνει ένα επικίνδυνο σουτ, το οποίο απομάκρυνε σε κόρνερ ο Νικοπολίδης

Ολυμπιακός

Νικοπολίδης: Δεν φέρει καμία ευθύνη στη φάση του γκολ, αφού εκτέθηκε από τους αμυντικούς του. Δεν χρειάστηκε να επέμβει σε πολλές περιπτώσεις, παρά μόνο σε ελάχιστες σέντρες και 1-2 μακρινά σουτ.

Μπουλούτ: Αδιάφορο παιχνίδι. Προσπάθησε ανεπιτυχώς να συνδυαστεί με τον Τζόρτζεβιτς σε αρκετές περιπτώσεις, αν και ο κύριος ρόλος του στο παιχνίδι ήταν να καλύπτει τα «νώτα» του Σέρβου. Ελαφρυντικό στην απόδοσή του το πολύ νερό που υπήρχε στο γήπεδο από την πλευρά του. Δεν του «πήγε» από την αρχή το παιχνίδι.

Σούρερ: Το ότι δεν είναι γρήγορος είναι γνωστό. Σε αυτό το παιχνίδι όμως δεν μπόρεσε να κάνει ούτε αυτό που κάνει καλά, δηλαδή να «κουμαντάρει» την άμυνα του Ολυμπιακού. Έκανε αρκετά λάθη και οι κινήσεις του δεν ενέπνεαν σιγουριά.

Ανατολάκης: Ο χειρότερος παίκτης του γηπέδου. Πολλά λάθη, τόσο στις μεταβιβάσεις όσο και όταν απομάκρυνε τη μπάλα. Από δικό του τραγικό λάθος ξεκίνησε το γκολ του Ηρακλή, όταν στο 4ο λεπτό δεν μπόρεσε να διώξει την εύκολη σέντρα του Γεωργιάδη, κάνοντας το «τσαφ». Σωστά αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο.

Πάντος: Είχε αρκετά καλή απόδοση. Ήταν αυτός που «καθάριζε» τους κινδύνους που δημιουργούνταν, βγάζοντας παράλληλα σε αρκετές περιπτώσεις σωστά την μπάλα από την άμυνά του.

Στολτίδης: Δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ομάδα του, κυρίως λόγο του βαρύτατου αγωνιστικού χώρου και της αναγκαστικής τακτικής που ακολούθησαν οι δύο ομάδες. Το παιχνίδι ήταν αδύνατον να παιχτεί με τη μπάλα στο έδαφος, με αποτέλεσμα ο χώρος δράσης να μην είναι ο «άξονας» αλλά τα πλάγια από όπου μπορούσαν να βγαίνουν σέντρες. Όπως ήταν αναμενόμενο ο μέσος του Ολυμπιακού ελάχιστα πράγματα κατάφερε να κάνει για να αλλάξει κάτι.

Καφές: Αν και αντιμετώπισε τα ίδια προβλήματα με τον Στολτίδη, σχετικά με τον χώρο δράσης, ήταν αρκετά κινητικός, μέσα σε αρκετές φάσεις και έβγαλε ορισμένες πολύ καλές μπαλιές. Η παρουσία του μπορεί να θεωρηθεί θετική.

Τουρέ: Τουλάχιστον μετριότατη η απόδοσή του στο πρώτο ημίχρονο, όταν και ουσιαστικά ακούμπησε ελάχιστες φορές τη μπάλα. Στο δεύτερο μέρος έπαιξε σαν στόπερ και για ακόμη μια φορά φάνηκε πως η θέση αυτή δεν του ταιριάζει. Στη φάση του δεύτερου γκολ (αλλά και σε άλλες) του Ηρακλή νικήθηκε κατά κράτος από τον Επαλέ τόσο σε δύναμη όσο και σε ταχύτητα.

Τζόρτζεβιτς: Έκανε ότι μπορούσε, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για τον Ολυμπιακό. Προσπάθησε απλώς να βγάλει όσο καλύτερες σέντρες μπορούσε, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Καστίγιο: Δεν βοήθησε σε καμία περίπτωση την ομάδα του. «Φλύαρος» με την μπάλα στα πόδια, δεν έκανε αισθητή την παρουσία του στην αντίπαλη άμυνα.

Κωνσταντίνου: Για όσο αγωνίστηκε ήταν αρκετά καλός, κέρδισε πολλές «μάχες» στον «αέρα» και προσπάθησε να ολοκληρώσει 1-2 προσπάθειες της ομάδας του. Η απουσία του από την ενδεκάδα ήταν εμφανής στο δεύτερο ημίχρονο.

Οκκάς: «Πνίγηκε» μέσα στους αντίπαλους αμυντικούς. Ο μόνος τρόπος που μπορεί να γίνει επικίνδυνος ο συγκεκριμένος παίκτης είναι όταν η μπάλα παίζεται γρήγορα και χαμηλά, κάτι που ήταν αδύνατον να γίνει σε αυτό το ματς. Άχαρος ο ρόλος του στην κορυφή της επίθεσης.

Μάριτς: Μπήκε για να αλλάξει κάτι στον χώρο του κέντρου, ωστόσο δεν κατάφερε απολύτως τίποτα. Πάσχιζε καθ’ όλη τη διάρκεια του δεύτερου μέρους να ολοκληρώσει κάποια προσπάθειά του, είτε σουτ είτε σέντρα.

Μπαμπανγκίντα: Αγωνίστηκε ελάχιστα και φυσικά δεν μπόρεσε να προσφέρει κάτι στη θέση του Καστίγιο.

Επιμέλεια: Άκης Στρατόπουλος