Μία κίνηση μπροστά από τους ανταγωνιστές (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Μπορεί ο Μουρίνιο να μην είναι ο πλέον συμπαθής άνθρωπος που κυκλοφορεί στο ποδόσφαιρο, αλλά δεν θα βρείτε έναν που να μην παραδέχεται την αξία του

Ξοδεύοντας 500 εκατ. ευρώ σε τρία χρόνια, μετέβαλε την Τσέλσι από ομάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, σε δις πρωταθλήτρια! Ο Ρομάν Αμπράμοβιτς, με μία περιουσία τουλάχιστον 15 δισ. ευρώ, μάλλον δεν ενδιαφέρεται να σταματήσει να ξοδεύει. Και ξέρει πως μόνο αν ενισχυθεί κι άλλο, η ομάδα του έχει τύχη να κατακτήσει τον κρυφό πόθο της: το Τσάμπιονς Λιγκ.

Με τον Μιχαελ Μπαλακ να ετοιμάζει τα μπογαλάκια του για το Λονδίνο, το κρυφό όνειρο παραμένει ο Ροναλντίνιο, αλλά μάλλον δεν υπάρχει περίπτωση να πραγματοποιηθεί. Ο Αντρέι Σεβτσένκο όμως; Είναι φανερό άλλωστε πως ο Μουρίνιο αυτόν θα ήθελε ως δώρο προκειμένου η πρωταθλήτρια Αγγλίας να αποκτήσει το «όπλο» που της λείπει: έναν κυνηγό που να τελειώνει τις ευκαιρίες.
Και βέβαια, με τον Πορτογάλο τεχνικό να παραμένει ο πιο ανήσυχος από πλευράς τακτικής που υπάρχει στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, κάθε κίνηση «προδίδει» και κάτι. Οτι, για παράδειγμα, το 4-4-2 ή το 4-3-3 που χρησιμοποίησε σε πολλά ματς, όπως και το 4-3-2-1, που ήταν το αγαπημένο του την περσινή χρονιά, πιθανότατα θα δώσουν τη θέση τους στο 4-2-2-2. Κάτι που για πρώτη φορά θα συμβαίνει στην Αγγλία!

Μπορεί ο Μουρινιο να μην είναι ο πλέον συμπαθής άνθρωπος που κυκλοφορεί στο ποδόσφαιρο, αλλά δεν θα βρείτε έναν που να μην παραδέχεται την αξία του. Ηδη από το προηγούμενο δημιούργημά του, την Πόρτο, ήταν φανερό πως δεν άφηνε ματς να κυλήσει χωρίς τη δική του επιρροή. Υπήρχαν ματς στα οποία διαφοροποιούσε την τακτική του μέχρι και δέκα φορές στο ίδιο ενενηντάλεπτο. Μήπως έρχεται στη μνήμη το ματς–ρεβάνς με τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο, τότε που το 1-0 στο «Ντας Αντας» έδινε αβαντάζ στην ελληνική ομάδα; Ο Μουρίνιο ξεκίνησε με 4-3-3 και το άλλαξε σε έναν κρυφό κυνηγό στα μέσα του πρώτου μέρους. Μετά δοκίμασε να παίξει κάθετα, χρησιμοποιώντας δύο αμυντικούς χαφ και τρεις κυνηγούς πίσω από τον σκόρερ Ντερλέι. Και όλα αυτά πριν καν κάνει την πρώτη κανονική αλλαγή του, γυρνώντας το ματς σε κανονικό 4-4-2. Στην παράταση και μετά το δεύτερο γκολ που του έδινε την πρόκριση, έκανε το σύστημα 4-5-1. Το ίδιο είχε συμβεί και στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με την Κορούνια στο «Ριαθόρ».

Περυσι με την Τσελσι αιφνιδίασε τους πάντες. Η Τσέλσι, με τον Γκούντγιονσεν κρυφό φορ, τον Λαμπάρντ να σκοράρει από τα χαφ κατά ριπάς και τους Ρόμπεν, Νταφ να πλαγιοκοπούν, πήρε ένα πρωτάθλημα ύστερα από 50 χρόνια. Ομως, όλα σχεδιάστηκαν με βάση την απροσπέλαστη άμυνα, η οποία δέχτηκε τον μικρότερο αριθμό γκολ στην ιστορία της αγγλικής λίγκας. Φέτος, χωρίς να εγκαταλειφθεί αυτό το πλάνο, υπήρξαν και εναλλακτικά, που με τον καιρό έγιναν πιο φανερά. Ο Τζο Κόουλ ως κρυφό «όπλο» πίσω από τους κυνηγούς, λιγότερη ανάπτυξη από τα άκρα, πιο ελεύθερος ρόλος στον Λαμπάρντ (που σκόραρε πιο πολύ, αλλά η άμυνα εκτέθηκε κατά τι περισσότερο), δύο επιθετικοί μπροστά και όχι ένας, όπως το 2004-05.

Τωρα ο Μουρινιο θέλει κάτι διαφορετικό. Επιθυμεί να παραμένει μία κίνηση τακτικής μπροστά από τους ανταγωνιστές του. Και με την απόκτηση του Μπάλακ μπορεί πια να έχει κι άλλη επιθετική λύση. Ο Σεβτσένκο όμως παραμένει το όνειρο και αν εκπληρωθεί, τότε η λογική λέει πως θα είναι δίδυμο με τον Ντρογκμπά. Οσο μπορεί κάποιος να ψυχολογήσει τον Μουρίνιο.

Πιο πιστευτο θα ήταν πριν από λίγα χρόνια να μιλήσεις για παραθαλάσσια θέρετρα στα... Ιμαλάια, παρά να βρίσκεται η Τσέλσι στην κορυφή του αγγλικού πρωταθλήματος για σχεδόν 55 αγωνιστικές (από τον Νοέμβριο του 2004) με εξασφαλισμένο τον τίτλο από τα Χριστούγεννα! Κι όμως, αυτός ο ιδιόρρυθμος Πορτογάλος το κατάφερε. Μην εκπλήσσεστε λοιπόν από τίποτα. Ιδιαίτερα όσο τα χρήματα του Αμπράμοβιτς ξοδεύονται όπως στη ΜΟΝΟPOLY.