Φερεκίδης-ΠΑΟ: Από τις υπογραφές στα… δικαστήρια

Ήταν καλοκαίρι του 2003, όταν ο Τάσος Φερεκίδης έπειτα από την καλύτερη σεζόν της καριέρας του και την έξοδο του Πανιωνίου στην Ευρώπη, φερόταν να έχει ήδη συμφωνήσει να μεταγραφεί στον Παναθηναϊκό. Μια μεταγραφή που, ωστόσο, δεν έγινε ποτέ. Τους λόγους εξηγεί ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής μιλώντας στη Sportday και αποκαλύπτει πώς οι δύο πλευρές κατέληξαν στα δικαστήρια. Είναι η πρώτη φορά που ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής διεκδικεί αποζημίωση από μια ΠΑΕ, διότι του δημιούργησε προσδοκίες που δεν ικανοποίησε, οδηγώντας τον σε κακές επιλογές για την καριέρα του.

Ένα βήμα πριν τη συμφωνία

«Είχε προηγηθεί μια πάρα πολύ καλή χρονιά και για τον Πανιώνιο και για μένα προσωπικά. Εκείνο το καλοκαίρι μου ζήτησε ο Πανιώνιος μείωση αποδοχών που δεν την είδα με πολύ καλό μάτι και με δεδομένο το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού, φάνηκε ότι δεν θα συνέχιζα στη Νέα Σμύρνη. Οι ‘πράσινοι’ είχαν ενδιαφερθεί πριν καν τη λήξη του πρωταθλήματος, ενώ εγώ με τον Πανιώνιο είχαμε συμφωνήσει από κοινού ότι πρέπει να δω κάτι άλλο για τη συνέχεια της καριέρας μου. Για τον Παναθηναϊκό, είχε επικοινωνήσει με τον εκπρόσωπό μου αρχικά ο τότε πρόεδρος της ΠΑΕ κ. Αγγελος Φιλιππίδης και μετέπειτα οι κύριοι Ζάετς και Σαμαράς. Επειτα από κάποιες συναντήσεις τους, είχε επέλθει συμφωνία σε όλα: αποδοχές, διάρκεια συμβολαίου, πριμ συμμετοχών -στα πάντα. Το μόνο που απέμενε, ήταν να λυθεί το συμβόλαιό μου με τον Πανιώνιο. Δέχτηκα μάλιστα και πρόταση από τον Ηρακλή την ίδια περίοδο, που την απέρριψα διότι είχε ήδη κλείσει η συμφωνία μου με τον Παναθηναϊκό. Είχαμε συμφωνήσει μάλιστα ότι θα έλυνα το συμβόλαιό μου με τον Πανιώνιο και θα άφηνα κάποια δεδουλευμένα χρήματά μου, που θα τα κάλυπτε εν συνεχεία ο Παναθηναϊκός, ο οποίος απλώς δεν ήθελε να εμπλακεί σε απευθείας διαπραγμάτευση με τον Πανιώνιο. Ύστερα από μια καριέρα οκτώ ετών στην Α' Εθνική, δύο χρόνια στον Πανιώνιο και μια πορεία ολόκληρη που είχα διανύσει φτάνοντας στα τριάντα μου χρόνια, θεώρησα ότι τα κατάφερα. Κάθε ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα ξεκινάει έχοντας στόχο να παίξει σε μια από τις πολύ μεγάλες ομάδες, να παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ, να αγωνιστεί σε όμορφα γήπεδα... Έλεγα ότι επιτέλους ήρθε η στιγμή να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου και μάλιστα σκεφτόμουν ότι τότε θα άρχιζαν τα δύσκολα, ώστε να διατηρήσω σε υψηλό επίπεδο την αγωνιστική μου κατάσταση. Θυμάμαι ότι είχα ξεκινήσει μόνος μου προπονήσεις για να είμαι σε υψηλή ετοιμότητα και περίμενα πώς και πώς την πρώτη προπόνηση με τον Παναθηναϊκό. Τηλεφωνιόμουν με τον Μίλτο τον Σαπάνη που ήμασταν συμπαίκτες και στον Πανηλειακό και του 'λεγα να μου κρατήσει θέση δίπλα του στα αποδυτήρια».

Στο παρά πέντε

«Μια μέρα πριν από το τελικό ραντεβού με τον Πανιώνιο για τη λύση του συμβολαίου μου, σε επικοινωνία του εκπροσώπου μου με τον κ. Ζάετς, επιβεβαιώθηκε από μέρους του η πρόθεση του Παναθηναϊκού να γίνουν όλα όπως είχαν συμφωνηθεί προφορικά. Είχαμε καθυστερήσει να λύσουμε το συμβόλαιο και παρ' ότι συμφωνήθηκε γρήγορα με τον Πανιώνιο, πέρασε περίπου ένας μήνας μέχρι αυτό να πραγματοποιηθεί. Από κει και μετά, όμως, ξεκίνησε ένα κρυφτούλι των ανθρώπων του Παναθηναϊκού. Μια αναβλητικότητα που έμοιαζε ανεξήγητη: σήμερα, αύριο, μεθαύριο, τη Δευτέρα, την Πέμπτη... Παράλληλα, στον Τύπο ξεκίνησαν κάποιες "διαρροές" από την πλευρά του κυρίου Ζάετς, που ανέφεραν ότι εγώ ζητάω παραπάνω χρήματα, ότι διαπραγματεύομαι εκ νέου, ότι χαλάει η μεταγραφή... Όλα φυσικά ήταν ψέματα. Όσο περνούσαν οι μέρες, αν και δεν ήθελα να το πιστέψω, καταλάβαινα ότι τα πράγματα μπερδεύονταν. Κάποια στιγμή άρχισα να υποψιάζομαι ακόμη και τον εκπρόσωπό μου. Μήπως άλλα λέγονται κι άλλα μου μεταφέρει, γιατί όλο αυτό το συνολικό διάστημα εγώ δεν μίλησα απευθείας ποτέ με κάποιον από τον Παναθηναϊκό. Ώσπου άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά τηλεφωνικές του επικοινωνίες με τον κ. Ζάετς, να του λέει ακριβώς όσα μου μετέφερε. Οι δυο τους μέχρι τότε είχαν μια σχέση εμπιστοσύνης. Γι' αυτό άλλωστε και δεν προχωρήσαμε ποτέ σε σύναψη προσύμφωνου. Και αυτό ίσως να ήταν λάθος. Ο κ. Ζάετς άκουγα να διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, ότι είναι θέμα ημερών, ότι θα υπογράψουμε από ώρα σε ώρα... Χαρακτηριστικό του εμπαιγμού μου είναι ότι μέχρι... σήμερα, από στόμα ανθρώπου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, δεν άκουσα ότι η συνεργασία μας ναυαγεί... και αυτό είναι κατά βάση αυτό που με πείραξε».

«Δεν παρακάλεσα κανέναν»

«Εγώ δεν παρακάλεσα να πάω στον Παναθηναϊκό. Με πλησίασαν, μου πρότειναν συνεργασία, με έβαλαν να λύσω κλειστό συμβόλαιο που είχα με τον Πανιώνιο, με οδήγησαν να απορρίψω άλλες προτάσεις, ενώ θα μπορούσαν πολύ απλά νου μου πουν, "δεν ενδιαφερόμαστε πλέον". Όλα θα ήταν διαφορετικά. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Θα κοίταζα με ηρεμία το επόμενο βήμα της καριέρας μου. Αντιθέτως, με είχαν στην αναμονή μέχρι λίγο πριν από τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου, με όλες τις ομάδες να έχουν ξεκινήσει προετοιμασία και με την εξεύρεση μιας καλής επιλογής για μένα να έχει εξαφανιστεί. Κι εγώ ήμουν στην αναμονή πάνω από το τηλέφωνο, με τη γυναίκα μου σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, με τη ζωή και την καριέρα μου ουσιαστικά σε... παύση».

Το τελεσίγραφο

«Όταν είδαμε ότι δεν πάει άλλο, τους ειδοποιήσαμε εγγράφως ότι, αν μέσα σε μια τελευταία προθεσμία δεν υλοποιηθεί η συμφωνία μας, θα μιλήσω και με άλλες ομάδες. Ούτε αυτό βέβαια απαντήθηκε, ούτε προφορικά ούτε γραπτά, και τελικά συμφώνησα να συνεχίσω στον Ιωνικό. Ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή για μένα. Είναι όπως χτίζει κανείς κάτι με κόπο μια ολόκληρη ζωή και σε μια στιγμή το βλέπει να γκρεμίζεται. Ένα πολύ σημαντικό ορόσημο, που με επηρέασε για το υπόλοιπο της καριέρας μου μέχρι σήμερα. Χρειάστηκε καιρός για να το ξεπεράσω. Οχι μόνο δεν έκανα το μεγάλο βήμα, αλλά με πήγε και πολύ πίσω ποδοσφαιρικά. Θα μπορούσα να έχω συνεχίσει στον Πανιώνιο, να πάω στον Ηρακλή, να έχω κάνει κάτι άλλο. Ταλαιπωρήθηκα και ζημιώθηκα αναίτια από αυτήν την περιπέτεια και δεν πήρα ποτέ και μια απάντηση, για ποιο λόγο συνέβη. Ούτε κατάλαβα ούτε μου το εξήγησαν. Γιατί; Ξεκίνησα προετοιμασία με τον Ιωνικό τρεις μέρες πριν αυτή... τελειώσει».

Ηθική και υλική αποζημίωση

«Αισθανόμουν ότι έπρεπε να διεκδικήσω με κάποιον τρόπο την ηθική και υλική μου αποζημίωση. Μου δημιουργήθηκαν προσδοκίες που προδόθηκαν. Οι ποδοσφαιριστές και η καριέρα τους δεν είναι μόνο συμβόλαια, αποδοχές και έσοδα-έξοδα. Είναι άνθρωποι, με όνειρα, με οικογένειες, με φιλοδοξίες. Κάτι έπρεπε να γίνει. Έτσι προσέφυγα στα δικαστήρια ζητώντας να αποζημιωθώ για τη συνολική ηθική και υλική βλάβη που υπέστη. Ο χρόνος γιατρεύει λένε τις πληγές κι έχουν δίκιο... Βέβαια η καριέρα μου είχε πτωτική πορεία. Φταίω κι εγώ, αλλά επηρεάστηκα πολύ από αυτήν την περιπέτεια. Μετά τον Ιωνικό, αν και είχα πρόταση να συνεχίσω, ήθελα να φύγω από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κυνήγησα το ενδεχόμενο να παίξω στο εξωτερικό και πάλι έχασα χρόνο με αποτέλεσμα να προσπεράσω και κάποιες νέες, καλές περιπτώσεις συνεργασίας. Παρ' όλα αυτά, φέτος είχα μια καλή χρονιά με τον Εθνικό Αστέρα και φιλοδοξώ να επιστρέψω στην Α' Εθνική. Έχω πολλή όρεξη να δείξω ακόμη πράγματα που έχω να προσφέρω στα γήπεδα».

«Τι θα άλλαζα»

«Αν ο χρόνος γύριζε πίσω, θα έκανα κάποια πράγματα γραπτώς και δεν θα έμενα στις προφορικές συμφωνίες. Από όλη αυτήν την ταλαιπωρία, μου έμεινε ως απόφθεγμα, ότι «πρώτα δένεις και μετά... λύνεις». Ήμουν εύπιστος και αν και είμαι πια λίγο περισσότερο επιφυλακτικός με τους ανθρώπους, συνεχίζω να είμαι θετικός. Δεν αλλάζει έτσι ένας άνθρωπος από μια και μόνο κατραπακιά. Όταν ξεκίνησε αυτή η ιστορία με το δικαστήριο, είχα έναν φόβο, ότι εγώ είμαι ένας άνθρωπος μόνος, απέναντι σε ένα μεγάλο όμιλο, με το όνομα Βαρδινογιάννη απέναντι. Υπήρχαν κι όλες αυτές οι αποκαλύψεις με τα παραδικαστικά κυκλώματα, αλλά προχώρησα γιατί πιστεύω ότι δικαιούμαι να διεκδικήσω κάποια πράγμα και ηθικά και υλικά. Και θέλω και οι νεότεροι ποδοσφαιριστές να μην μπορούν να παραπλανηθούν από παράγοντες και να αποτελέσουν αντικείμενο εκμετάλλευσης. Αν τα καταφέρω, θα είναι κι αυτό μια ικανοποίηση...».