H Πόλη που ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά

Στην πρώτη ερώτηση, υποδοχή, σ’ εκείνους τους νέους μαυριδερούς συμμαθητές μου που είχαν φτάσει άξαφνα στο μέσον της χρονιάς, με κοντοκουρεμένα κεφαλάκια, και με την παράκληση, διαταγή της δασκάλας μας: «Να τους αγαπάτε και να τους προσέχετε γιατί έρχονται απ’ τη Κωνσταντινούπολη», στην πρώτη λοιπόν εκείνη αφελή ερώτηση στους δυο συμμαθητές μου με τα παχιά Λ, και την ιδιότυπη χρήση των αντωνυμιών (με είπε, τον είπα, δεν με λες κ.λ.π.), τους συμμαθητές μου, που τον πρώτο καιρό έμοιαζαν τόσο μπερδεμένοι και χαμένοι.

Οι «Τούρκοι», όπως συνήθιζαν να τους φωνάζουν, αστειευόμενοι οι ζωηρότεροι της τάξης μου, «οι Τούρκοι» που όμως μίλαγαν ελληνικά, έκαναν τον σταυρό τους και τις μανάδες τους έλεγαν «Γραμματική», και «Αθηνά».

Διαβάστε όλο το άρθρο του Στέλιου Μάινα στο www.aixmi.gr