Να πάρουν πριμ μόνο για κατάκτηση του τροπαίου (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Δύο χρόνια μετά και οι συζητήσεις για το αν τελικά πήραν πολλά οι διεθνείς για την κατάκτηση του Euro 2004 δίνουν και παίρνουν. Με αφετηρία όμως ποιο πράγμα; Τα λεφτά (περίπου 300.000 ευρώ) που θα πάρουν οι Γάλλοι για κατάκτηση του Μουντιάλ; Ναι, τότε τα 700.000 που κατέληξαν στους δικούς μας μοιάζουν υπερβολικά. Με βάση της συζήτησης όμως τη μία πετρελαιοπηγή που πήρε ο σκόρερ κάθε γκολ του Κουβέιτ το 1982 και τη Rolls Royce που πήραν όλοι οι υπόλοιποι, τα λεφτά των δικών μας ακούγονται σαν... πουρμπουάρ!

Αυτό ισχύει πάντα σε παρόμοιες συζητήσεις. Για παράδειγμα το 1976, όταν η Τσεχοσλοβακία έκανε μια ανάλογη (αν και μικρότερου βεληνεκούς) έκπληξη μ' εμάς κατακτώντας το Κύπελλο Εθνών (όπως ονομαζόταν ακόμα το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα) σε εποχές ανατολικού μπλοκ, η κυβέρνηση τους χάρισε από ένα ολοκαίνουργιο SKODA. «Νομίζαμε πως ήμασταν και πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι, μέχρι που, ταξιδεύοντας στο Λονδίνο για ματς με τους Άγγλους, μάθαμε πως εκείνοι έπαιρναν χρήματα για να φορέσουν παπούτσια από συγκεκριμένη μάρκα», εξομολογήθηκε χρόνια μετά ο άνθρωπος–σύμβολο εκείνης της ομάδας Αντονιν Πανένκα. «Και νιώσαμε κορόιδα».

Η ιστορία του επαγγελματικού αθλητισμού είναι γεμάτη από παρόμοια περιστατικά. Ακούγεται ανόητο να προσπαθούμε να βάλουμε σε μια ζυγαριά το πόσο αξίζει και πόσο κοστολογείται μια επιτυχία. Η κατάκτηση ενός τροπαίου σε μεγάλη διοργάνωση στο ποδόσφαιρο δεν είναι απλό πράγμα. Δείτε μόνο πόσα ονόματα υπάρχουν στη λίστα. Όσα και να ζητούσαν γι' αυτό που συνέβη στην Πορτογαλία, οι παίκτες τα δικαιούνταν. Και με το παραπάνω. Το 1974 οι Δυτικογερμανοί απείλησαν να φύγουν από το ξενοδοχείο αν δεν μάθαιναν το πριμ για τυχόν κατάκτηση του Μουντιάλ που διοργάνωναν. Σημειωτέον πως ήταν φαβορί, πως είχαν πάρει ήδη το Κύπελλο Εθνών δύο χρόνια πριν, πως διέθεταν στο πρόσωπο της Μπάγερν την πρωταθλήτρια Ευρώπης σε διασυλλογικό επίπεδο. Κι όμως, τα 30.000 μάρκα που τους έδινε η ομοσπονδία τα επέστρεφαν ως... απαράδεκτα! Μιλάμε για ποσό που αντιστοιχούσε εκείνη την εποχή σε αξία 15 αυτοκινήτων τελευταίου τύπου (σύμφωνα με γερμανικές αναλύσεις) και μάλιστα σε μια εποχή που δεν συνηθιζόταν να δίνουν στους παίκτες έξτρα χρήματα. Τελικά με πρωτοστάτη τον Πάουλ Μπράιτνερ (που ήταν και μαοϊκών πεποιθήσεων, τρομάρα του), ο οποίος είχε ετοιμάσει και τις βαλίτσες του, οι ποδοσφαιριστές κατάφεραν να αποσπάσουν πριμ 75.000 μάρκων ο καθένας!
Μην ξαφνιάζει και μην μπαίνει ως μέτρο σύγκρισης το τι ζήτησαν οι δικοί μας με τον μισθό του εργαζόμενου ή την ανώτατη σύνταξη. Τα χρήματα που δίνονται σε κάθε μορφής σόου μπιζ, δεν είναι δυνατόν να τοποθετούνται με διαδικασία πάγκου λαϊκής αγοράς. Ο Σουμάχερ στη Φόρμουλα 1 εισπράττει τόσα χρήματα σε μια σεζόν που ο μέσος ποδοσφαιριστής δεν θα... ακούσει ποτέ! Και ο Τάιγκερ Γουντς στο γκολφ καταθέτει καθημερινά στον λογαριασμό του όσα ο καλύτερος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας θεωρεί συμβόλαιο καριέρας!

Ένα πράγμα όμως οφείλουμε να καταλάβουμε. Σε μια Ελλάδα που έμαθε σε κουβανέζικου τύπου πρωταθλητισμό, με πριμοδοτήσεις του κάθε τέταρτου και έκτου και, ακόμα χειρότερα, του όγδοου σε αθλήματα που δεν υπάρχει ένατος, έπρεπε να έχουμε ήδη ξεκινήσει την επόμενη μέρα. Αυτή που ορίζει πως το κράτος δεν μπορεί να «τακτοποιεί» στις Ένοπλες Δυνάμεις επαγγελματίες αθλητές. Και πως τα πριμ που θα δίνονται να βγαίνουν μόνο μέσα από τις χορηγίες και τα έσοδα της κάθε ομοσπονδίας. Και μόνο για αληθινές επιτυχίες!

Όσο για το ποδόσφαιρο, θεωρώ πως το πριμ του Euro ήταν υψηλό, αλλά πέρα ως πέρα αντιπροσωπευτικό της μεγαλύτερης έκπληξης στον παγκόσμιο αθλητισμό! Όμως από εδώ και πέρα το να γίνεται συζήτηση για το τι θα πάρει κάποιος αν η ομάδα προκριθεί στο επόμενο Euro είναι άστοχο. Οι ίδιοι οι παίκτες οφείλουν να πουν πως πρέπει να προκριθούν και να το κάνουν χωρίς ευρώ! Είναι η μίνιμουμ υποχρέωση που έχουν. Οχι στην ομοσπονδία, στην πολιτεία, στο προηγούμενο πριμ, αλλά στον ίδιο τον εαυτό τους και στον κόσμο που βγήκε στον δρόμο με τις επιτυχίες τους! Μετά, όταν προκριθούν, ας ζητήσουν πάλι τον ουρανό με τα άστρα, σε περίπτωση κατάκτησης –και μόνο– του τροπαίου! Θα το δικαιούνται όχι διπλά, αλλά μερικά εκατομμύρια φορές!